Amber is 3 jaar oud en ze kreeg ineens hele erge buikpijn
Mijn man werkte gisten ochtend.
Hij kwam thuis om 12:30 en zoals gewoonlijk zaten we allemaal lunch te eten.
Daarna had ik was om op te hangen, (moet ook gebeuren) en ik hoorde haar wel huilen (zielig).
Dennis was bijhaar en Brandon lag op bed, dus ik dacht dat ze alleen maar een beetje aandacht wou.
Dennis riep mynaar boven, hij zat in de keuken en Amber stond naast hem.
Hij zei dat ze buikpijn had in haar onderbuik, ik ging kijken en drukte erop en zij schreeuwde!
Ik dacht meteen het ergste dat het een blindedarmontsteking was. Ze kon niet eens lopen van pijn.
Mijn man had de dokter gebeld voor een afspraak. Ik wou uitleggen aan Amber dat ze naar de dokter moest, dat wou ze absoluut niet. Ik zei tegen haar de dokter haar beter zou maken en dat ze moest.
Ze zei tegen mij, "het gaat vanzelf wel over"
Ik kon mijn oren niet geloven!.
Nou toen ze terug waren van de dokter werd er tegen mij gezegd dat het gelukkig geen blindedarm ontsteking was. gelukkig, maar dat ik mischien een blaas ontsteking was.
Tegen die tijd was ook de hele familie hier.
Zij is namelijke eerste kleinkind en Brandon de tweede, wij zijn de enige met kinderen. In een keer zei ze dat zij moest plassen.
"AHHHHHHHHHHHH" zei ze terwijl zij plaste. "Dat voelt beter" zei ze.
Daarna had ze ook helemaal geen pijn meer nu nog niet.
Wij moesten zo lachen! Dennis zei tegen haar "dus wij moesten naar de dokter omdat jij moest plassen?"
"ja" zei ze.