Pffff stond ik vanmiddag even -letterlijk- met mn mond vol tanden!
We moesten naar de tandarts, met zn allen… We hadden een nieuwe tandarts omdat de oude parttime is gaan werken en het nu dus samendoet met deze. (hmmm geeft niet direct een fijn gevoel, stelde zichzelf niet eens voor, spreekt slecht Nederlands…) Nu moet ik in alle eerlijkheid vertellen dat de kleine meid nog nooit meegeweest was.
Maar ze vond het hardstikke interessant en wilde als eerste op de stoel.
Tandjes zagen er netjes uit, geen gaatjes, goed gepoetst. Maar… Bij de ondertandjes zit er schijnbaar teveel ruimte tussen, en ze stonden een beetje naar binnen toe in het midden. (echt maar miniem hoor… het was mij nog nooit echt opgevallen)
Dus hij vroegof ze duimde, speentje gebruikte, uit flesjes of tuitbekers dronk…
Maar dat doet ze echt allang niet meer.
Tot 1,5 jaar heeft ze een speentje in bed gehad, verder niet. Flesjes tot 1 jaar denk ik en tuitbekers hebben we ook maar zelden gebruikt en duimen heeft ze nooit gedaan.
Ze zit weleens met dr vingers in dr mond maar heb niet het idee dat ze echt tegen dr tandjes duwt. Zit eerder met haar vingers aan de zijkant, bij de kiesjes zeg maar.
Lijkt me dus dat t daar niet aan kan liggen.
Begon hij erover dat als ze over een half jaar niet goed aangesloten en recht staan, dat we dan maar eens moesten gaan denken over een beugeltje???
Is ie helemaal gek geworden??? Een kind van nog geen 4 met een beugel? Daar heb ik echt nog nooit van gehoord! En als ze dan nog echt schots en scheef staan, oke… maar zo’n minieme afwijking? En dan bij de melktandjes?
Is het dan echt zo raar dat ik daar helemaal niet aan wil?
Tuurlijk wil ik wel een mooi gebitje voor mn kind, maar dit lijkt me echt overdreven!
Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)