omdat ik in rome woon met mijn italiaanse man ben ik hier ook bevallen
ik heb mijn zwangerschap als iets moois ervaren mar ook als iets minder leuk.
alles aan het zwanger zijn vond ik geweldig.de groeiende buik,het eerste schopje.het hikje.
maar negen maanden lang ben ik echt alleen maar misselijk geweest.de hele dag door niets anders dan overgeven.
dat vond ikecht erg vooral omdat ikhonger had steeds.
we zijn naar een prive genegoloog geweest.voor alle echo s
het kost wat maar ik kreeg wel elke maand haar te zien en de fotos.
om water brak om 1uur s nachts.
mijn man was naar zijn vrienden.het ging helemaal niet zo als je leest in de boeken.ik snapte ook niet dat mijn water was gebroken.
toen ik dat door had ben ik naar mijn schoonouders gegaan(wij wonen bij hun in)
en in mijn slechte italiaans probeerde ik te zeggen dat mijn water gebroken was.
mijn schoonoeder dacht het water in de badkamer.
jeetje wat was ik bang zeg,nu gaat het gebeuren.iets waarvan ik wist dat het zeer zou gaan doen.
man gebelt die wachte bij het ziekenhuis.
werd p een brancare gelegt en meegenomen.geen man mee geen schoonmoeder mee.
HELP!!!!!!
er waren geen bedden vrij dus kwamik naast de bevallings zaal te liggen.leuk hoor.
gelukkig kwamen mijn man en schoonouders er aan.
ik moest daar slapen.maar ik kon niet slapen.
ik moest plassen maar mocht niet naar de wc.
uit eindelijk mocht ik toch van bed om te plassen want met de po lukte het niet.
om 05.00 begonnen de weeen.
twee uur later 3cm ontsluiting.
moest poepen maar ze zeiden nee dat zijn de weeen(niet dus)
ik wist niet hoe ik de weeen weg moest puffen.en mijn rug deed zeer.ik wou van bed af maar dat mag niet daar.je moet blijven liggen
had dorst maar kreeg alleen een infuse met water.
dat hielp niet.het was july en snik snik heet buiten.geen airco
uit eindelijk had ik 7cmmaar ik kon de pers weeen niet weg puffen en zei ik ga persen.
ik mocht het proberen.ze kwammaar niet.
naar de bevallingkamer gelopen.
met een pomp op haar hoofdje niets,drukken op mijn buik niets.weer de pomp op haar hoofdje niets.
toen twee keer geknipt.zonder verdoving.alles naturaal.
weer de pomp erop met duwen op mijn buik en ja daar kwamze.
ze werd gelijk nagekeken en aangekleed.niet eerst op mijn buik gelegt.niet eens gelijk gezien.
wat een teleurstelling.
pas na een uur nadat ik op mijn kamer was moest ijn schoonzus van mij gaan zeggen waar mijn dochter bleef.
ze dachten dat ik haar iet wou op de kamer,HALLO
ik was helemaal suf van de pijn.alles zweef om me heen.
iedereen moch haar vast houden en verschonen.
borst voeding lukte niet.ze viel in slaap.
nooit gelukt de bostvoeding trouwens
de dokters waren trots op me dat ik alles zo goed deed zonder enige verdoving of ruggeprik.
bijna iedereen neemt een ruggeprik hier.
mijn dochtertje heet serena en is inmiddels alweer twee.
maar bevallen in dat ziekenhuis nooit meer.
het personeelis heel saggie,info moet je zelf vragen over je kind.
nee volgende keer een ander ziekenhuis.