Wou!! Heb laatst een babytje vast gehad en had meteen het gevoel JAAAA!!!
ik wil een tweede!!
Zoals jullie weten heb ik een postnatale depressie gehad. Daar heb ik het piekeren aan over gehouden gelukkig gaat het hier weer BIJNA als vanouds. Maar ben er nog niet helemaal, de psycholoog is niet tegen een tweede! Maar dan begin ik weer te piekeren…
Door mijn verleden ban ik bang dat mensen mij in de steek laten… waardoor ik, als zelfbescherming, ik met een slechte dag (zoals iedereen heeft) mij afzonder van mijn mannetje. En dan begin ik te piekeren of wij wel aan een tweede moeten beginnen? Terwijl ik het ook vind dat het tijd is om verder te gaan, voor een tweede te gaan… en dan denk ik dat broeds gevoel is er toch ook niet voor niets?
Ik ben zo bang voor de hormonen…wat als ik weer op mijn kop gezet word…
Herkent iemand dit? Weet dat er andere ook een PND hebben gehad…hoe gingen jullie daar mee om? hebben jullie nog lang last gehad van de “naweeën” van de PND?
Groetjes Frauk