Zo dit was me mijn ochtendje wel zeg pppffff…
Was druk met de huishouding bezig, en dacht
ach kan vast het bed wel even opmaken, dan is het maar klaar, dus Ruben mee naar boven toe.
Ik mooi het bed opmaken, ineens zegt Ruben deurtje dicht toen, en ik schreeuwde nog van NEE… maar te laat.
de slaapkamer deur zat dicht, en aangezien ik aan het verfen ben geweest lag de deurklink aan de andere kant van de deur op de grond, dus daar zaten we dan opgesloten op de slaapkamer.
ik heb echt van alles geprobeert om de deur open te krijgen maar echt niks lukte.
na 45 min begon ik toch wel een beetje paniekerig te worden, dus dacht dan spring ik wel van het dak af, ik het balkon op over het hekje klimmen, maar dat was me toch veel te hoog.
dus ik mopperen en dacht nou zitten we hier lekker tot 17:00 uur, maar gelukkig ging de buurvrouw naar buiten met haar koffie en sigaret (ben wel zo dankbaar dat zei altijd buiten rook )
Dus ik zwaaien en roepen en ja hoor contact pieuw! dus zei na binnen gesnelt en heeft de slaapkamer voor ons geopend, ik was zo blij kon haar wel kussen
En nu… kan ik er wel zo om lachen
Groetjes Marianne mama van Ruben
Gewijzigd door - MJ op 16 Jul 2007 13:23:42