Hoi allemaal,
Nou mijn vraag is, wij willen natuurlijk een 2e kindje,binnenkort beginnen we met klussen!!
Hoe reageren jullie kindjes erop, met een broertje of zusje wat erbij komt!!
En krijg je het dan erg druk of is het goed uit te houden???
En is werken erbij mogelijk nog???
Groetjes Wendy
hoi Wendy. Sorry hoor, ik wil niet bot doen, maareh…ik heb er wel wat moeite mee, dat woordje “klussen”.en het zinnetje “wij willen natuurlijk een tweede”…een kindje KRIJG je toch??? het moet allemaal maar kunnen…misschien stond je er niet bij stil, maar er zijn ook mama’s die zeer graag ook een (tweede) kindje zouden willen…maar waar dit niet (meer) mogelijk is? of in ieder geval niet zo vanzelfsprekend? ik bedoel het niet rot hoor…maar ik wordt er altijd een beetjke verdrietig van als er zo gemakkelijk over wordt gepraat (of in dit geval geschreven…)liefs, Corrine.
oke…ik laS mijn stukje na, en het klinkt rotter dan ik het bedoel…ik snap ook wel je vraag…maar het viel gewoon ff verkeerd, sorry!
voor hun is het natuurlijk dat ze een tweede willen, of het zo natuurlijk zal gaan tja das altijd de vraag, maar daar staat niet iedereen bij stil gelukkig. als ze nou had gezegt wij nemen een tweede dan had ik er wat meer moeite mee gehad maar goed.
je vraag, tja jordy was nog erg jong toen Roy er bij kwam maar het gaat heel goed is erg lief voor zijn broer, over het algeneem zijn oudere kinderen toch heel lief met baby’s alleen als ze wat ouder worden kan het soms wat moeilijk zijn, maar als ouder heb jij daar een hele belangrijke rol in. ga veel op bezoek bij baby’s speel met poppen en laat zien hoe je een flesje geeft of zo dat soort dingen betrek het oudste kind overal bij verzorgen spelen kuffelen alles. er is ook een boekje over om voor te lezen boer/zus op komst heet het geloof ik
en druk tja ik heb ze snel op elkaar en peet is daar bij ziek geweest is vond het heel druk maar hou niet minder van ze en had hem dan nog gewilt hihi
werk? voor mij niet maar das heel persoonlijk ik zou het nu niet volhouden en ik ben geen mens dat ze naar het kdv doet ook dat is dus heel persoonlijk.
veel plezier met de voorbereiding en dat alles naar wens is hihi… laat ons het maar horen als het zo ver is…
Tries
hoi…weer terug van weggeweest (holiday!!) tja, Armanda…ik weet dat het “kan”…maar voorlopig is het me ten strengste afgeraden om er zelfs maar aan te denken…( door bekkenteam, gyneacoloog, orthopeed, fysio…etc) Bovendien ben ik nog volop aan het revalideren…en loop ik nog steeds niet goed…Maareh…het lijkt nu alsof ik klaag en zwelg in zelfmedelijden…maar dat is niet zo hoor…ik mag immers niet klagen! Ik heb een (uiteindelijk) gezond kind gekregen…en er zijn er zat die dat zouden willen, en het niet kunnen! Ik schreef de eerste reactie op het stukje van Wendy ook met in het achterhoofd 2 zeer goede vriendinnen van me, die ongewenst kinderloos zijn…dus eigenlijk niet eens zozeer reageerde ik vanuit mijn eigen situatie, alhoewel ik altijd heb gedroomd van een groot gezin…maarja, wie weet??? Ik loop nu alleen wel met het dilemma: Ja, het kan wel zo zijn dat het me wordt afgeraden…maareh, mijn biologische klok, en die van John tikt ook door…wat zijn de consequenties (voor het kindje, voor Ian, voor John en mijzelf…)wanneer ik toch zwanger zou raken? Het speelt vaak door mijn hoofd…de wens is groot!.in die zin begrijp ik Wendy ook wel heel goed!
jeetje, wat fijn voor haar!!! Hopelijk gaat het verder herstelen ook goed! Ik ben 28, dus niet echt oud, denk ik…mijn hubbie is 34. Aangezien er in onze families verschillende stoornissen en handicaps voorkomen, zijn we enigszins huiverig om na "de dertig"nog aan kids te denken…alhoewel…welkom is een kindje, met wat voor stoornis of handicap ook, natuurlijk wel, alleen…het is wel een afweging. Ik werk zelf in de "z"zorg ( met ernstig verstandelijk gehandicapten met ernstige gedragsproblemen, en autisme, o.a.) en omdat je zoveel ziet, ben je er waarschijnlijk in 't hoofd ook teveel mee bezig!
