Als ik dat soort slecht-weer-gesprekken met opa’s en oma’s wil ontwijken, zet ik heel gemeen de kinderen zelf weleens in.
Zoals toen onze oudste op haar 2e een keer GVD voluit zei toen er iets niet bleef staan in haar poppenhuis. Toen ik vroeg hoe ze aan dat lelijke grote-mensen-woord kwam zei ze eerst dat ze het zelf verzonnen had (ja tuurlijk!) en uiteindelijk kwam er uit dat ze het van opa gehoord had.
Ik heb er mijn vader niet zelf op aangesproken, maar tegen onze oudste gezegd dat als opa dat nog een keer zou zeggen waar zij bij was, dat ze dan tegen opa mocht zeggen “Opa, dat mag je niet zeggen waar kindjes bij zijn, dat is een lelijk grote-mensen-woord”.
Op die manier wordt het kind er zelf nog eens duidelijk mee geconfronteerd dat het een woord is wat niet gewenst is en opa heeft door dat wij als ouders wel degelijk achter die opmerking van zijn kleindochter zitten. Maar hij pikt die opmerking van zo’n kleintje makkelijker dan dat wij als ouders een stevig gesprek met hem aangaan.
Zo heb je meerdere vliegen in 1 klap. Het is niet altijd de meest ideale oplossing, maar het scheelt wel een hoop gezeik en het effect is als het goed is hetzelfde.
Groetekes, Sje
