Ben inmiddels beetje radeloos :-(

#1

Ha allemaal,

hopelijk kunnen jullie mij adviseren of geruststellen, begin namelijk inmiddels behoorlijk wanhopig te worden.
Mijn zoontje van 3,5 geeft steeds meer problemen bij het naar bed brengen. Alles gaat goed, totdat ik voorgelezen heb en hij moet gaan slapen. Dan begint hij zijn dekens van zich af te trappen, te gillen, gewoon gek te doen.
Ik loop dan toch weg. Zodra hij de deur van zijn kamer opendoet, loop ik er weer naar toe en leg hem zonder aan te kijken en iets te zeggen weer op bed. Dit heeft het cb mij geadviseerd.
De eerste paar keer werkte dit super. Hij gaf na een keer of 3 op en ging heerlijk slapen.
Nu blijft hij soms een uur bezig, terwijl we hem op dezelfde manier aanpakken.
Volgens mij is hij niet bang ofzo, hij heeft een nachtlampje die hij aan mag hebben en hij zegt ook nooit iets over bang zijn. Volgens mij is het gewoon aandacht trekkerij, maar af en toe twijfel ik wel enorm of dit wel normaal is.
Herkennen jullie dit?? Hoort dit bij deze leeftijd?? Is dit een fase waar we doorheen moeten of is het echt abnormaal gedrag. Ben zo ontzettend onzeker over het opvoeden van mijn kind. Weet het soms echt niet meer
Hebben jullie tips??
Alles is welkom!!

Alvast bedankt!!

Gewijzigd door - AmvS&J op 29 Aug 2011 20:18:56

#2

Puur uitproberen!
Gewoon door blijven gaan zoals je nu doet: als er niks aan de hand kan zijn, dan gewoon zonder iets te zeggen terugleggen in bed.

Zodra je gaat zwichten lacht-ie zich suf dat hij de regie over heeft kunnen nemen.

Wat je evt. zou kunnen doen is zijn bed anders zetten. Waar staat het hoofdeind tegenaan?

Groetekes, Sje

#3

Zijn hoofdeind staat tegen de achterste muur.
Waarom zou je zijn bed anders zetten?
Het lastige vind ik wel dat het alleen maar erger lijkt te worden. Hoort dat er dan ook bij??

#4

Nou bij baby’s die zich niet prettig lijken te voelen in hun bedje wordt ook weleens geadviseerd om het bed een kwartslag of halve slag te draaien. En dat blijkt dan de oplossing te zijn! Kind slaapt als een roos!

Dus kan ook zijn dat je zoontje niet lekker ligt in deze opstelling en dat hij zich prettiger voelt als zijn bed anders staat. Vaak voelen kinderen zich bijv. ook veiliger en beschutter als een bed in een hoek staat zodat ze niet aan 2 kanten links en rechts een gat hebben.

Dat erger worden hoort er meestal wel bij. Hij blijft net zo lang proberen om bijv. uit bed te mogen of bij jullie in bed te mogen tot hij niet meer kan. En daarom is het zo belangrijk dat je niet zwicht want dan gaat-ie diezelfde trucjes ook uithalen met andere dingen (bijv. met avondeten, net zo lang drammen tot jij radeloos wordt en hem een lekkere boterham met chocopasta voorschotelt!).

Dus nooit laten merken dat hij het van je kan winnen. Jij bent nog altijd de baas, niet hij.

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 29 Aug 2011 20:29:08

#5

Misschien een muziekje aan?
Ik heb bij mijn kinderen een radio met een usb stick met kinderliedjes.
Nooit problemen gehad met het naar bed brengen hier hoor, maar misschien is het te stil.

Succes iig.

