Ik weet het echt niet meer, ik heb geen idee hoe ik het weer gezellig in huis kan krijgen. Of er uberhaupt wel iets aan gedaan moet wachten, of dat het gewoon de leeftijd is en ik moet afwachten. Joey heeft echt een gruwelijke hekel aan zijn zusje. En dan heb ik het niet over een simpel broer- en zus-ruzietje, nee het is echt pure haat!
Niks kan ze goed doen, niks mag ze aanraken, geen geluid mag ze maken en nergens mag ze staan/zitten/liggen. Nou ja, wel érgens, het liefst bij iemand anders, bij een nieuwe moeder, of als het echt niet anders kan in haar bed met de deur dicht. Als hij maar geen last van haar heeft! Hij heeft haar zelfs al aan wildvreemden in de bus willen geven…
Hij slaat haar, duwt haar, pakt alles af, schreeuwt naar haar en scheld haar uit, om niets! Als hij daar dan straf voor heeft gehad en ik praat dat met hem uit, dan begint hij altijd verdrietig te huilen en zegt dat hij zijn zusje niet wil hebben. Dat ze weg moet, ergens anders wonen…
Als Joey bij opa en oma logeert (eens per week, zodat beide kids zo af en toe rust hebben van elkaar, en dan zijn ze beiden echte engeltjes, zo lief!)dan wringt hij zich in allerlei bochten om maar niet terug te hoeven naar Jessey! Hij wil wel naar huis, maar dan moet oma Jessey weer meenemen.
Ik begin bijna spijt te krijgen dat we nog een tweede kindjes kregen… Niet vanwege Jessey, maar omdat ik er mijn eerste kind schijnbaar enorm veel verdriet mee heb gedaan… De zeldzame keren dat hij wel eens lief is geweest tegen haar, die kan ik op 1 hand tellen! Vanaf de dag dat ze geboren is wil hij gewoon niks van haar weten!
Heeft iemand enig idee hoe ik hier mee om moet gaan?
Groetjes Anouk