Bij jou in bed?

#1

Hoi even een vraagje aan alle moeders, wie laat haar baby bij haar in bed slapen???
Dat zou ik graag willen horen want ik krijg opmerkingen door iemand (op een ander forum) naar mn hoofd dat ik een slechte moeder zou zijn, terwijl ik heel goed weet wat ik doe en mijn baby dus heel veilig bij mij slaapt, ik niet over haar heen kan rollen de dekens niet over haar heen kan trekken en ze niet uit bed kan vallen, mijn dokter moedigt het zelfs aan om te doen, omdat het de kans op wiegendood verkleint (omdat je er altijd meteen bij bent als er iets vreemds is) en de band nog sterker maakt, mijn kleintje wil echt met geen mogelijkheid in haar eigen bedje slapen (alles geprobeerd) ze is bijna 12 weken oud nu…
Alvast bedankt

#2

Allereerst vind ik het raar dan mensen zomaar zeggen dat je een slechte moeder bent!! Ze kennen jou niet eens en weten de situatie ook niet. Die weet ik natuurlijk ook niet, maar ik ga niet zeggen dat jij, of iemand anders, een slechte moeder bent. Wat een flauwekul en je moet je er maar niet te veel van aantrekken.

Hier heeft Anna ook in het begin bij ons in bed geslapen omdat ze niet meer in de kinderwagenbak wilde slapen en ook niet in haar ledikantje. Na 6 weken hebben we haar in har eigen bedje neergelegd en na een nachtje hommeles gaat het goed en slaapt ze ook goed door. Ik denk dat je zelf als moeder wel aan kunt voelen wanneer je kindje (en jij) er aan toe zijn om in het ledikantje te slapen.

Moeder van een mooie dochter Anna, geboren 2 juli 2007.

#3

Hoi!

Ik heb het zelf nooit gedaan, maar Zoë slaapt vanaf het begin dan ook al goed in haar eigen bedje dus waarom zou ik? Bovendien ben ik zelf een hele slechte slaper en een draaitol dus zou niet bevordelijk zijn. Bovendien lijkt het mij inderdaad eng, maar dat is omdat mijn man ontzettend vast slaapt dus die zou niets merken als hij op haar ging liggen.
Ik weet dat het in veel culturen gebruikelijk is dat kinderen zelfs tot 4 jaar bij hun moeder slapen dus als jij je er prettig bij voelt…

Groetjes,
Inge

#4

Ik vind het persoonlijk doodeng om zo’n kleine mop in het grote bed bij papa en mama te laten slapen. Wij hebben het nooit gedaan. Ondanks dat je er blijkbaar instinctief niet op kunt gaan liggen, hoor je toch af en toe spookverhalen.

Ga gewoon op je eigen gevoel af, maar blijf proberen of ze in haar eigen bedje wil. Zo klein als ze zijn weten ze al heel goed hoe ze het voor elkaar moeten krijgen dat ze bij mama mogen slapen en voor je het weet ligt ze nog tussen jullie in over een paar jaar. Daar word je niet blij van.

Groetekes, Sje

#5

Hoi,

Wij hebben Elke destijds ook een paar weken tussen ons in gehad.
Wilde niet in haar ledikantje slapen.
Zo ging het prima.
Waarom zou je dan een slechte moeder zijn?
Dit slaat echt nergens op.
Je wilt toch het beste voor je kleintje!
Wij hadden er geen moeite mee.
Mijn moeder zei toen: als Elke zo goed slaapt waarom dan niet.
Anne wil gelukkig wel in haar ledikantje slapen, maar anders zou ik
het zo weer overdoen.
Was best gezellig zo met zijn 3tjes in bed.
Zou het alleen niet te lang meer doen, want dan raken ze er aan gewend
en willen niet meer in hun eigen bedje.
Dan denken ze dat het zo hoort en dat is natuurlijk niet goed.

Gewoon doen wat jij denkt dat goed is!