Groetjes Barbara

#6

Hier ook een naar bed breng probleem geval. Alleen in Marijn zijn geval is het wel angst, alleen weten we nog niet wat de angst is. Beneden begint het al mama de deur blijft open he en het ligt op de overloop blijft aan. Jullie gaan niet weg he. Hij is op een of andere manier bang dat we weggaan maar of dit zijn enige angst is weet ik dus niet.
Het hele verhaaltje begint iedere keer weer opnieuw als ik de kamer uit wil. Ik kan hem dan iet overtuigen dat we niet weg gaan. Hij wordt echt panisch en als ik dan toch een keer naar beneden ga (je probeert wat) blijft hij echt krijsen en gaan zeker niet op bed. Ik ben dan echt radeloos wat moet je doen en wat is goed ik wil het namelijk ook niet erger maken.
Ik ben er nu zover mee heen dat er woensdag middag iemand komt en hij schijnt met kinderen te kunnen praten een soort Derk Ogilvie zeg maar. Ik hoop zo dat we hem ver kunnen komen. Baat het niet schaad het niet.

Maar oke jou zoontje heeft dus geen angst dus dan zal het denk ik uitproberen zijn. Als je hem vraagt waarom hij dit doet wat zegt hij dan?
Als het geen angst is doorgaan zoals je nu bezig bent.


#7

@Sje,

zijn bed staat tegen 2 muren aan, dus op zich moet dat goed zijn. En volgens mij is dat het echt niet, hij vond het altijd prima om te gaan slapen.

Ik vind het echt heel lastig om inderdaad maar gewoon vol te houden, al weet ik dat dat de enige oplossing is.

Maar het is wel een geruststelling dat mijn kind niet abnormaal is ofzo!!

#8

Nee hoor, je kind is niet abnormaal. Dit soort bed-toestanden komt heel vaak voor. Zoek bij de zoekfunctie maar eens op niet willen slapen. Kom je heel wat topics tegen!

Zodra je aan hem merkt dat het wel iets met angst te maken heeft, dan wel verder uit gaan zoeken waar de oorzaak ligt.

Maar niet vragen “ben je ergens bang voor” ofzo, want grote kans dat-ie dan “ja” zegt, terwijl hij helemaal nergens bang voor is. En dan weet je nog niks.
Als een kind echt ergens bang voor is, dan komt het daar wel zelf mee.
Dus gewoon desnoods een keer vragen waarom hij niet wil gaan slapen.

Misschien het zelfs een idee om dat dan niet 's avonds in zo’n heftige bui te vragen want grote kans dat-ie het dan toch niet goed onder woorden kan brengen.

Gewoon eens op een rustig moment op de dag aangeven dat je het zo vervelend vindt dat-ie de laatste periode zo slecht gaat slapen en dat je graag wilt weten waarom dat zo is. Eens kijken wat er dan uitkomt.

Groetekes, Sje

#9

Wat wel zo is, is dat er sinds een week of 2 wel wat veranderingen voor hem zijn. Ik ben 1 dag extra gaan werken, waardoor hij op woensdag naar een nieuw oppasadres gaat. Hij vindt het daar wel heel leuk.
Ook gaat hij sinds 2 weken naar de psz. Is ook nieuw voor hem.
Hij vraagt 's avonds ook wel vaak aan mij: blijf je gewoon thuis mama? Maar dat vraagt hij pas helemaal aan het eind als hij weer rustig is. Daar begint hij niet mee, dus ik vraag me af of dat dan meespeelt.
Wat denken jullie?

#10

Misschien kun je hem voorbereiden op de volgende dag wat er gaat gebeuren.
Dat het voor hem duidelijk wordt.
Heeft hij een knuffel? Misschien dat je via de knuffel met hem kan praten.

Op school hebben wij bij de kleuters een pop pompom staan en daar praten kinderen gewoon tegen om even iets kwijt te kunnen.

#11

Ja, hij heeft een knuffel, 2 zelfs
Meestal vertel ik hem ook wel wat hij de volgende dag gaat doen, maar misschien moet ik daar nog wat meer aandacht aan besteden.
Bedankt voor de tip!!

#12

Misschien moet je gewoon proberen om eerst te vertellen wat er morgen gaat gebeuren,
Wie hem wegbrengt/ophaalt e.d. en dan verhaaltje en vlak voordat je weggaat nog hem een keer laten herhalen wat er morgen gaat gebeuren.

