Sommigen onder jullie zullen wel weten dat we hier aan het klussen zijn voor nog een wondertje. Wel, nu voelde ik me begin deze week een paar dagen misselijk in de ochtend. Ik stelde me er nog niet teveel bij voor.
Maar nu was m’n man enkele dagen geleden een ballon aan het opblazen voor Noa. Een hele grote, van stevig materiaal. Dus we dachten dat die wel tegen een stootje kon. Dus m’n man tikt er tegen, ballon valt op het gras en BANG! Hij knapt kapot met een knal tien keer zo luid als een gewone ballon. Omdat het zo luid was en ook onverwacht, was ik super geschrokken, met heel m’n lijf mee zeg maar.
Nu, een paar uur later voelde ik ineens een hevige pijn, die een paar minuten duurde, in mijn onderbuik. Voor de rest niks. Sindsdien niet meer misselijk geweest ook niet.
Zou het kunnen dat ik zwanger was en door de schok niet meer? Of zou ik dan bloedverlies moeten gehad hebben?
Buikpijn
hoi hoi,
Ik geloof nooit dat zoiets een miskraam kan veroorzaken, echt niet. En dan zou je bloedverlies verwachten. Misschien toch een spiertje? Of anders toeval omdat het veel later kwam. Ze zeggen dat een eisprong ook pijn onderin kan geven maar of je rond die periode zit weet ik natuurlijk niet.
enneh. ik duim natuurlijk dat je zwanger bent!
groetjes,
Wendy
Mijn eisprong zou normaal een week voor de ‘buikpijndag’ geweest zijn.
Heb net gekeken via google en niets gevonden over dat schrikken een miskraam kan veroorzaken.
Wél vond ik iets over innestelingspijn, dus dat zou het ook kunnen geweest zijn misschien? Maar dan ben ik natuurlijk weer aan het hopen…
Nog een half weekje geduld…
Sorry hoor maar zoiets heb ik nog nooit gehoord, vind je het zelf nou ook niet een beetje apart klinken? Dat je zwanger was en nu niet meer door het klappen van een ballon?!
Ik denk dat je het een beetje los moet laten, hoe moeilijk misschien ook…Maar dit kan ook niet goed zijn lijkt me…
Ik vond het niet zo apart klinken omdat ik altijd heb horen zeggen dat je een zwangere vrouw niet mag laten schrikken…
En met het eerst zwanger en dan niet meer bedoelde ik gewoon: stel nu dat het bevruchte eitje zich nog moest innestelen, maar door de schok van mijn lichaam dit niet gebeurd is. Of terug gelost is ofzo.
Als ik geen buikpijn zou gehad hebben, zou ik er niet verder over gedacht hebben hoor. Maar het was geen gewone buikpijn. Heb nog nooit die soort pijn gehad die ik toen voelde, daarom dat ik in die richting dacht.
Maar goed, ik zal wrsch nooit weten wat het was, dus zal ik het er maar op houden dat het gewoon buikpijn was…
ik heb geen idee of het kan. Ik heb idd ook wel gehoord dat je een zwangere vrouw niet mag laten schrikken, maar of dat echt zo is of een zwansverhaal, geen idee.
Wel spannend nu he. Hopelijk heb je een positieve test!!
groetjes
Ineke
Ik weet ook niet of dat kan? Zelf denk ik dat het een samenloop van omstandigheden is zeg maar en dat het nu gewoon iets is waar je aan denkt omdat je het zo graag wilt. Dat je alles een beetje aan een zwanger-zijn koppelt? Misschien moet je het, wat Christa ook zegt, een klein beetje los laten? Meestal lukt het dan veel beter. Had ik ook met Max. Ik wilde het ook graag en het lukte niet zo snel als toen met Eef. En elke keer was het weer vervelend dat het niet meer leek te lukken. Toen dacht ik: we zien wel en was ik meteen zwanger! Ik hoop voor je dat je snel zwanger bent, ik gun het je heel erg!
Groetjes Rainbow, trotse mama
Ik zou het idd wat meer kunnen loslaten, want het is immers niet zo erg als het wat langer zou duren. Ik had het gewoon leuker gevonden als het leeftijdsverschil wat minder was geweest, maar uiteindelijk, als het ooit nog komt en het is gezond, zal ik ook blij zijn.
Gewoon verstand op nul en blijven klussen dus
Voor degenen die op de hoogte wilden gehouden worden: Blijkbaar was de buikpijn toch de eisprong… want heb gisteren bloed laten prikken bij de dokter en ben 4 weken zwanger!
Nog heel pril natuurlijk en buiten m’n man en m’n werkgever en jullie nu weet nog niemand er van. Ga nog wachten tot na de eerste echo, als ik een beetje meer zekerheid heb.
Bedankt dames! Ik vind het zelf ook heel leuk Kan al niet wachten tot de eerste echo. Nog 5 weekjes geduld oefenen…
GEFELICITEERD!!!
Wat duurt het dan weer lang tot de eerste echo maar wel heel spannend.
Voel je je al weer wat beter?
Liefs Shirley