ik ben bevallen met 34 weken en ze lag in stuit
Ik raakte heel snel in verwachting, binnen anderhalve maand! en alles ging volgens het boekje. Nergens had ik last van, ik was niet misselijk, niet overdreven moe helemaal niks.
toen ik rond de 20 weken was kwam ik wel veel aan. met 25 weken nog wel veel aangekomen en me bloeddruk was wat aan de hoge kant. ik moest rustig aan doen. ooooh en wat kan ik dat slecht zeg. ik ben altijd bezig en kan me rust niet makkelijk pakken. wat is het lastig als je ineens beperkt bent:S maar goed ik probeerde niet te snoepen en rustig aan te doen. moest nog bloedprikken ivm suiker, wat ik gelukkig niet had...pffff wat een opluchting.. en we gingen weer vrolijk verder.
33 weken zwanger. bloeddruk weer erg hoog. dan toch maar naar het ziekenhuis. daar aan allerlei apparaten gelegen gelukkig alles goed met de baby:D echo gemaakt.. ze konden niet goed voelen hoe ze lag.. wij wisten al dat ze in stuit lag. we waren immers een week geleden voor 3-d echo geweest en we konden niks zien.. en idd op de echo bleek ook dat ze nog steeds in stuit lag.. nou gelukkig was alles goed en konden we lekker naar huis.. gelukkig maar want het was de woensdag voor kerst dus wilde ik wel erg graag bij mijn familie zijn. de kerst was erg gezellig. de zondag na kerst was het koop zondag. samen met mijn man op de scooter naar de stad (de auto was helaas kapot) met mijn dikke buik.. het was te doen maar zag er wel een beetje gek uit.
in de stad nog niks aan de hand.. we komen thuis rond een uurtje of half 5. ik duik achter de laptop om voor mijn collega een mail te typen hoe het in het ziekenhuis gegaan was.. 17:00 ik voel ineens wat knappen en een hoop water tussen me benen.. gatsie ik ren snel naar de wc en waarschuw mijn man dat hij de verloskundige moet bellen.. hij redelijk in paniek belt de verloskundige die binnen 15 min. bij ons op de stoep stond eveneens als mijn schoonmoeder.. (omdat we geen auto hadden) en idd de vliezen gebroken met 34 weken. snel naar het ziekenhuis daar om ong 18:00 aangekomen nog niks aan de hand. mijn man ging nog ff naar huis om kleding te halen voor mij en eventueel de kleine meid. en toen begon het ik kreeg weeen en steeds heftiger. en mijn man was er nog niet.... ooo hij moest snel komen hoor het ging zooo snel in eens. ik werd naar de verloskamer gereden en mijn man kwam net op tijd om te kijken waar ik heenging. er moest eigenlijk nog een echo gemaakt worden en de gynocoloog was er nog niet.. en ineens kreeg ik zo'n persdrang maar hij was er nog niet.. ik moest het maar weg puffen en mijn man was op van de zenuwen.. eindelijk was de gyn er en kon ik beginnen.. ze lag in stuit dus moesten ze goed opletten.. om 20:45 mocht ik beginnen met persen en om 21:00 was onz prinsesje geboren. wat ging dat onwijs snel zeg.. niet ingeschuurd of ingeknipt.. en een klein poppetje van ruim 2 kilo.. gelukkig mocht ze een half uurtje bij me liggen maar daarna moest me meisje naar de coufeuse afdeling.
het was zo raar ik was snel op de been was snel bevallen maar voelde me zooo geen moeder:S ik mocht 10 dagen in het ziekenhuis verblijven en was elke voeding bij mijn meisje ik moest elke 3 uur kolfen om het allemaal op gang te brengen. zelf drinken kon ze nog niet. maar god wat was ze mooi en sterk nu al!! na een week mocht ze naar de wiegenkamer waar ze nog goedd moest leren drinken..toen ze dat na 3weken ziekenhuis goed kon mocht ons mopje naar huis.. eindelijk.. ik was inmiddels genezen van borstontsteking(wat een hel was dat:D met 39 2x open neer naar het ziekenhuis) maar goed ze was thuis en konden we eindelijk van ons ouderschap genieten.. geen kraamhulp meer gehad dus dat was heel gek. maar ze is inmiddels 2 maanden en het gaat erg goed met haar gelukkig!! en gelukkig ben ik zo trots en zo verliefd op haar...en ik had nooit kunnen dromen dat je van iemand zoveel kan houden als dat ik van me meisje doe...