Bij weggaan huilen

woezel · 2011-04-28 00:00:00 UTC

Bo zit sinds eind februari bij het nieuwe kdv bij ons om de hoek. De overstapo ging heel erg goed, ze zeggen op het kdv ook dat ze echt verbaasd zijn over hoe goed het is gegaan Hij past zich erg goed aan. Het enige waar ik mee zit is het volgende.
Tijdens de overstap zat hij net in een periode (nu nog) dat hij af en toe wat verlegen is als we ergens binnen komen. Ik weet niet of dit er mee te maken heeft, maar ik denk het wel. Elke keer als ik hem nu weg breng, dan begint het thuis al dat Bo niet naar schooltje wil (dat zegt hij dan zelf , bo niette gooltje, bo thuis. We zeggen dan dat dit niet kan want papa en mama moeten werken en dat het heel leuk is op school, dat hij daar lekker kan spelen, en dat die en die er ook is, en zijn neefje. Hij gaat wel goe mee in de auto (ook al is het nog geen 3 minuten lopen, maar goed) maar als we binnen komen, dan begint het, hij verbergd zich meteen in mij, en wil dat ik hem oppak. ZIjn gezicht drukt hij weg in mijn schouders, en op het moment dat ik weg ga, en hem aan de leidsters geef, dan huilt hij zo ontzettend zielig, met de mondhoekjes naar beneden dat hij niet wil. Ik stond vanmorgen er zelf bijna bij te huilen, zo erg vond ik het. Ditw as namelijk niet een ik ben boos huiltje, maar een echte, ze gaan me verlaten en komen nooit meer terug huiltje. Echt, ik liep met tranen in de ogen weg.
Het dubbele is echter dat het natuurlijk zo snel als hij huilt, zo snel als ik weg ben, het ook over is. Daarnaast , als we hem ophalen, dan wil hij niet mee, want dan is hij nog leuk aan het spelen. Hij maakt geen drama dat hij mee moet, maar nadat hij ons uitbundig heeft begroet, zegt hij wel , Bo niette mee, bo Peluh!!
Dit doet op mij dna weer overkomen dat hij het daar gewoon ontzettend leuk heeft, maar dta huilen in de ochtend, dat is voor ons compleet nieuw, ben het niet gewend, en ik vraag me af waar het vandaan komt. Ik denk dan echt, heeft hij het dan niet zo leuk daar, ondanks het feit dat als je hem ophaalt hij 9 van de 10 keer wil blijven om te spelen?

Het is misschien ook wel meer mijn eigen gevoel hierin, dat ik het echt hartverscheurend vind , dat huilen. Is het herkenbaar voor anderen? gaat dit nog over?

liefs woezel

Michele1 · 2011-04-28 00:00:00 UTC

Ik denk dat het ook weer een fase is. Wij hebben dit met morgan gehad ze was toen net over naar een nieuwe groep. Was een verlegenfase en een wenfase weer maar is helemaal goed gekomen. Denk dat Bo het prima naar zijn zin heeft, maar gewoon even weer in een nieuw punt beland is die verlegen heet.

Groetjes,

Michèle

Suzsje · 2011-04-28 00:00:00 UTC

Ik denk idd ook een fase… dochterlief heeft het nu ook, in de creche van de kerk dan. Ze gaat daar al van baby af elke zondag naar toe…
En nu de laatste weken moet ze ineens huilen als ik wegga?!

Naja is binnen een minuutje over, dus maak me er maar niet te druk om. Maar zielig is het inderdaad wel een beetje…

Mriek · 2011-04-28 00:00:00 UTC

Erik heeft het ook nog lang gehad hoor, huilen bij het afscheid. Ik herken het dus wel. Hij huilt de laatste drie maanden niet meer, volgens mij. Dus het gaat over, heus!

Groetjes,
M

gidget · 2011-04-28 00:00:00 UTC

hoi
ik wilde je ook tip geven van het spiek raampje.
Ik bracht emma altijd naar binnen, dan hing ik na het zwaaien rustig haar jas en tas op, en meestal als ik dan keek was het verdriet al over. dan ga je met een prettiger gevoel weg.
Misschien helpt het als Bo z’n knuffeltje (als hij die heeft) even bij zich mag houden, dat kan hem troost bieden.
En verder, vooral bedenken dat het maar even is.
Hij heeft er blijkbaar wel naar zijn zin!

groetjes Gidget

lalala · 2011-04-28 00:00:00 UTC

Seth heeft het ook weer sinds kort.
Hij is zoals jij omschrijft ook even verlegen als we ergens binnenkomen (zelf bij opa en oma waar hij meer dan wekelijks komt).
En huilt inderdaad tranen met tuiten als ik weg ga. Vanochtend ging hij selfs aan mijn been hangen… en dit gewoon bij oma, waar hij 2x in de week is.

Ik denk dat het vanzelf overgaat, maar het is wellastig.

Grappig trouwens, Seth praat precies op dezelfde manier als Bo: Seth niette peluh en seth niette school, seth thuis! haha.

