Sinds de geboorte van mijn zoon, lijdt ik aan pnd en nu na maanden van ontkenning en maar doorgaan heb ik me ziekgemeld van mijn werk met overduidelijke burn-out verschijnselen! De ergste verschijnselen zijn: al 3 weken kwakkelende gezondheid, diarree soms overgeven, totaal geen eetlust, in 3 weken tijd bijna 7 kilo afgevallen. Ik slaap ongelofelijk slecht, omdat mijn zoon (bijna 10 maanden) de laatste paar weken slecht slaapt, wordt 's nachts om 3 uur wakker en echt klaarwakker en slaapt overdag ook telkens maar een half uur. Zowel mijn vriend als ik houden het niet lang meer vol. Afgelopen woensdag zag ik het niet meer zitten, ik moest weer overgeven en ik zei tegen mijn vriend: ik wil slapen en nooit meer wakker worden, terwijl de tranen hysterisch over mijn wangen liepen. Hij vond het welletjes en belde de hap, die wilde dat ik direct kwam om uit te sluiten of ik een psychose heb. Dat had ik dus niet, dus moest ik de volgende dag maar contact met psychiater opnemen. Dat heb ik gedaan en die zijn gaan bellen voor een tijdelijke opname in een klniek…“gelukkig” was daar geen plek alleen voor “heftige psychose gevallen” dus nu heb ik kunnen regelen dat ik zeer intensieve thuis begeleiding krijg van zowel de zorg instelling waar het cb ook onder valt en tevens krijg ik zeer intensieve thuisbegeleiding van iemand die psychiatrisch geschoold is. Mijn vriend en ik hebben nu constant ruzie en soms zelfs zo erg dat ik niet meer weet waarom ik in deze relatie blijf. Wie hebben nu besloten dat we Mika bij oma laten slapen (vind oma ook leuk) zodat wij zelf even aan onze rust kunnen komen. We gaan ook even overleggen of we de komende week Mika de nachten bij oma laten slapen dat hij overdag bij mij is, maar 's avonds bij oma.
Sorry voor dit lange verhaal maar ik moest het even kwijt.
Burn-out!
Veel sterkte en beterschap toegewenst, misschien kun je nu wel een paar goede nachten maken en zie je het allemaal weer zitten.
Sterkte, heftig allemaal hoor. Ik hoop dat voor jou snel weer de zon gaat schijnen.
Groetjes Ramona
Heftig meid, heel veel sterkte!!
Pak alle hulp aan die je kan krijgen!
<img src=“http://lb3f.lilypie.com/jXGZp1.png”" border=0>
<img src=“http://lb1f.lilypie.com/jNljp2.png”" border=0>
Heftig hoor. Ik hoop dat je baat zal hebben bij de hulp. En maak in dit soort situaties nooit drastische besluiten over zoiets belangrijks als je relatie. Daar kan je nou niet over oordelen. Heel veel succes en sterkte meid!
Groetjes,
M
“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”
Heftig meid!
Fijn dat je zoontje even bij oma terecht kan, zodat jij inderdaad even rust krijgt! Nu even vooral aan jezelf denken inderdaad hoor, en zoals Mriek ook al zegt, geen drastische beslissingen maken…
Ik herken het wat je schrijft… Hier gelukkig niet extreem tot overgeven aan toe, maar heb een aantal jaar geleden ook niet ver van een totale burn-out aangezeten.
Verwacht nu niet dat dit na 2 of 3 weekjes rust over is he! Neem de tijd en pak alle hulp die je kan krijgen aan.
Sterkte!!
Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)
Poehee, heel veel sterkte meid!
Ik hoop dat jullie hier positiever uit komen…
Hou je hoofd omhoog!
Een diepe burn-out kost tijd. veel tijd. Maanden en misschien nog langer. Veel begrip van je omgeving wat heel erg moeilijk is voor naasten, want inleven in iemand met een burg-out is bijna onmogelijk. Zelf acceptatie is heel belangrijk.
Neem geen beslissingen die enorme veranderingen teweeg brengen, zoals je relatie. Daar ben je nu totaal niet capabel voor. Het hoeft ook niet. Op dit moment hoeft helemaal niets. Zorg dat er goede opvang voor je kindje is.
Voel je niet schuldig. Je hebt niets verkeerd gedaan.
Heel heel veel sterkte. Succes en heb vertrouwen. geloof in jezelf dan komt het goed.
liefs Annelies
Wat een lieve reacties, dank jullie wel. Doet een mens goed!
Even een update…Mika had na een paar nachten bij opa en oma 2 goede nachten bij ons gehad, maar vervolgens weer 2 nachten waarin hij van 00.00 tot 04.00 heeft liggen huilen en werkelijk niks was goed. Lampje aan, deken eroverheen, deken eraf, deur op een kier, wandelen, flesje geven…zelfs onze aanwezigheid was maar heel even voldoende. Mijn vriend loopt ook op z’n tandvlees en z’n lontje wordt ook steeds korter en ook hij gaat nu geiirriteerd doen tegen Mika en tegen mij, dus hebben we Mika gisteren maar weer naar mijn schoonouders gebracht en wij zijn samen even gaan wandelen en hebben gepraat. Hij gaat z’n best doen om iets minder geiirriteerd te doen. Afgelopen nacht heeft Mika bij opa en oma geslapen en ze hebben hem paar keer horen “piepen” maar hij is weer gaan slapen tot 6.15…dus best netjes! Ik ga proberen of hij vanavond gewoon lekker in zijn eigen bedje kan slapen bij papa en mama
Sluit me helemaal bij annelies aan…
Neem tijd/rust/ruimte die je nodig heb…
Sterkte!! Voor jullie allemaal in het gezin…