Mijn stiefzoon (nu inmiddels 12) had ook altijd structuur nodig. En spookte wel veel voor het slapen gaan bij z’n moeder. Niet echt stennis schoppen maar gewoon uit bed komen. Hij wilde ook duidelijkheid. Dat mama ook niet nog eens weg ging.

Maar verkijk je er niet op wat veranderingen met kinderen doet.
Ineens een dag meer werken, is al een hele verandering en dan ook nog weggebracht worden naar een PSZ en een oppas. Dus mama gaat weg…

#13

Al die veranderingen kunnen inderdaad van invloed op die kleine man zijn.

Is het dan een idee om bij het in bed leggen te zeggen dat je thuis bij hem blijft. Dat je echt beneden in de huiskamer bent en dat je dichtbij bent.

Onze jongste had er destijds moeite mee toen ze op de psz begon. Of ik haar toch echt wel kwam halen?! Dus ik probeerde haar steeds opnieuw gerust te stellen en aan te geven dat ik haar echt zou komen halen en dat anders de juf het telefoonnummer van opa en oma had.

En verder zei ik als ik haar bracht nooit “ik ga naar huis”. Ik zei altijd “ik ga boodschapjes doen en daarna kom ik jou halen”. Als je zegt dat je naar huis gaat, vraagt die kleine mop zich af waarom hij dan ook niet bij jou thuis mag blijven! Dus gewoon zeggen dat je boodschappen gaat doen en laten merken dat je zelf ook niet thuis gaat zijn.

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 29 Aug 2011 21:23:44

#14

Als ik het zo lees, denk ik zeker wel dat die veranderingen ermee te maken hebben!

Jij bent ineens een dag meer weg, laat hem bij een ‘vreemde’ oppas achter, hoewel het daar wel leuk is, maar jij bent er niet… net als op de PSZ, wat ook nieuw voor hem is.

Kan best zijn dat hij bang is dat je ook ‘zomaar’ weggaat terwijl hij in zijn bedje ligt. Als ie maar genoeg gilt en brult weet ie zeker dat je niet zomaar weggaat!

Dochter hier is op t moment ook in zo’n fase dat ze precies wil weten wat ik ga doen. Tot nu toe nog niet met paniek, maar ze moet wel altijd weten waar ik naar toe ga, en wat ik ga doen, wat papa doet enz.
Als ik haar dan in bed leg, en vertel dat ik op de bank ga zitten, televisie kijken samen met papa, dan is het goed.
Ik zeg het ook wel eerlijk als ik wel wegmoet. Stel dat er wat opdoet, en ik ben er dan niet vind ik dat ze wel moet weten waar ze aan toe is. Vertel dan wel wie er thuis is en wat diegene doet.
Tot nu toe wordt dat prima geaccepteerd , en zo niet, laat ze zich makkelijk troosten door de ander.

Maar… even afkloppen want bij zoonlief begonnen op deze leeftijd de echte slaapproblemen. PFfffff! Hoop dat dat ons deze keer bespaard wordt.

Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)

#15

Bedankt voor alle tips. ga er zeker wat mee doen!!
Vind het dan ook wel zielig voor hem!! Voelde me ook al wel schuldig dat ik een dag extra ben gaan werken, maar omdat hij over een half jaartje naar school gaat, dacht ik dat het wel kon. Maar hij is ook wel gevoelig, dus ik had het kunnen weten…
Maar goed, wat extra aandacht voor morgen voordat hij naar bed gaat, ga ik zeker proberen.

Nogmaals bedankt!!

#16

Laat je nog even weten hoe het verder loopt?

Groetekes, Sje

#17

hoi,
mag ik vragen hoeveel je werkt dan>? omdat je zegt dat je 1 dag extra bent gaan werken?

Ik werk zelf 24 uur. wel vaste dagen en vaste tijden, de kids weten nu precies dat ze bijvoorbeeld dinsdag naar opa*oma gaan en school natuurlijk (basis en psz)

maar hier hebben ze ook structuur nodig hoor, precies willen weten wanneer er iets gebeurt.
ze hebben ook het liefst dat mama altijd thuis blijft, alhoewel dat natuurlijk niet altijd gaat, ik probeer er wel zoveel mogelijk voor hen te zijn.