Groetjes Heleen. mamma van Elke 2 1/2 en Anne 22 week oud

#6

Hier gebeurde het ivm met de borstvoedingen s`nachts. Ze deed er erg lang over en dus viel ik dan in slaap. Ik legde haar aan de buitenkant van het bed ( op de rand zeg maar ) waar we de spijlen van een ander spijlenbedje tegenaan hadden gezet zodat ze er niet uit kon vallen, bovendien een eigen lekkere warme slaapzak of eigen dekentje zodat we niet samen onder dezelfde deken hoefden. Ik ben nog nooit op ze gerold of zo, maar wij hebben dan wel ook een zeer breed bed. Ik zal niet zeggen dat het niet gebeuren kan, de waarschuwingen ( reclames ) zijn er niet voor niks.

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

#7

Hier hetzelfde als bij asje.

Toen ik nog bv gaf, gaf ik dit snacht’s bij ons in bed en viel ik in slaap en lieke ook haha. Ik schrok me rot toen ik wakker werd dat ze bij ons lag.
Ik ben ook een raaitol snacht’s maar toen zij bij ons in bed lag beweeg je geen spier.
Raar he. Ik vondt dat wel wat hebben maar we hebben dat niet te lang gedaan omdat ze ook moet leren in haar eigen bedje te slapen. En ging ook gelijk prima dus nu ligt ze nooit meer bij ons.
Denk ook niet dat het nu nog bevordelijk is voor onze nachtrust want ze trekt aan de haren en knijpt in je neus als ze zondag’s smorgen’s ooit bij ons ligt.
hahaha dus nee liever niet snacht’s maar lekker in haar eigen bedje.

gr gytha

#8

Ik viel ook altijd in slaap als thije snachts wilde drinken. Bij mij is het dus wel een keer gebeurd dat dennis mij wakker maakte omdat thije onder het dekbed lag. Toen ben ik zittend gaan voeden, want vond het veel te eng,

Je kan 1 zijkant van het ledikantje eraf halen en dan de bedden op gelijke hoogte maken. Zo ligt je baby fijn bij jou, maar ook in een eigen bedje. Kunnen jullie samen rustig wennnen!

#9

Hi mommy,

1 ding: je bent géén slechte moeder. Wie bepaald die standaard , van een “goede moeder”? Iedereen doet het op zijn eigen manier, en hoopt dat die juist is.

Natuurlijk moet je baby aan zijn eigen bed wennen, en natuurlijk moet je oppassen dat ze niet stikt of dat je er niet op gaat liggen. Maar wat een heerlijk gevoel is het, als je dat kleine wurmpje tegen je aan kan houden…9mnd lang was dat zo, waarom nu niet? Natuurlijk is het bevordelijke voor de hechting. Kortom, de gulden midden weg kiezen.
Wij laten Milo 's nachts in zn eigen bedje. Ik sliep zelf nl heel onrustig en licht als hij bij ons lag (vanwege de angst om…) maar daardoor gebeurde er ook niks. Want onbewust ben je er echt mee bezig, volgens mij ga je echt niet zomaar op je kind liggen. Wij sliepen hiervoor jaren met 2 katten, zijn we ook nooit op gaan liggen haha. Hij weet dat zijn eigen bedje zijn slaapplekje is, maar 's morgens (op zondag) dan kruipt hij lekker tussen ons in…heeeeeeeerlijk, lekker spelen en kroelen en een klein tukkie doen. Fantastisch. Tja, ik denk dat jij moet doen waar jij je goed bij voelt. En op een gegeven moment is het inderdaad lekker als ze in hun eigen bedje kunnen slapen. voor je zelf ook. Maar nu kan je nog lekker genieten.
Die van mij was met 12 wk zo groot, knappe vent die op m ging liggen haha, want hij beet ook al aardig van zich af hihi

