Tbm (thuisblijfmoeder) is saai en je maakt niets mee. Althans, dat is beetje een gedachtelijn. Niet van mij hoor. Lees wat we vandaag weer allemaal meemaakten, toen we ff naar de stad gingen.
Veronica, Lucas en ik wilden dus naar de stad. Veronica wilde erg graag met de bus en ze had vooral veel zin in dr ijsje (stad=ijsje van de Italiaan). Nou met buggy naar de bus, die hier tegenover stopt. Eigenlijk gaan wij haast nooit met de bus. Natuurlijk moesten ze helemaal achterin gaan zitten, zodat ze zo lekker konden hobbelen. Veronica’s kleppie stond geen seconde stil, zo zat ze te giechelen haha. Goed, eenmaal in de stad ff boodschapjes doen en toen wilden we wel wat drinken. Uiteraard wilt Veronica weer naar de Hema, slim als ze is, weet ze best, dat ze daar die Jungleboxen verkopen. Lopen we daar net uit het restaurant, ziet ze een meisje van haar leeftijd, echt heel lief kindje om te zien en haar broertje, van Lucas zijn leeftijd. Die pakten een knuffelbeest uit een schap. Veronica ziet dat en gaat er heen:“Ho ho, dat mag niet zomaar hoor! Leg dat eens eventjes gauw terug! Dat is niet van jou hoor.” en het meisje schrok gewoon van dr hahaha, legde snel alles terug en Veronica zei nog, terwijl ze al wegliep en omkeek:“Nu niet meer doen hoor, denk er om!”, goed ik kon er toch wel om lachen, was erg komisch. Gaan we de lift in, komen die 2 kindjes er ook aan met hun ouders. Het ventje moest in de buggy gaan zitten, maar eenmaal in de lift, wilde hij het niet, dus dreinde eventjes, 4 seconden ofzo, dat ie er uit wilde klimmen. Zo halloooo. Pa die geeft een mep tegen zijn hoofdje aan joh! Echt hard! “Zitten JIJ!” Je hoorde echt zo’n geluid als uit de film. Mannetje huilen natuurlijk en wilde er toen vooral uit gaan, pa pakt hem echt heel erg ruw bij de arm en ramt hem echt zijn buggy weer in. Veronica, Lucas en ik waren echt doodstil… Wist gewoon niet wat ik moest doen, stonden met grote ogen en open mond toe te kijken. Moeder had dat geloof ik, wel door en die ging juist heel sussend tegen zoontje doen. Nu denk ik"ohohohoh zég er dan wat van Monique!!", maar ja…ik was echt stomverbaasd. Vreselijke kerel zeg en die moeder had er ook echt wat van moeten zeggen. Als Marcel overdreven boos doet (slaat niet), dan zeg ik er ook wat van. Kom niet aan mijn kinderen! Raar, dat niet iedereen dat heeft.Afijn, we gingen nog ff naar de Kruidvat, voor regenkleding (aanbieding) en daar lagen veel dropjes op de grond. Veronica krijgt dan altijd de onbedwingbare neiging om ze op te ruimen, dus dropje in juiste dropvak leggen. Hierdoor lijkt het, alsof ze ze “pikt”, wat dus niet zo is. Dus toch maar weer mee, uiteraard moest ze gelijk de hele tijd dr nieuwe regencape om. In die hitte… Wat een blikken kregen we zeg. Vooral IK. Hahahaha zullen wel denken: wat een stomme moeder zeg, dat ze met dit weer, haar kind een regencape om laat doen."hahahaha. Staan we eindelijk weer bij de bus te wachten. Komt ie natuurlijk gewoon niet. Fijn, alle bussen 2 of 3 x voorbij zien rijden en die van ons, valt natuurlijk weer een keer uit. Intussen moest Veronica vreselijk nodig poepen! Nu moeten wij aan die hele drukke Stadsring wachten en daar is het heel heel druk. Ik zeg nog, dat ze toch moet proberen het op te houden, tot we thuis zijn. Maar ja…duurde zolang, dat wachten. Ik durfde ook niet weer de stad in te gaan, voor de wc, want wie weet zou de bus er dan EINDELIJK wel zijn. Ze begon al helemaal te huilen. En tja…nood breekt wet (ik had lotiondoekjes bij me natuurlijk), dus ze ging achter het bushokje, bij de struiken hurken hahahaha en daar dus poepen. Was echt heel byzonder, want eigenlijk wilt ze dat echt niet hebben. 2 minuten later kwam de bus! Toen mocht ik het ook niet meer zeggen hoor, dat ze dat gedaan had, achter het hokje. “SSTTT mama, dat moet je nu niet zeggen hoor”, ze schaamde zich enorm.
Eenmaal thuis ging alles weer zijn normale gangetje en liggen ze nu te snurken. Op zich zal het wel een saaie dag geweest zijn, toch vond ik het een “boeiende” dag.