#18

Ik denk ook dat de verandering een goeie oorzaak zou kunnen zijn. Zeker als het een gevoelig manneke is is dit toch een hoop voor zijn leventje. Ik vertelde mijn kinderen ook dat ik boodschapjes ging doen, dat bleek acceptabeler voor hun te zijn dan dat ik naar huis zou gaan.

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

#19

Hier hebben we dat probleem ook gehad. En terugleggen zonder er verder aandacht aan te besteden zoals het cb adviseerde maakte het alleen maar erger.
Zit een heel verschil in qua aanpak of je met angst of uitproberen te maken hebt vind ik. Veel peuters worden na een ingrijpende gebeurtenis in ene angstig. En de psz is best wel even heftig voor ze in het begin.
Doet hij nog een middagslaap? Die heb ik hier afgeschaft omdat hij dan minder energie heeft om 's avonds nog een scene te schoppen. Bedtijdritueel hou ik elke dag hetzelfde en dus niet nog een liedje, nog een kusje e.d want dat is alleen maar rekken.Ik heb 2 weken naast zijn bed gezeten totdat hij sliep(was hier meestal binnen 10 minuten) maar dan moest hij wel z’n ogen dicht en niet meer praten. Na die 2 weken ging ik wel z’n kamer uit maar dan bleef ik boven rommelen zodat hij me kon horen. Precies zeggen wat je gaat doen en waar je dan bent en dat je hem horen kunt werkte hier perfect. Ik zei ook altijd dat we zo nog even bij hem zouden komen kijken.
Inmiddels ga ik als hij op bed ligtwel gewoon naar beneden als ik dit wil maar dat gaat alleen goed als ik zeg wat ik ga doen zoals bv de vaatwasser uitruimen. Hij wil wel de deur open en een lampje aan.
Het inslapen is hier helemaal geen probleem meer. Wel word hij soms 's avonds of 's nachts wakker en dan komt hij direct naar ons toe. Maar als ik hem dan terug breng slaapt hij zo weer verder. Ik denk dat hij dan gewoon wil weten of we er nog zijn.
Ik zou zelf toch wel rekening houden met verlatingsangst zeker vanwege psz en nieuwe oppas en omdat hij toch vraagt of je thuis blijft.

Groetjes Ramona

[img]http://lb1m.lilypie.com/TikiPic.php/WMdZJqM.jpg" width=“91” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie - Personal picture” />[img]http://lb1m.lilypie.com/WMdZp2.png" width

#20

Minke ( ook net 3 geworden in juni) heeft ook sinds ze zonder speen slaapt ( een dag na haar verjaardag ritueel weggegeven ) steeds meer moeite met het moment dat wij weggaan als ze in bed ligt. het voorlezen gaat goed, daarna zingen we altijd twee liedjes ( standaard bedritueel) maar dan… steeds huilen als wij ( mijn vriend of ik ) dan naar beneden gaan. En gillen! "mamaaaaaaa!!!"en dan wel een half uur! Ik geef niet toe, maar zit dan ook niet lekker… dus snap je heel goed!
Wij hebben nu sinds een week een stickerkaart opgehangen en elke keer dat ze 's avonds niet huilt met gaan slapen, mag ze de volgende dag een sticker uitkiezen en op haar stickerkaart plakken. Bij 5 stickers krijgt ze een kleinigheidje ( bv een flesje bellenblaas). Het gaat nu weer hartstikke goed en ze plakt elke ochtend ( nu een week) trots haar sticker. Ik hoop natuurlijk dat we uiteindelijk zonder stickers kunnen, maar ben wel blij dat w
e nu uit die "negatieve spiraal’komen. Misschien heb je er wat aan?
groetjes!

[img]http://lb4f.lilypie.com/AgvZp2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Fourth Birthday tickers” />

[img]http://lb2f.lilypie.com/inDSp2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Second Birthday tickers” />