Boos en verdrietig

[lieveXem]

Ik ben hier actief op het forum,
maar even een nieuwe naam aangemaakt
omdat ik weet dat een familielid nog wel eens mee leest!
Ik heb onder deze naam al eens eerder gepost, voor de problemen van mijn zwager…
NEEM ME NIET KWALIJK AUB!

Mijn schoonzusje is in verwachting van haat eerste kindje.
Ik heb een goede band met mijn schoonmoeder. Veel beter dan met mijn eigen moeder. Mijn schoonmoe stond altijd voor me klaar. Omdat mijn schoonzusje meerdere malen is vreemd gegegaan en waarschijnlijk niet eens weet of het kind wat ze nu draagt daadwerkelijk van haar man is, was mijn schoonmoeder ontzettend in haar teleurgesteld. En de hele familie met haar natuurlijk!!
Nu is ze hoogzwanger en trekt mijn schoonmoeder ontzettend naar haar dochters kant. Ik begrijp het goed hoor. Maar toch voel ik me aan de kant gezet. Ik had over twee weken oppas nodig, voor slechts een uurtje! Maar ze zei dat ze niks wil plannen omdat haar dochter elk moment kan bevallen, terwijl ze nog maar 37wk zwanger is. Ook is ze druk bezig met een bord in de tuin voor hun, wat ze bij ons nooit gedaan heeft. Ook gaat ze 3 dagen oppassen en heeft al te kennen gegeven onze kinderen op die dagen niet te kunnen gebruiken. Ik voel me echt buitengesloten. Ik heb niks aan mijn eigen moeder. En nu dus ook niets meer aan m’n schoonmoeder. Mijn man vind dat ik me aanstel, en ziet alles wel loslopen. Ik niet! Ik ben boos, verdrietig en enorm teleurgesteld! Ik jank de laatste weken om elke scheet en reageer me ongewild af op de kinderen. ik baal van mezelf en van alles. Wat vinden jullie? Stel ik me aan? Wat moet ik hier toch mee??

Gewijzigd door - lieveXem op 29 Jun 2010 10:03:32

[mellanie]

ik vind dit heel erg logische van je.

je schoonmoeder heeft dus altijd voor je klaar gestaan en ik snap wel dat ze er voor haar eigen dochter wil zijn maar ze kan niet zomaar jullie aan de kant schuiven.

zelf heb ik geen goed contact met mijn schoonmoeder en dat vind ik af en toe wel lastig ook voor mijn vriend omdat we wel veel met mijn ouders optrekken en hij wil zelf liever geen contact meer hoor maar soms heeft hij het er wel moeilijk mee.

ik snap niet dat ze jullie dan zo aan de kant zet. hadden jullie afspraken ivm oppassen of niet want dan vind ik het helemaal lullig. want dan komt ze gewoon haar afspraken niet na.
misschien dat het inderdaad allemaal wel losloopt als die kleine er straks is maar ik zal der toch over proberen te praten met haar aangezien jij er echt heel erg mee zit

[img]http://lb1f.lilypie.com/7nknp2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie First Birthday tickers” />

[Michele1]

He wat naar meid. Ik heb wel een goede band met mijn schoonmoeder, al heeft dit wel even tijd nodig gehad. Maar ook heeft de mijne erg de nijging om mijn neefje voor te trekken op Morgan. Dit mede omdat ze bang is dat als ze niet op stel en sprong rent dat ze hem nooit meer mag zien, maar das een ander verhaal.

Als ik jou was zou ik toch een keer met haar gaan praten of anders een brief sturen waarin je aangeeft hoe je je voelt en wat dit met je doet. Al is het alleen maar om het zelf een plekje te geven.

Groetjes,

Michèle

[miremady]

Ik kan me je gevoelens goed voorstellen,

Kun je het niet bespreekbaar maken?

