Beetje ver ....toch dichtbij

#1

Hallo allemaal,

Heb stiekum al een tijdje gekeken hoe het op deze site toegaat en het lijkt me wel aardig om me even voor te stellen.
Mijn naam is Jacqi en ik ben 37 jaar, ben alweer 12,5 jaar gelukkig getrouwd. En we hebben twee kinderen, Dennis van 7 jaar en Iris van 3 jaar.
We wonen nu alweer ruim twee jaar in de US en we gaan binnenkort verhuizen naar een andere staat. Dus ik denk dat we hier nog wel even zullen blijven. Het bevalt ons hier dan ook erg goed. Soms mis ik het geklets met moeders op het schoolplein (hier wordt m’n zoon opgehaald met de schoolbus) en dit is een leuk alternatief.

Tot later,
JacqKie

#2

hoi! leuk! gezellig! wij wonen hier ook allemaal niet bij elkaar op de hoek dus klets gezellig mee!

groetjes Kim, mama van

en

#3

Wat leuk zeg iemand uit de US!

Ik ben Marianne 23 getrouwd met Niels 22
En samen hebben wij een zoontje Ruben van 11 maanden oud.

Groetjes Marianne Mama Van Ruben

#4

welkom

ben bianca getrouwd met hans samen hebben we 3 kindjes

kevin* dylan van 9 en kaitlyn van 5

heel veel plezier hier

Groetjes Bianca, mamma van Kevin*
Dylan & Kaitlyn

#5

hallo
Welkom
Ik ben Bianca 32 jaar woon samen met Rick mijn
vriend. En samen hebben we een zoontje van ruim
2,5 jaar (16 oktober 2003.)

Groetjes van Bianca mama van Jeremy

#6

Hoi,
Ik ben Maaike 29 en woon samen met Arno. Wij hebben 2 kindjes Nicky en Bob.

Groetjes Maaike

Lilypie 1st Birthday Ticker" border=0>" border=0>

Lilypie 4th Birthday Ticker[/img][/img]

#7

Hallo allemaal,

Dank voor alle leuke reaktie’s Zal denk ik nog vaak even kijken op ikke ben en gezellig mee kletsen.

Groetjes,
JacqKie.

#8

welkom hoor
we gaan er hier nog een gezellige internationale babbel van maken

Ilse,

Fiere mama van deze hartedief ! ( 25/08/2003)
Vrouwke van Marc

#9

Hoi hoi,

ik zal me ook even voorstellen, ik ben Jolanda, getrouwd met Dennis. Wij hebben 2 kinderen; Lisa en Cas.

Spannend hoor helemaal vanuit de US!
Maar ook wel gezellig hoor!!

Groetjes van Jolanda, mamma van Lisa (25-08-'02) & Cas (02-12-'04)

#10

Hoi,

Leuk dat je mee komt kletsen en wat gaaf dat jullie in Amerika wonen!!
Ik ben dus Bianca, 31 jaar en woon samen met mijn vriend en onze 2 kids.
Stephan is over 2 weken 5 jaar en Kaya is 6 maanden.
Ben zelf een beetje “amerika-minded” ) en mijn ouders hebben er een huis (waar ze trouwens niet permanent wonen maar zo’n 2x per jaar 2 maanden naar toe gaan en voor de rest verhuren)
Mag ik vragen in welke staat je woont?
En hoe vond je het om te emigreren? (sorry voor de vele vragen meteen, maar ben gewoon mega geinteresseerd in Amerika en emigreren etc )

Groetjes Bianca, mamma van Stephan en Kaya

#11

Hoi,

Tuurlijk mag je vragen stellen…
We wonen in Massachusetts vlak onder Boston. Het begin van ons wonen hier in de US was behoorlijk wennen, vooral voor onze zoon Dennis. Toen we hier kwamen was hij vijf en verstond dus helemaal niemand. Hij moest ook nog al z’n vriendjes achterlaten dus het was een behoorlijk boos mannetje. Wat allemaal heel voorstelbaar is maar leuk is anders. Inmiddels praat hij beter amerikaans dan pappa en mamma en maakt erg makkelijk vrienden. De amerikanen zijn hier super aardig en erg hulpvaardig. Dat maakt het een stuk makkelijker om zo ver van familie en vrienden te zijn. Al met al hebben we het hier prima naar onze zin en hebben nogsteeds geen spijt van onze beslissing om te emigreren. We hebben hier warme zomers en dichtbij het strand en behoorljk veel sneeuw in de winter. Dat vinden de kinderen erg leuk. Wij iets minder want na twee dagen je oprit sneeuwvrij maken van een halve meter sneeuw heb je het wel gehad Maar de zomer kan niet lang genoeg duren van ons.
Verder weet ik even niets te vertellen maar als je nog meer vragen hebt ga je gang.

