Beetje depri

#1

Zijn en nog meer moeders die het ook best moeilijk vinden, zo’n hummel die niet praten kan en waar je soms helemaal niets van begrijp?
Ik heb een paar depressies achter de rug en heb 't nu met m’n meiske van 8 maanden, best wel weer 'ns moeilijk. Vooral als ze een tijdje uit d’r humeur is, trek ik 't moeilijk en voel ik me zo rot en schuldig als ik 't niet oplossen kan. Dit heeft helaas niet met de menstruatie te maken, dan zou 't nog tijdelijk zijn.
Ik ben vooral altijd op m’n hoede en bang dat 'r iets fout zal gaan, niet slapen ofzo of huilen. En dat is zo slopend…
Ben benieuwd of 'r nog meer van die depri-dozen zijn…

#2

Ja hoor, ik herken je verhaal wel, ik denk dat alle moeders er wel iets van herkennen. Het is toch ook niet niets, je hebt bijna geen tijd meer voor jezelf en je bent verantwoordelijk voor zo’n klein hummeltje dat is heel wat.
Dat kan je soms best zorgen geven maar dat hoort bij het ouderschap denk ik.
Wat mij enorm helpt als ik het even niet trek is anderen erbij te betrekken.
Mensen die het in mijn ogen dan even veel beter doen met mijn dochtertje.
Dan leer ik daar weer van en ik kan even bijtanken zoals lekker even douchen of slapen en daarna voel ik me weer veel sterker en heb er weer meer plezier in.
Goed van je dat je het gewoon open gooit en erover praat / schrijft want anders denk je dat je ede enigste ben en dat kan je dan weer op zijn beurt heel onzeker maken.

Succes en misschien tot schrijfs


#3

yep,

Hier eender, soms ben je het gewoon ff beu, en moet je gewoon even bijtanken,
Ik heb net zo’n periode achter de rug en heb er nu wel weer plezier van.
Vaak komt het met een sprongetje en herken ik het al, waardoor ik al tegen mijn man kan zeggen, dat ik even tijd nodig heb.
Vaak zijn de hulptroepen dan al paraat
Voor mij een lekker gevoel en de oma’s ook weer blij;-d
Vooral duidelijk zijn tegen je omgeving, en lekker van je af schrijven/ kletsen.

Liefs Wendy

#4

Ok, dus ben niet de enige. Herkent iemand ook dat stressige, nerveuze. Zo van: als ze maar lekker gaat slapen, als ze op die-en-die visite maar leuk doet. Of als oma komt, dat ze niet hangerig is. Daar loop ik zelf namelijk continu tegenaan. Het lijkt wel of ik continu op het randje balanceer.
Vooral nu ze blijkbaar weer een sprongetje heeft en nu 's morgens opeens heel vroeg wakker is en daar kan ik dus echt helemaal niet tegen, hoe vroeg ik zelf ook naar bed gaat, ik baal ervan om 's morgens rond 6 uuur gezellig te gaan zitten doen. En dat vind ik best erg van mezelf…

#5

Ik ben gezegend met een zeer makkelijk kind. Ze vindt alles prima, zolang ze maar in haar ritme van eten, spelen, slapen blijft. Dan maakt het voor haar ook niet uit bij wie ze is.
Maar ook ik loop wel eens tegen dingen aan te hikken. Vooral de combinatie werken, huishouden en babyverzorging is erg heftig en ik heb nogal de neiging om mezelf voorbij te lopen.
Ik heb het ook mijn vriend aangegeven dat hij echt medeverantwoordelijk is en dat hij er niet meer zo maar vanaf komt. Hij is nogal gemakzuchtig. Maar tegenwoordig zodra hij thuis is krijgt hij een fles in zijn handen gedrukt met de
mededeling dat het nu zijn beurt is.

Soms breng ik Jeske ook een extra dag naar de oppas. Dan heb ik ook echt tijd voor mezelf en meestal ga ik dan even de stad in. Of ik rommel thuis een beetje aan.

