Blijven huilen als er oppas thuis is

#1

We hebben het nu al een paar keer gehad dat als we 's avonds een keer weg moeten we weer naar huis kunnen omdat Noa blijft huilen. Met de nadruk blijft want 2 uur later huilt ze nog.
Zo langzamerhand vind ik het wel een beetje irritant worden eigenlijk.
Meestal als we 's avonds weg moeten lukt het wel om haar eerst op bed te doen en dan is het geen probleem totdat ze een keer wakker is en als de oppas dan gaat kijken en ze doorkrijgt dat wij er niet zijn dan zet ze het gelijk op een krijsen.
Maar ja soms lukt dat dus niet. Bv Mijn schoonouders willen graag met ons uit eten, maar die hebben suiker en willen dus op tijd(18.00) eten, zonder kids zodat we relaxt kunnen eten. Zie het al gebeuren dat we terwijl we nog geen eens zijn uitgegeten weer naar huis kunnen omdat ze weer zo huilt. Zo ga je dus ook niet echt relaxt weg.
Gek genoeg gaat het wel goed bij de gastouder, maar bij de creche van de kerk is het precies hetzelfde liedje.
Dit doet ze al vanaf haar geboorte dus het lijkt niet echt op een fase van eenkennigheid.
Heeft iemand enig idee hoe je hier mee om moet gaan en evt tips om dit te doorbreken?
Hebben jullie kids dit ook gehad en ging dit vanzelf over?

Groetjes Ramona


#2

Heb je al gecheckt waarom Noa niet blij lijkt met de oppas?

Is de oppas bijv. donker van huidskleur, donkere haren?

Onze oudste is in de dreumestijd een poos niet zo gecharmeerd geweest van mensen met donkere krullen bijv.

Groetekes, Sje

#3

Gek dat ze het bij de een niet heeft en bij de ander wel!

De oppas hier bij de kerk maar ik als het even kan gewoon geen gebruik meer van! Je weet nooit van te voren wie er zit, en op zo’n manier leren de kinderen nooit iedereen kennen, en laat ik ze dus eigenlijk achter bij een vreemde!

Heb je een leuke oppas voor je kinderen? Is het altijd dezelfde?

Groetjes Manderijn.

#4

Oppas bij de kerk zijn idd steeds andere mensen en dus vreemden voor haar dus daar kan ik wel inkomen dat ze daar moeite mee heeft.
De oppas die we thuis vragen wisselt wel eens maar zijn altijd wel heel goede bekenden van haar.
Meestal 1 van de dochters van onze gastouder. Daar gaat ze al heen sinds ze 4 maanden is. Zijn 2 ontzettend leuke meiden met ontzettend veel oppaservaring en zijn allebei dol op haar. Die ziet ze sowieso 2 keer per week al vanaf dat ze 4 maanden oud was.
Oma hebben we ook geprobeerd die ziet ze zeker een keer of 4 per week zou dus ook redelijk vertrouwd moeten zijn maar dat werkt dus ook niet.
Mijn zwager hebben we ook geprobeerd, die ziet ze sowieso vaak want die woont 2 stappen bij ons vandaan maar dat is ook hetzelfde verhaal.
Weet het dus echt ff niet meer.

Groetjes ramona


#5

Misschien moet je het heel rustig opbouwen? Dat je een oppas hebt en dat je even een paar minuten weggaat? En dat uitbouwen zodat Noa leert dat mama weggaat maar ook weer terugkomt? En het aan haar uitleggen? Mama gaat nu even weg en komt zometeen weer terug? Blijkbaar is het op lokatie minder lastig dan bij jou thuis. Dus gewoon steeds ietsje langer weggaan zodat ze het vertrouwen krijgt dat je weer terugkomt. En dat ook zeggen dus. En ik zou een tijd lang proberen echt één oppas te gebruiken zodat ze met diegene bij jou thuis echt vertrouwd kan raken. Is dit iets?
groetjes,
Wendy

Kinderen hebben het meest liefde nodig als ze die het minst verdienen…

#6

Wat moppiesmama zegt, daar kan ik me helemaal in vinden. En niet haar zelf op bed leggen en dan weggaan. Logisch dat ze flipt als ze dan ineens een vreemd gezicht ziet als ze wakker wordt en jullie blijken er dus niet te zijn. Desnoods haar zelf in bed leggen in het bijzijn van de oppas en haar vertellen dat jullie weggaan daarna.

Ze zit ook precies in de leeftijd waarop verlatingsangst een rol gaat spelen, dat zal het ook niet makkelijker maken.

