Bekkeninstabilieit pffff

#1

Ik kamp al enige tijd met bekeproblemen overgehouden nade laatste zwangerschap.
Ik merk dat ik het mis dat ik het nit met iemand an delen, en daar bedoel ik mee, dat ik met zoveel vragen zit en angst, het zou fijn zijn om dat met iemand t delen wie het kent.
Ik zit in het circuit van fysio oefeningen en een arts maar toe nu toe helpt niets ik blijf vreselike pijn houden en ook dat heeft zijn weerslag op mijn humeur, ik ben kapot na een jaar tobben en slecht tot nauwelijks slapen.
wie heeft tips???

#2

Hai,
Ik vind het echt rot voor je dat je er zo’n last van heb ik heb het ook gehad het gaat nu zachtjes aan beter ik weet precies wat je bedoeld mensen zijn het op den duur beu om begrip vol te zijn. echt belachelijk. op een gegeven moment durfde ik er echt niet over te praten en ging ik echt over mijn pijn grens heen waardoor ik weer dagen last ervan had. blijf erover praten en doe het op jouw eigen tempo echt belangrijk hoor anders blijf je er je leven lang last van houden.
Nou sterkte vanuit hier.

Groetjes Mandylien

#3

Hoi,

Ik heb geen bekken instabiliteit maar bij de geboorte van mijn dochter wat nog al snel ging, 3 keer persen en ze was er na 4 uur weeenstorm en 2 uur rustigere weeen is mijn stuitje te ver gebogen rechtgeduwt, stuitje beweegt altijd mee ander kunnen ze niet geboren worden. En doordat we dat niet in de gaten hadden heb ik te lang in een niet al te gustige houdeing gezeten gelegen terwijl ik plat had moeten liggen. Hierdoor heb ik een soort van gebriken stuitje gehad die niet meer in de goede stand staat. Al ik nu bijv. meer dan 15 minuten moet fietsen begint de pijn. Ik kan niet te lang op harde stoelen zitten. Moet het liefst stevige broeken dragen. Het is als of ik elke keet op het uiterste puntje van de stuit zit. en die is gevoelig daar er heel veel zenuweinden zitten. Dus he ik vaak pijn en kan niet zo goed bij andere op verjaarsvisite en heb regelmatig last met opstaan en daarna lopen vanaf een stoel. Met osteopathie is het controleerbaar en minder geworden van een pijn van 9 naar een 5 gegaan.
Ook ik stuit op veel onbegrip ook uit de medische wereld. En vind mij maar een aansteller. Dus praat ik er ook niet veel over en vraag ik geen speciale behandeling alleen is het wel lastig uit te leggen waarom ik bepaalde dingen niet doe of kan doen. Zoals op een fietsuitstapje gaan met de pz. wat ik erg jammer vind. Mensen snappen niet dat ik na drie jaar nog steeds pijn heb. Ook ik ga door mijn pijngrens heen om toch maar iets te doen maar echt fijn id het niet .
Dus op dat gebied kan ik meepraten.
Mensen kunnen hard oordelen als ze het zelf niet voelen en aan je uiterlijk kunnen zien zoal bijv. brandwonden dan mankeer je niets. Dit ervaar ik ook met mijn astma en exzeem. Als het niet zichtbaar is dan bestaat het niet en moet je niet zeuren.
Oplossingen heb ik niet en ook heb ik niet een wonder therapie helaas voor je maar weet dat je niet alleen bent. Mischien kun je een keer een oproepje plaatsen en iemand zo leren kennen die het ook heeft en waar je een keer in de zoveel tijd even na toe gaat en er over praat.
Heel verhaal.
nou veel succes en groetjes

lon106