x Floss

#10

Tot 6 maanden kan je je kindje niet verwennen. Dwz, indien het huilt is dat niet dat ze je wil testen want het wil niet alleen slapen etc. Ik weet dat sommigen daar anders over denken maar onderzoeken wijzen dit toch heel duidelijk aan. Tot 1 1/2 jaar heeft je kind een hele sterke gevoelsband met de moeder. Wat jij voelt voelt je kindje intuitief ook. Als jou kindje lekkerder tegen jou aan slaapt moet je gewoon je gevoel volgen. Emilie sliept van het begin in een eigen bedje maar viel altijd na het voeden in mijn armen in slaap en dan legde ik haar daarna in haar eigen bedje. Ik heb de eerste dagen thuis bij haar op de kamer geslapen (was ook bang voor wiegendood etc) en daarna gewoon in mijn eigen bed met de babyfoon op z’n hoogst naast mijn oor. En indien 's nachts zij het nodig had nam ik haar lekker bij me. Ik legde haar dan in haar slaapzakje op de dekens (zo kon ze er 1) niet helemaal onder komen te liggen en 2) het ook niet te warm krijgen. Ik ben nooit bang geweest om er zelf op te liggen, wel waakte ik voor dat mijn man dat ook niet kon, met gevolg dat je niet zo super diep slaapt als anders.
's Middags lag ze bijna altijd (als ik ook even ging slapen) bij mij hoor! Heerlijk!
En weet je momm2007, wat ik nu onder de hand wel heb geleerd is dat op het moment dat je zwanger bent tot het moment dat je kind groot is altijd mensen om je heen zal hebben die je gevraagt of ongevraagt zeggen wat je wel en niet moet doen en of je een goede of slechte moeder bent. Soms heel vermoeiend en vervelend. Trek het je niet aan en vooral je eigen gevoel volgen!!

#11

Je moet doen waar je jezelf goed bij voelt. Wij hebben onze dochter in de eerste week ook een paar nachten bij ons in bed genomen. Tot dat ik op een gegeven moment tegen mijn man zei, als ze straks nog huilt pak ik haar bij me. Ik ben daarna in slaap gevallen. 's Nachts zijn wij wakker geworden en waren we onze dochter kwijt. We zijn ons rot geschrokken, maar onze meid lag gewoon in haar wiegje te slapen. Omdat wij met de gedachte van haar bij ons in bed in slaap zijn gevallen, dachten we dat ze ook daadwerkelijk bij ons lag, terwijl ze gewoon in haar wiegje lag.

Aangezien we zo geschrokken zijn, laten wij haar nu niet meer bij ons slapen. Alleen 's morgens komt ze bij de eerste voeding (fles) nog even bij mij liggen drinken en daarna nog een halfuurtje keuvelen. Hierna leg ik haar terug in haar eigen bedje.

Marleen (trotse mama van Fréderique)

#12

Ik snap ook niet zo goed dat iemand het lef heeft jou een slechte moeder te noemen. Dat je haar zo dichtbij je wilt houden is toch alleen maar een teken dat je zielsveel van haar houdt!
Ikzelf heb Madelief nooit bij mij in bed genomen. Niet omdat ik bang ben erop te gaan liggen, maar omdat ik wil dat ze leerde om in haar eigen bedje te slapen. Wel heel dicht naast mij hoor, tegen ons bed aan.
Het is waar dat kinderen tot zes maanden niet verwend kunnen worden, maar ze kunnen wel ergens aan wennen. Het is niet zo dat ze het op een huilen zetten omdat ze je uittesten, ze zijn alleen gewend aan het feit dat als ze huilen ze opgepakt worden. Om dit te doorbreken is een hoop discipline nodig…pffff dat weet ik uit ervaring… Ik zei namelijk ook dat Madelief niet in haar bedje wilde liggen, haar billen raakte de matras nog niet eens en ze begon te huilen.
Op een dag kon het echt niet langer zo, ik was gesloopt en toen heb ik haar gewoon laten liggen… met mijn oren docht aan de keukentafle gaan zitten en warempel ze viel na 20 minuten in slaap. De tweede keer sliep ze na tien minuten en de derde keer vrijwel meteen… En nu… ze huilt nooit meer echt nooit meer. Ze is uitgerust en associeert haar bedje met slapen en weet dat ik haar er niet eerder uithaal dan dat ze uitgerust wakker wordt.
Ik denk zelf dat het handig is om je kindje langzaam aan het eigenbedje te laten wennen. Blijf er gewoon lekker naast zitten en leg je hand op het hoofdje, dan is ze niet alleen. ga steeds ietjes verder weg zitten en verlaat na een paar dagen de kamer.
Maar om jou een slechte moeder te noemen: BELACHELIJK!
Hoop dat je er wat aan hebt.
Groetjes, Anne-Marie