Liefs Michelle

[mama_Selma]

toen wij zouden trouwen hadden we al besloten om van beide ouders uit de buurt te wonen. we zitten er nu middenin 160km naar mijn ouders en 160km naar mijn schoonouders. in het begin vroeg ik me altijd af of het goed gedaan hadden. vandaag de dag ben ik nog steeds erg tevreden met ons besluit. mijn man en ik waren allebei heel erg zelfstandig al voor we het huis uit gingen. we werkten allebei naast onze studies en betaalden alles zelf en kregen eigenlijk nooit hulp van onze ouders. in de zin van met de auto naar school brengen etc…dat deed mijn mams wel voor mijn broertje tot zijn 18e toen ik zou bevallen, deze ging met een inleiding, heb ik beide moeders gevraagd om bij me te zijn. fijn vond ik dat. maar toen we thuis kwamen met de kleine was mijn moeder na een paar uur vertrokken en mijn schoonmoeder ook. terwijl ik mijn mama al gevraagd had of ze een paar dagen bij me kon blijven. ik heb dagen lang gehuild had bekkeninstabiliteit kon amper lopen en moest voor mijn kleine zorgen nadat de kraamzorg weg was en mijn man weer aan het werk was. hele zware dagen heb ik gehad. 3 maanden later was ik eindelijk opgeknapt. en kon ik er weer tegenaan. nu is mijn kleine 7 maanden oud en ik ga begin september beginnen met werken. als we een keer weg willen geef ik de babyfoon aan mijn buren zij hebben ook mijn huissleutels…en als we lang weggaan dan bel ik een oppas. mijn kleine gaat in september voor 4 dagen in de week naar de kdv. ik heb geleerd om weer zelfstandig te zijn. nooit afhankelijk zijn van anderen! al kost het mij een fortuin, en dat kost het me niet hoor die 280 euro per maand kan ik echt wel missen als ik hard werk, ik vind het fijn om onafhankelijk te zijn! nu woont mijn broertje samen met zijn vrouw bij mijn ouders. ze krijgt over een week als het goed is een zoontje! mijn vader heeft een babylampje met eigen hand gemaakt…mijn moeder is eerder op vakantie gegaan zodat ze erbij kan zijn na de bevalling. ik weet dat ze heel goed verzorgd gaat worden en ik zeg het heel eerlijk het doet me soms echt pijn maar ik heb het wel losgelaten. ik weet nu dat ik niks aan mijn ouders of schoonouders had gehad als ik in de buurt had gewoond. en dat doet me goed met deze beslissing. ik ben blij dat we hier wonen lekker rustig en relaxed en we kunnen niet elk moment bezoek verwachten. dus ik doe alles waar ik zin in heb en ik vind het ook wel fijn als mensen van te voren moeten laten weten dat ze langskomen. dit zorgt voor een extra priveleven en minder rottigheid. ik denk dat het zo beter is. als ik in de buurt had gewoond dan zou ik nooit zo sterk in mijn schoenen kunnen staan en zou ik me altijd zorgen maken waarom mijn mama mij niet ondersteunt! dus kortom blijf onafhankelijk! zo heb je meer waarde geloof me maar. vroeger gingen we ook elke weekend naar mijn ouders of schoonouders toe. maar toen Meric geboren was zijn ze allebei maar 1x langs geweest. dat was voor ons ook de reden om niet meer hun kant op te gaan. als ze zeggen dat ze hun kleinzoon hebben gemist dan zeg ik tja dan pak je de auto en kom je hem opzoeken toch???

Lievexem je zou het kunnen overwegen om het uit te praten met je schoonmoeder maar vaak zeggen ze niet de waarheid en verzinnen ze de domste smoesjes en dat bezorgt je soms wel nog meer pijn hoor…dus je vriend heeft gelijk kop en reageer het iig niet op je kinderen af want ze zijn niet minder waard dan je schoonmoeder! geloof me maar ik heb Meric ook op afstand gehouden door mijn gevoelens en emoties die heel erg meespeelden toen mijn mama enzo vreemd deden maar ze zijn het allemaal niet waard hoor! je kind gaat voor!