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#7

Vanochtend is Noa weer naar de oppas bij de kerk geweest. Ging het ineens best goed. Heb haar zelf bij de leidster in handen gegeven en haar duidelijk gezegd dat mama naar de kerk ging en dat zij bij de oppas mocht blijven en dat ik haar daarna weer op kwam halen. Misschien dat het werkt om haar bij iemand in handen te geven, dat het dan toch wat veiliger is voor haar omdat ik die persoon goed vind voor haar.
Ze zette het wel flink op een krijsen en heeft dat wel even volgehouden.
Mijn man is koster van de kerk en moet altijd meelopen met de kinderen als ze naar de zondagschool gaan. Dat is zo’n 20 minuten na aanvang van de dienst. Noa zag hem niet maar de leidster gaf aan dat ze net stil was. De leidster had haar steeds op de arm gehouden maar ze bleef krijsen en gaf aan dat ze echt niet door haar gedragen wilde worden. Ze heeft haar dus in de maxicosi gezet en toen huilde ze nog 5 minuutjes om vervolgens lekker te gaan spelen. Op een gegeven moment gaf ze zelf aan dat ze wel een beetje aandacht wilde en toen heeft ze lekker bij de andere kindjes zitten spelen.
Ging dus nog niet vlekkeloos maar wel beter.
Mijn man moet eigenlijk altijd wel bij de kerkdienst aanwezig zijn omdat hij en koster is en ook leiding bij de zondagsschool. wij kunnen elkaar dus niet afwisselen en het gaat mij te ver om zelf dan maar helemaal niet te gaan. Ook voor Rens vind ik dat niet goed, ik wil dat hij er mee opgroeit dat zijn beide ouders naar de kerk gaan.
Met onze gastouder heb ik afgesproken dat haar dochter van de week komt oefenen met Noa. Zij komt dan ruim voor bedtijd zodat zij nog wat kan spelen met Noa terwijl ik er nog ben. Daarna gaan wij ff hier of daar koffie drinken in de buurt en legt de oppas Noa op bed. Gewoon ff om te kijken hoe het gaat. Kijk 20 minuten huilen vind ik acceptabel want dat doet ze ook wel als ik zelf thuis ben en ze niet wil slapen. Als ze daarna gewoon lekker gaat slapen kan ik daar mee leven. Als het nog niet zo goed gaat dan gaan we dit gewoon een aantal keer herhalen in de hoop dat ze het vertrouwen krijgt dat ik weg kan gaan maar ook gewoon weer terug kom. Hopelijk lukt het.
Op zich hebben wij niet zo heel vaak oppas nodig 's avonds. gemiddeld denk ik zo eens per maand. Wij zijn eigenlijk best wel huismussen. Maar het is toch best wel eens lekker om 's avonds ff een keer met z’n 2en weg te kunnen zonder kids.

Groetjes Ramona


#8

@Ramona,

Ik zou persoonlijk dat op bed laten leggen nog niet doen. Dan krijgt ze nl. niet zo snel het besef dat mama weggaat en weer terugkomt, ze slaapt immers als je terug komt. Kun je niet gewoon overdag even gaan en dan koffie drinken en weer terug en dat opbouwen? Als het goed gaat dan 's avonds een keer met slapen weggaan. Dat zou ik in ieder geval doen.
groetjes,
Wendy

Kinderen hebben het meest liefde nodig als ze die het minst verdienen…

#9

Nou ja ik heb me weer lekker druk gemaakt om niets.
Gisteravond kwam de oppas om 18.30. Ging ze gelijk heel enthousiast mee spelen.
Ik heb die 2 gewoon ff samen gelaten en heb zelf ff snel de rommel opgeruimd.
Om 19.00 hebben we Noa gedag gezegd en tot mijn verbazing bleef de sirene uit.
Ze heeft alleen een beetje gehuild met omkleden, dit doet ze bij mij ook altijd, en een beetje toen ze op bed gelegd werd maar dat was al over toen de oppas haar kamerdeur dicht deed. Maar dat doet ze eigenlijk ook standaard.
Was dus gewoon helemaal niets aan het handje.
Maar sowieso lijkt ze in ene veel minder eenkennig. Terwijl juist de meeste baby’s met 9 maanden eenkennig worden toch?
iig ging het heel goed en kunnen we zo met een gerust hart een keertje uit eten ofzoiets.

Groetjes Ramona


#10

Heerlijk toch!! haha

Eenkenning ken ik hier bij beide niet rond de 9/10 maanden…
Nu met anderhalf jaar gaat het soms echt te gek hier, kan ik soms niet eens naar de wc… Heel apart!

Groetjes Manderijn.