#13

hoi
ik ben nikky en ben al 3 weken trotse mama van tibo (dat gaat rap)
en onze tibo slaapt ook bij ons in bed!
na zijn laatste borstvoeding savonds valt hij in slaap aan mijn borst en neem ik hem zo mee naar zijn bedje maar als hij snachts wakker word voor te eten wil hij niet meer in zijn bedje dus nemen we hem bij ons in bed en de vroedvrouw raad dat zelfs aan! mijn vriend was er eerst ook niet echt gerust in hij was bang dat hij er op zou liggen of dat tibo onder de lakens zou geraken maar zoiezo ben je voorzichtiger als je weet dat je kleine spruit bij je ligt!
als ze jou daarvoor een slecht moeder noemen mogen ze er veel zo noemen hoor!
ik zou zeggen niet met inzitten en doen wat je zelf wilt
groetjes
xx

#14

De eerste 6 maanden kun je ze inderdaad niet verwennen, maar gewoonten aanleren kan wel in dat eerste half jaar. Dat is het veraderlijke.

Groetekes, Sje

#15

bedankt lieve moeders, jullie zijn stuk voor stuk hele lieve vrouwen en ik voel me ook helemaal geweldig nu, ik voelde me gister echt heel rot na dat dat mens me voor onverantwoordelijke (dus slechte) moeder uitmaakte. Nu voel ik me weer helemaal top, ik heb vannacht zowiezo toch weer met mn kleintje in één bed geslapen maar lag toch de hele tijd te malen over wat dat mens tegen me had gezegd. Door jullie (allemaal) voel ik me nu weer helemaal goed, HARTSTIKKE BEDANKT VOOR DE TIPS EN HET MEEDELEVEN. dikke kus voor jullie allemaal van ons 3tjes

#16

Ik wil nog even reageren op de ‘niet verwennen maar wel kunnen laten wennen’ opmerkingen n.a.v. mijn reactie: ik ben het er mee eens dat je ze aan dingen kan laten wennen. Maar soms vind ik dat mensen met dat in de gedachten te ver gaan. (hiermee heb ik het niet over julllie reacties hoor!). Ik heb bijvoorbeeld van een aantal mensen in mijn omgeving gehoord (die mij dus een veel te grote moederkloek vinden) dat zij, indien hun kindje huilde als ze het in bed legde, gewoon de babyfoon uit zette want dan hoorde ze haar gewoon niet, lekker rustig! Uiteraard gingen ze na een tijdje wel kijken of het al sliep maar gewoon laten janken dus. Een andere kennis had een kind met enorme buikkrampen, die dus een hele nacht kon blijven huilen (logisch, kind had pijn). Liet het op een gegeven moment ook gewoon krijsen en deed oordopjes in. Sorry, ik begrijp dat je als moeder kapot kan zijn en echt slaap nodig hebt, maar ik heb het nooit gekund mijn kind laten huilen. Als Emilie huilde was er wat en nam ik het lekker bij me hoor. Maar goed, dit soort verhalen zijn inderdaad wat extremer dan waar we het hier over hebben, en nogmaals dit is niet een reactie naar jullie toe, alleen om aan te geven dat sommige mensen met het ‘niet verwennen’ verhaal soms dat wel erg letterlijk nemen.

#17

ja dat gaat wel erg ver. Wanneer een kindje huilt om een reden, en dat heb je snel genoeg door, moet je natuurlijk altijd kijken of je er iets aan kan doen. Maar bij jengelen denk ik dat het handig is om de babietjes af en toe gewoon te laten jengelen… maar zelfs dan kijk ik af en toe even om het hoekje hoor…