Groetjes,
JacqKie

#12

Bedankt voor je antwoord!
Kan me goed voorstellen dat het voor jullie zoontje behoorlijk wennen was.
En voor jullie zelf?
Ben best benieuwd naar welke staat jullie binnenkort gaan verhuizen en wat de reden was van jullie emigratie (pfff hoop vragen meteen Als je er geen antwoord op wil geven dan gewoon niet doen hoor! )
Als het aan mijn vriend lag woonde we nu in Florida (daar waar mijn ouders dus ook dat huis hebben)

Groetjes Bianca, mamma van Stephan en Kaya

#13

Ja voor ons was het ook wel wennen. Alles is hier anders, groter. Ga maar eens boodschappen doen. Dat doe je in Nederland met je ogen dicht. Je weet hoe alles eruit ziet. Hier niet. Alles ziet er anders uit je moet dus elke verpakking lezen om te weten wat erin zit. En dan in een winkel die vier keer zo groot is als de gemiddelde winkel in Nederland. Dus dat duurde een uur of vier voordat we de wekelijkse boodschappen in huis hadden. Maar nu gelukkig niet meer hoor. En zo ook bij een huisarts/ tandarts enz. alles gaat anders en is vreemd. Maar gelukkig went dat erg snel en dat vonden we eigenlijk ook wel een beetje een sport om uit te zoeken allemaal.
De rede van onze emigratie is dat m’n man hier een baan kreeg aangeboden en nu gaan ze dus met het hele werk verhuizen naar Georgia. Dat zal ook wel weer wennen zijn maar de shock zal minder groot zijn. En onze zoon heeft er erg veel zin in, zegt hij. (moet je altijd nog maar afwachten hoe hij het daar doet ) Maar het verschil is dat hij nu wel amerikaans spreekt en verstaat. Of hij het zuidelijk accent ook begrijpt is de vraag maar dat zal wel loslopen.
Dit was het weer even voor nu.

Groetjes,
JacqKie.

#14

Nou, die supermarkten inderdaad, hahahaha.
“Even” de Wal-Mart of iets dergelijks in en je bent uren zoet hihi
Ik heb het geluk gehad dat mijn ouders van reizen houden en ik zodoende al vaak in Amerika ben geweest.
De laatste jaren ook met mijn vriend en later met onze kids erbij.
En elke keer opnieuw is het even wennen aan het relaxede winkelen, rijden etc. in Amerika.
Man, wat hebben we toch een haast in Nederland, alles moet snel snel snel. In de winkel, op de snelweg, overal. Pfffff…en Nederland is al zo klein.
Ik zou best willen emigreren (we lopen al zo’n 6 jaar met emigratieplannenn hahaha) maar ik vind de stap wel groot…
Aan de andere kant merk ik dat het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Oftewel…je kan er een tijd niet aan denken maar het “emigratie-idee” komt altijd weer terug
We zien wel

Groetjes Bianca, mamma van Stephan en Kaya

#15

Klopt…
Wij hebben ook een tijd rondgelopen met de plannen. Nog zelfs voordat de kids er waren. En het duurde dus ook vrij lang voordat alles hier rond was.
Wij hebben de stap gezet met de afspraak dat als een van ons “dood” gaat van de heimwee dat we alles weer in pakken en terug gaan. Dat is gelukkig niet het geval. We hebben het gedaan met het idee nu hebben we de kans en als we het niet doen zitten we als we 65 zijn gefrusteerd naast elkaar op de bank en zeggen dan tegen elkaar: “Hadden we het maar gedaan.” En lukt het niet gaan we weer terug maar dan hebben we het wel geprobeerd.
Succes met jullie beslissing want het is wel een grote stap. Maar wel een erg leuke stap vinden wij.

Groetjes,
JacqKie.

#16

Had mijn vriend net toevallig even aan de foon (hij werkt nu) en heb dit alles even voorgelezen
Maar wat jij net zei over dat gefrustreerd op de bank zitten op je 65-ste…dat idee heb ik nu ook al een hele tijd. Steeds meer eigenlijk.
Dan denk ik: we lopen hier nu al zo lang mee, met deze vage plannen.
Straks zijn we 65, hebben we nooit wat met die plannen gedaan en dan balen we misschien wel als een stekker.
Want op je 65-ste alsnog emigreren zie ik niet zitten
Ik denk ook steeds vaker: je leeft maar 1 keer.
Wat wil je met dat leven doen , hoe wil je het invullen.
En nu zijn de kids nog relatief jong (bijna 5 en kaya dus nog een baby)
Maar ja, bij ons komt er wel ff wat meer om de hoek kijken.
Peet heeft namelijk nog een tweeling van bijna 11 uit een eerder huwelijk.
Vooral dat meiske is knettergek met haar kleine (half-) broertje en (half-) zusje en dat is geheel wederzijds!
Zoiets kan/mag je niet zomaar even uit elkaar halen (vind ik dan)
En zo komen er nog veel meer dingen bij kijken.
Grootste angst is toch wel dat ik niet zonder mijn familie kan (hele familie woont hier in dezelfde stad)
En zal ik kunnen wennen…etc. etc.
En je komt Amerika ook niet zomaar in.
Nou ja, weer een lang verhaal Hahahaha!
Kan uren doorkletsen over dit onderwerp vrees ik