Mijn tip aan jou is: neem tijd voor jezelf. Een dag of een weekend. Het scheelt echt…

#6

“Bomexplosie”.
Heel herkenbaar! Mijn eerste was vrij ingewikkeld als baby. Daarbij komt nog dat ik een kersverse moeder was en me geen raad wist met zo’n hulpeloos, huilend ‘geval’. Heel je leven staat op z’n kop. Je relatie, je eigen leventje en dan moet je zo’n wurmpje ook nog eens proberen in leven te houden en het leuk te laten hebben. En dat is nou juist iets wat je meestal niet helemaal in de hand hebt… Baby’s zijn baby’s. En net als volwassenen zitten er vrolijke, neerslachtige, rustige enz. types bij. Dus als je baby huilt als je ergens op bezoek gaat of als je visite krijgt, dan is dat gewoon zo! Ik weet dat dit eenvoudiger klinkt dan dat het in de praktijk is. Zelf heb ik er heeeel lang over gedaan, Wat dat betreft ben je goed bezig. Praat/ schrijf erover. En schakel familie/partner/oppas etc. in! Echt doen hoor, want je gaat eraan ten onder als je het allemaal zelf wil doen!!!

Groetjes,
Pascale.

#7

heeeeeel herkenbaar , zit ook wel eens jankend op de bank s’avonds hoor pfffff
en dan denk ik echt 'waar ben ik aan begonnen’
maar het zijn allemaal perioden ,en daar moet iedereen door
die kleine van mij is ook niet makkelijk (maar wel vreselijk leuk hahahaha)
en houd me de hele dag van de straat , nou dan ben je blij als het s’avonds allemaal op bed ligt hoor
maar je krijgt er ook zoveel voor terug heerlijk gewoon!!!
tja en waarom ze het spreekwoord rose wolk nou nog steeds gebruiken???
soms geen flauw idee
maar na regen komt gelukkig altijd zonneschijn!!!
kop op meid!

groetjes Nancy ,mama van Randy 10jr, Damon 7jr en Chloë 7 mnd

#8

ja hoor heb ik ook last van gehad nu soms nog wel eens. ik kon heel moeilijk van luna genieten ik wou dat ze gewoon ouder was en dan geen last meer. maar nu heb ik me zelf aan geleert om van haar te genieten en haar te nemen zo als ze is. ze huilt nou eenmaal veel en ze is gewoon super koppig maar ja dat is luna en dat hoort erbij nu wil ik juist dat ze voor altijd klein kan blijven. soms zijn er wel dagen dat ik denk pppffff nee he nu even niet maar die dagen horen er gewoon bij.

#9

Meiden, bedankt voor jullie reakties!
Blij te horen dat ik niet de enige ben, die het af-en-toe allemaal niet zo gemakkelijk vindt. 't Gaat nu wel weer. M’n dochter heeft een tandje gekregen. Misschien is ze daar zo lastig van geweest… Slaapt gelukkig 's morgens weer wat langer, want dat vroege wakker nekt je echt!
We gaan gewoon weer stoer door!

#10

Weet je wat ik ook nog effe tegen je wil zeggen, vergeet niet dat je een jaar de tijd nodig hebt om weer helemaal te ontzwangeren, jezelf te worden. Dat had ik tenminste wel. Qua emoties vooral. Ik kon soms om niet boos worden of huilen.
Dingen die ik normaal gewoon deed vond ik toen zwaarder dan anders. Maar dat gaat voorbij. Tenminste bij mij wel en daar moet je dan maar aan denken als je het soms even moeilijk heb : Het hoort bij het jonge moederschap en gaat weer voorbij. Maar vergeet alsjeblieft niet ook volop te genieten van je kindje, want deze tijd gaat o zo snel voorbij !

Groetjes van Miranda


#11

Ik geniet gelukkig wel hoor, maar ik moet mezelf af-en-toe gewoon tot kalme manen en niet meteen bezorgd zijn als m’n meiske niet wil gaan slapen oid. Dan ben ik meteen bang dat dat zo blijft. Maar nu probeer ik te denken dat 't wel weer over gaat (zoals altijd!!)
Bedankt voor je berichtje!