Blijven huilen na afscheid

[Ilovemyboy]

Hoi dames,

Ik zit ergens mee.

Aangezien ik niet werk is Thoby nooit naar de opvang geweest.
Wel bij mijn moeder zo’n 1 a 2 middagen in de week.
En ook af en toe bij een vriendin als ik een afspraak heb ofzo.

Ik ga vaak met hem op visite bij mensen en hij ziet dus ook regelmatig nieuwe gezichten. Hij wordt dan wel verlegen maar lacht meestal wel naar iedereen.

Nu ben ik sinds een tijdje weer begonnen met sporten. 3 x in de week.
En bij de sportschool hebben ze gratis kinderopvang. SUPER dus!

Kan Thoby lekker spelen en ik “heerlijk” aan de lijn werken!

Nou niet dus! Thoby wordt dus hysterisch als ik weg ga.
Hij stopt niet met huilen en gillen tot ik terug ben! En dit is meestal zo’n uur later!
Gisteren kwam de leidster me zelfs halen uit de zaal zo overstuur was hij. Hij was echt in paniek…een uur lang!!
Toen hij me zag werd hij helemaal gek…hij leek zo ontzettend bang! bah! echt zielig vond ik het om te zien.
Ik heb hem mee naar huis genomen en hij is de rest van de dag overstuur geweest! Dat kan toch niet goed zijn??

Ze zijn hartstikke lief daar en proberen hem af te leiden als ik weg ben. maar niks werkt.
Ook als ik er bij ben wil hij niet spelen met de andere kindjes (terwijl hij wel hartstikke leuk speelt met het zoontje van mijn vriendin)
Hij staat maar een beetje te kijken hoe de andere kindjes spelen.

Wat nu?

Ik ga natuurlijk niet stoppen met sporten maar vraag me wel af hoe ik dit het beste kan aanpakken.
Mijn moeder zei al…nou dan ga ik toch een paar weken mee en dan blijf ik bij hem terwijl jij sport…dan kan hij rustig wennen.

2e optie, gewoon laten huilen en hopen dat hij snel went??

Wat vinden jullie en, herkennen jullie dit probleem?

Groetjes
Margot

[Michele1]

Zo te horen moet hij echt wennen en het klinkt heel rot, maar hij is er maar een korte tijd achter elkaar en das soms te kort. En ja je moeder mee is een optie maar wat doet ie als ze er een keer niet is dan is hij weer zijn vertrouwde gezicht kwijt. Persoonlijk zou ik zeggen laat maar even brullen, als het te erg wordt ben je er zo, anders went het denk ik nooit.

Groetjes,

Michèle

[MamavanRico]

het klinkt heel erg als verlatings angst vind ik
en daar is de leeftijd ook wel naar.
zou het misschien helpen om hem wendagen te geven net zoals ze op een psz doen?
gewoon eerst een kwartiertje erbij blijven, zorg dat hij zich lekker op zijn gemakje voelt neem zijn favoriete knuffel/speelgoed/tutje mee
niet dat hij daar persee moet tutten de hele dag maar het kan hem wel troost bieden om door zo’n periode heen te komen.

[miremady]

Ik zou hem dus geen uur laten brullen germmm.
Ik zou het proberen als Inge beginnen met 10 minuten a een kwartiertje en als dat goed gaat steeds iets langer.

Liefs Michelle

[Mriek]

Ik zou hem ook niet laten huilen. Gewoon even erbij blijven (afbouwen qua tijd), duidelijk uitleggen dat mama in de buurt is om even te gaan sporten (desnoods laat je hem zien waar je bent) en aangeven dat je hem over een uurtje weer komt halen. En als hij het echt niet trekt (hij is natuurlijk geen opvang gewend en is het ook wel erg kort om écht te kunnen wennen misschien), dan misschien toch een andere oplossing verzinnen. Het klinkt alsof 'ie echt in paniek raakt en het is voor zijn gevoel van vertrouwen in jou wel belangrijk dat je hem niet in de steek laat op dat punt. Succes!

Groetjes,
M

[christa_mama_van_ja1]

Ik zou hem ook niet zo lang laten huilen. Dat doen ze overigens op de PSZ ook niet hier, in de wenfase… Als een kindje niet af te leiden/troosten is dan bellen ze mama op om te vragen of ze eerder kan komen.
Maar goed, het is ook zeg maar voor jouw plezier, jij wilt graag sporten ( is ook belangrijk hoor) maar ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om mijn mannetje zo lang te laten huilen voor mijn lijn hahaha!
Dus ik zou het inderdaad ook opbouwen. En duidelijk uitleggen hoe of wat maar dat doe je waarschijnlijk al.

[Ilovemyboy]

Bedankt voor jullie reacties!

Ik vind het ook echt verschrikkelijk om hem zo overstuur te zien. En toen ik hem gisteren zo paniekerig zag toen die leidster me kwam halen dacht ik ook: dit NOOIT meer!
Maar die leidsters en moeders die daar zijn blijven maar tegen me zeggen dat ik door moet zetten!

In eerste instantie wilde ik Thoby 2 middagen in de week naar de gewone opvang brengen. Dit omdat ik het belangrijk vind dat hij ook regelmatig zonder mij is en in contact komt met andere kindjes.
Maar omdat ik er toen achter kwam dat de sportschool waar ik graag bij wilde een opvang had heb ik hem niet meer naar de normale opvang gebracht.

Natuurlijk vind ik het lekker om te sporten maar daar buiten vind ik het gewoon belangrijk dat Thoby wat uren in de opvang doorbrengt.
Ik denk gewoon dat dit goed voor hem is.

Dus wat ik eigenlijk wil zeggen is dat, ook al zou ik niet sporten dan zou ik hem nog naar ‘een’ opvang willen brengen.

Dat opbouwen wat jullie zeggen lijkt me een goed idee.
Heb ik ook wel een beetje gedaan hoor. Ben eerst een aantal keer zo’n half uurtje samen met hem daar geweest (zonder te sporten) en als ik nu kom blijf ik eerst altijd 10 min bij hem en ga dan pas weg. Hij lijkt gewoon niet te kunnen wennen.

Ik weet echt niet wat ik er mee moet want ik ‘durf’ hem eigenlijk niet meer achter te laten omdat ik weet hoe overstuur hij wordt.
10 min of 1 uur maakt voor hem niks uit lijkt me.
Misschien toch maar mijn moeder een aantal keren met hem daarheen laten gaan? Dan kan hij daar wennen zonder mij? Want zo lang ik erbij ben hangt hij letterlijk helemaal aan mij. En dan afbouwen met mijn moeder?

Groetjes
Margot

[Mriek]

Gewoon proberen. Slechter dan nu kan het niet worden, toch?

Groetjes,
M