Groetjes Bianca, mamma van Stephan en Kaya

#17

Ja, dat zijn lastige dillema’s waar je mee te maken hebt. En inderdaad je komt niet zomaar de US in. Je moet hier wel iets toevoegen aan het land (vind men). Verder moet je je bedenken dat het leven hier vreselijk duur is. Zeker daar waar wij nu zitten en dat zal ook wel voor Florida gelden. (maar goed, dat zal jij beter weten dan ik.) En dan heb ik het nog niet eens over ziektekosten enzo maar gewoon over vasten lasten en je dagelijkse boodschap.
Dat wennen is een kwestie van uitproberen denk ik en ver van je familie…
Ja leuk is anders maar gelukkig is er nu internet wat het een stuk makkelijker maakt. Wij webcammen dus ook regelmatig met opa’s en oma’s en andere familieleden. En bellen vanuit de US naar Nederland (en omgekeerd) is goedkoper dan een gesprek binnen Nederland dus dat is ook niet het probleem. Ik bedoel het is niet meer zoals tien jaar geleden dat je een tientje per minuut betaald en dus van ellende maar brieven moest gaan schrijven.
Verder vind ik het wel grappig. Jullie kinderen zijn nu net zo oud als dat onze kinderen waren toen wij hier kwamen
Mag ik vragen waar jij woont? (zag namelijk dat jullie naar sprookjeswonderland waren geweest, Klopt toch wel he) En wij komen uit Hoorn vandaan
Hoor het wel weer van je als je nog meer vragen hebt.
Groetjes,
JacqKie

#18

Ja, wij komen idd weleens in Sprookjeswonderland!
We wonen alleen aan de andere kant van de dijk, in Lelystad dus
Ben hier geboren trouwens (ben dus weinig gewend qua verhuizen naar andere plaatsen hahaha )

Ja, wat betreft de ziektekosten etc. was ik op de hoogte. Da’s niet echt denderend goed geregeld daar vind ik (hoewel ze er hier nu ook een potje van maken met het nieuwe zorgstelsel, maar goed…)
Wat betreft de dagelijkse boodschappen vind ik het nog te doen, je moet ff weten waar je moet zijn (welke winkel)
Wel moet ik heel erg wennen aan al die kortingsbonnen die je echt OVERAL vind,
pfffffff
Hahaha!
Dat gaat daar bij jullie gewoon heel anders: heb je geen kortingsbon dan heb je ook de korting niet.
Volgens mij heb je daar gewoon echt een dagtaak aan, om overal de kortingsbonnen uit te vissen (en het scheelt je vaak waanzinnig veel geld )
Maar goed, da’s nog wel om overheen te komen hahaha

Tsja, dat je wat moet “inbrengen” voor het land, wat te bieden moet hebben, dat was me duidelijk…
Moet zeggen dat mijn vriend daar vrij makkelijk in is
Die heeft echt zoits van: ooow, ik pak rustig alles aan wat ik kan krijgen aan werk.
Maar serieus Op het park waar mijn ouders die villa hebben, is wel wat te beginnen (we hebben nu trouwens een eigen bedrijfje hier in Nederland)

(zucht) we zien het wel…wie weet…one day… (foute instelling, ik weet het, zo kom je nergens hahahaha Maar ben ff moe nu, heb het aardig gehad voor vandaag)

Bedankt voor je reaktie steeds!

Groetjes Bianca, mamma van Stephan en Kaya

Gewijzigd door - Bieb op 11 Jun 2006 22:01:47

#19

Hallo Jacqi,

Ik had een vraagje. Ik ben een meisje van 15 jaar die voor school een verslag moet maken over emigreren, bij mij gaat het over emigreren naar de VS. Daarom vroeg ik mij af of ik u misschien een paar vragen zou mogen stellen.

Alvast bedankt

gr. Dorine
(Mijn e-mailadres is butterfly_8_3_@hotmail.com, graag daarop reageren.)

quote:
Hallo allemaal,

Heb stiekum al een tijdje gekeken hoe het op deze site toegaat en het lijkt me wel aardig om me even voor te stellen.
Mijn naam is Jacqi en ik ben 37 jaar, ben alweer 12,5 jaar gelukkig getrouwd. En we hebben twee kinderen, Dennis van 7 jaar en Iris van 3 jaar.
We wonen nu alweer ruim twee jaar in de US en we gaan binnenkort verhuizen naar een andere staat. Dus ik denk dat we hier nog wel even zullen blijven. Het bevalt ons hier dan ook erg goed. Soms mis ik het geklets met moeders op het schoolplein (hier wordt m’n zoon opgehaald met de schoolbus) en dit is een leuk alternatief.

Tot later,
JacqKie

#20

Hmmmm redelijk oud topic, weet niet of ze hier nog komt/leest…

Groetjes Nathalie & Co