Hallo allemaal , ik zal jullie mijn verhaal ook eens even vertellen.
Het begon allemaal op dinsdag 27 april 2010 [ precies een week te vroeg dan de datum dat ik uitgerekend was ] , s'ochtends voelde ik al wat rommelen en ik voelde me anders als normaal. Vlak voor dat stijn naar onze zaak ging maakte hij er nog grapjes over van 'als het vandaag maar niet gebeurt, want ik heb vandaag een belangrijke meeting. ' nou die meeting heeft manlief niet kunnen halen, want een kwartiertje na dat hij weg was braken m'n vliezen. ik hem maar even opgebelt en nog gezecht dat hij niet hoefde te komen, maar hij is meteen naar huis gereden. Ondertussen ben ik lekker in bad gekropen, bubbelbad aan gezet en nog heerlijk kunnen ontspannen toen stijn thuis kwam meteen gebeld en binnen een uur waren ze er, het ging niet hard en zou nog lang kunnen duren want ik had pas 3 cm ontsluiting, maar dat maakte niet zoveel uit vond ik want als het ging zoals nu, met af entoe een paar krampjes had ik niets te klagen. dit was zo rond tien uur half elf in de ochtend. Smiddags rond een uur of drie piepte ik wel anders, ik kon de weeen nog maar slecht op vangen en kon van de pijn niet liggen staan of zitten dus maar even terug in bad, natuurlijk niet zo relaxed als vannochtendd want die rot weeen waren veel heviger. Om vier uur kwam de vk weer en heeft even een kijke genomen. ik zat op 9 cm ontsluiting en mocht beginnen met persen, maar ik had totaal geen persdrang :S, toch maar begonnen want ik wouw de kleine vent [ we wisten al dat het een jongen werd ] zo graag zien. Het schoot enorm op, want na een dikke twintig minuten was onze Keanu op de wereld., wel wat aan de kleine kant maar verder was alles goed met hem. en met mij ook ik was totaal niet in gescheurd niets , en de pijn van de bevalling viel me enorm mee , als alle bevallingen zo gaan dan doe mij nog maar drie kinderen er bij :D.
heel veel liefs, Kiki .