In ieder geval…dit positieve verhaal van je buurvrouw neem ik in iedre geval ook mee met het “wikken en wegen”!!! Thanx!
HOIIIII
Bedankt voor jullie reacties!!
P.S. Ik bedoelde het ook niet zo, dat kids krijgen zo is gebeurd, dat weet ik ook wel.
Mijn eigen zus kan niet op natuurlijke wijze kinderen krijgen…
Groetjes Wendy
hoi allemaal
Ik zou hier een vehaal van me zelf zetten.
van mij 3 kindje wat niet zonder veel vechten zijn gekomen,
In 1997 ben ik bevallen van een gezonde dochter.
Geen problemen met me zwangerschap.
oke aan het end veel vocht vast houden. maar ja dat kan ook niet anders met een hitegolf en aan het end van het zwanger zijn,
Wij wouden na anders half jaar toch een 2de kindje maar helaas duurde dat tot 2005
Juni 2005 weer bevallen van een gezonde dochter. Helaas kreeg ik in mijn kraamtijd een longembolie. Ik was heel bang om weer zwanger te zouden raken.
februarie 2006 zijn wij getrouwd na bijna 10 jaar samen zijn. Een waak later zij ik tegen mijn man dat ik overtijd was en ja hoor daar zat opeens kindje 3. NIet verwacht maar wel heel blij mee.
3 Maand gelukkig zwanger we zitten heerlijk achter thuis toen ik een bloeding kreeg, OP genomen in het ziekenhuis zijden ze dat ik ook vruchtwater verloor. dus de kans wel heel klein was dat ons kindje het zou halen… Ik heb netjes uitgelopen wel overal een verbod opgehad.
vrijdag 15-09 knapt mijn vruchtwater ik was heeeeeeeel blij ik kon nog maar amper lopen door me bekken. In mijn achterhoofd had ik wel ik kan amper liggen dus ik voeg me erg af hoe ik zou kunnen bevallen maar gelukkig is dat wel gelukt,
het hoofdje van paige bleef vast zitten en kregen ze niet los.
De dokter moest wachte op een grote tang, en als dat niet ging lukken gingen ze me open knippen. want ja het kindje moest er uit.
2 zusters hebben samen met een pers van mij (ik had overrigens geen weeen meer) een druk op mijn buik gegeven. en gelukkig kwam omze paige er toen uit.
maar ja 4 minuten zonder zuurstof is maar de vraag of dat word overleeft.
Ze hebben haar dik 6 a 7 minuten gereanimeert maar ze zijden bij voorbaad dat de kast wel heeeeeeeeeel klein wat dat ze het ging overleven,
In de 2 dagen daarna waren wij bezig om afschijd van der te nemen… toen de dokter kwam dat ze het toch wel heel goed deet… het ergste was voorbij .
Nu hebben we een vroeg pubbere dochter van 9 en half… een hieperactief clowntje van anderhalf. en een klein wonder van 4 maand
het is heeeeeeeeeeeeeeeeel druk maar dank alles om me heen voor 3 van zulke gezonde dochter.
oja mijn bekken waren eigelijk meteen weer goed na de bevalling en heb nergens geen last meer van
goetjes yvonne.
Super tof en nog gefeliciteerd. Wel spannend allemaal hoor.
Tip: omdat dit een nieuw onderwerp is wat jij aankaart, zou je ook een nieuwe topic aan kunnen maken. Dit is namelijk een topic van al minstens 3 jaar oud
Welkom op de site
Groetjes Wiets
Toen wij zwanger waren van Chris heb ik Rick overal bij betrokken. hij is meegeweest met het maken van de 1 e echo. Later heb ik een babypop in de wieg gelegd. en daar liep hij mee te zeulen. Toen Chris er eenmaal was ben ik hem gaan betrekken bij de verzorging door dingen te laten aangeven.
Het is wel heel druk, maar is goed uit te houden. Ligt er ook aan of het een huilbaby is of niet, Chris is eem druk mannetje wat niet stil kan zitten.
Rick daarin tegen is best rustig.
naast mijn gezin werk ik 3 dagen in de week, de jongens gaan 2 dagen in de week naar de creche.
groetjes Bianca mama van Rick en Chris
