De ups and downs van het borstvoeding geven aan mijn twee kinderen na mijn borstverkleining.
Ik loop eigenlijk al lang met het idee rond om mijn ervaringen op papier te zetten. En toen vond ik deze leuke website. Inmiddels is mijn zoon bijna 5 en mijn dochter bijna 4.
Elf jaar geleden heb ik na veel wikken en wegen om gezondheidsredenen een borstverkleining laten doen. En toen werd mij wel verteld dat ik heel waarschijnlijk geen borstvoeding zou kunnen geven. Maar het werd ook niet afgeraden.
Toen ik in 1997 zwanger raakte zei ik dan ook meteen dat ik het wel wilde proberen. Na een zware bevalling die uiteindelijk in een keizersnede uitliep werd mijn zoon Carlin geboren. Heel gezond en wel. 7 pond, 1.5 ons.
Ik enthousiast met borstvoeden begonnen. Voor de bevalling had ik wel contact gezocht en gevonden met een support groep (ik woonde toen in Amerika, waar allebei mijn kinderen zijn geboren). Carlin huilde veel en leek de hele dag wel te willen voeden. Toen zijn gewicht werd gechecked na twee weken, was hij precies op zijn geboortegewicht. Dat was oke op zich, maar de kinderarts wilde toch, het gewicht de week erop weer checken. Toen was het dus nog hetzelfde. Dat was niet goed. Carlin kwam niet aan, maar had wel genoeg vieze en natte luiers.
In de twee weken daarna heb ik samen met een professionele consultant van de support groep veel dingen geprobeerd: pompen (met weinig succes), meer calorie-rijk eten, meer drinken en voeden wanneer Carlin dat wou. Daarnaast ook met een systeem waarmee ik formula en borstmelk tegelijk kon geven. De formula zat in een plastic flesje dat om mijn nek hing en waaruit twee dunne slangetjes naar mijn borsten liepen die ik dan vastplakte naast mijn tepels. Als Carlin dan zoog kreeg hij borstmelk en formula tegelijk. Ik moest ook alles opschrijven wat hij dronk en hoeveel luiers hij vies had. Maar Carlin bleef op zijn geboorte gewicht. Toen hebben we jammer genoeg het op moeten geven en met veel tranen van mijn kant ben ik op flesvoedingen overgegaan. Toen kwam Carlin snel aan en inmiddels zou ik wel willen dat hij even langzamer groeide. Hij weegt nu 21 kilo. Flinke gezonde jongen dus met veel energie.
Toen Carlin drie maanden oud was kwam ik erachter dat ik wederom zwanger was. Even schrikken, het was dan ook niet gepland, maar op 21 September 1998 werd mijn dochter Elysia geboren. 6 pond, 9 ons. De bevalling verliep iets beter en ze werd vaginaal geboren. En wederom wilde ik haar toch borstvoeden. Het ging gemakkelijker, ze dronk ook beter, maar na twee weken raakte ze geconstipeerd. Toen zei de kinderarts toch maar weer bijvoeden. Met haar heb ik ook het systeem met het flesje gebruikt, en dat heb ik volgehouden tot ze bijna zes maanden was. Naast flesvoedingen (het is namelijk nogal omslachtig).
Het was niet makkelijk, maar als ik weer zwanger zou raken deed ik het weer.
Met het pompen kreeg ik 1 oz. melk van beide borsten samen. Dat is dus echt niet genoeg. Maar voor mij is borstvoeding geven ook een band creeren met mijn kind, dus ik ben blij dat ik het heb geprobeerd. Er zijn dus mogelijkheden, dat ook wanneer je niet genoeg melk aan kunt maken voor wat voor reden dan ook, om borstvoeding te geven.
Ik vond het wel erg moeilijk dat ik het niet kon en voelde me voor een tijdje ook geen goede moeder. Overal wordt je erop gewezen dat borstvoeding geven het beste is voor je kind, maar wil daarbij wel zeggen dat als je het niet doet, maakt niet uit wat voor reden, je niet minder hoeft te voelen.
Ik heb dit artikel willen schrijven voor aanstaande moeders en moeders die met hetzelfde probleem zitten en misschien wat kracht uit kunnen putten.
Als iemand vragen heeft, stuur maar even een emailtje of reply op dit artikel.
Ik heb veel hulp gehad van de support groep en ik kan het dan ook echt aanbevelen dat als je borstvoeding wilt gaan geven, zoek zo'n groep op als het kan, het gaat niet altijd vanzelf.
Groetjes van Martha Graham
P.S. Zodra ik foto's heb die op een diskette staan, post ik foto's van de kids.