Liefs, Anne

Saro · 2011-04-29 00:00:00 UTC

Heel herkenbaar. Dani heeft dit sinds deze week ook. Zo zielig.
Nu weet ik zelf niet of het komt omdat Megan er is of dat dit bij de leeftijd hoort en het dus een fase is.
Hem naar school brengen is geen probleem en dan wil hij daar nog met mama spelen, maar als ik aanstalte maak om weg te gaan dan wil hij dat mama blijft, want hij wil met mama spelen, of mama moet in de poppenhoel zitten en dan komt Dani wel een kopje thee brengen etc. Hij verzint van alles om ervoor te zorgen dat mama blijft en als ik dan toch ga is het huilen, tranen met tuiten. Ik vind het zo zielig!!! Ik moet er dan ook echt zelf een traantje om laten als ik thuis kom, dit komt ook omdat ik me erg schuldig voel vanwege Megan. Ben zo bang dat het daar van komt. Vind het zielig als hij zich daardoor rot voelt.
Gister zij Dani “als papa en mama weggaan met de auto, dan is Dani alleen” en Papa en mama mogen niet weg, want dan moet Dani alleen spelen. Dus ergens is hij er wel mee bezig. Maar bij ons is het nu ook een ramp met naar bed brengen (zie 1 van mijn andere topics).
Ik hoop dat de fase snel voorbij is!

mama_van_2_kids · 2011-04-29 00:00:00 UTC

Hoi Woezel,

wij hebben het met ons oudste zoontje (5) gehad op de psz. DRAMA’s
iedere keer als ik hem weg moest brengen begon het de avond van tevoren
al. Wout wil niet naar school morgen, thuisblijven!!!
Gelukkig sliep hij die nachten wel goed.
Dan dacht ik 's ochtends hij zal het wel weer vergeten zijn, maar nee hoor.
Op weg naar de psz begon het al weer , W. wil thuisblijven, bij mama blijven ,
niet naar school. Het zweet brak me al weer uit, en die spanning voelde hij natuurlijk ook he!
Hoe vaak ik met tranen in mijn ogen ben weggelopen, je wilt het niet weten hoor.
We hebben ff overwogen om hem er af te halen, maar hebben dit niet gedaan.
De leidsters maken dit natuurlijk wel vaker mee, en zeiden ook het is ook echt het moment van afscheid nemen. Als je weg bent, is er niks meer aan de hand en speelt hij vrolijk verder, die boef!
In het begin brachten we hem wat later en haalden we hem eerder op.
Hij heeft in het begin ook veel gehuild, soms wel bijna de hele morgen.
Ff overwogen om hem eraf te halen, dit is natuurlijk geen doen voor de juffen en de andere kindjes die fijn aan het spelen zijn.
Maar hebben doorgezet, en later was het dus alleen bij afscheid ff huilen.
Tip: gewoon weggaan hoe moeilijk het ook is hoor, de stap wordt voor jezelf erg moeilijk als je blijft. JE kunt ook ts door ff bellen naar kdv kijken hoe het gaat.
Ze hebben op de psz mij af en toe gebeld, om me gerust te stellen dat alles ok was.
Dit heeft ongeveer 6 maanden geduurd, dus behoorlijk lang.
En tja na de vakanties begonnen we weer van voor af aan
Nu zit hij op de basisschool en de eerste 3 mnd weer drama idem dito…

Maar nu hij zit nu 1 jaar en 4 mdnd op de basisschool gaat het helemaal goed.
Hij weet nu dat ik (of papa /opa oma) hem kom ophalen en dat hij niet alleen is.
Hij is nu 5 en beseft het ook echt.
Ze moeten gewoon het vertrouwen hebben,/ krijgen dat ze niet alleen gelaten worden en dat altijd iemand hun weer ophaalt.
Hoe moeilijk het ook is, ik zou proberen door te zetten, ondanks dat je ms vaak moet huilen, het komt echt allemaal goed

Heel veel succes met Bo.
gr. mama van 2 kids

moon1983 · 2011-04-29 00:00:00 UTC

Volgens mij is dit gewoon weer een fase. Rens heeft het inmiddels ook weer. Hij gaat al vanaf 6 maanden naar de creche bij de kerk en sinds kort huilt hij daar ook weer. Hetzelfde geld voor als hij naar de gastouder gaat. Hij heeft dit een hele tijd niet gedaan en nu in ene weer wel. Ook als we ergens op visite gaan is hij in ene verlegen. Ik vind het soms ook best zielig maar het waait wel weer over denk ik.

groetjes Ramona

woezel · 2011-04-30 00:00:00 UTC

het zal idd wel een fase zijn. Hij zwaait mij idd elke keer uit met de leidster, maar je hoort hem buiten nog, zo hard huilt hij. Hij had het eerder niet zo heel vaak, en dan was het ook amar even, maar sinds hij overgestapt is, (de eerste paar keer nog niet, maar daarna elke keer wel) is het drama. De leidster geven ook aan dat zodra ik weg ben, hij heel makkelijk af te leiden is, en dat het dus ook zo weer over is, en dan speelt hij de rest van de dag heel erg leuk en wanneer hij opgehaald wordt is hij heel blij, komt hij echt naar je toegerend met een big smile, en geeft je een super grote knuffel, maar daarna wil hij wel verder spelen. Hij heeft het dus zeker leuk daar, en ook al is het moielijk, ik zal deze fase dus toch moeten uit zitten. Gelukkig brengt papa hem meestal weg, en ik alleen op de donderdag wanneer ik niet in de nachtdienst zit, dus papa heeft er vaker last van dan ik. Maar echt, het huilen staat je dan nader bij dan het lachen

liefs woezel

Saro · 2011-04-30 00:00:00 UTC

Wagt de leidsters mij vertelde is dat ze dat huilen in het begin vaak nog niet hebben omdat alles nieuw is en ze vaak daar van onder de indruk zijn. Op het moment dat ze helemaal gewend zijn, dan pas komt het besef dat papa of mama weggaat en kunnen ze het ineens een stuk moeilijker krijgen.
Maar inderdaad het is bij die kids nog wel uit het ook uit het hart. Zodra je weg bent en ze afgeleid worden met iets anders dan zijn ze je weer even vergeten en kunnen weer lekker verder spelen.
Maar het blijft zielig om te zien en horen!