Jens heeft er nooit naar omgekeken, maar Mats is erg geintrigeerd door beestjes in de tuin. Zo zal ie blij lachend een hommel of een wesp vastpakken om het even beter te kunnen bekijken.
Naar ‘nee nee’ luistert ie niet, de eigenwijze grapjas (hij hoort het wel maar gaat dan lachend verder) en ik wil hem ook weer niet bang maken voor insekten.
Hoe zal ik dat het beste kunnen aanpakken? Of moet ik het niet aanpakken en hem het een keertje maar moeten laten voelen (=geprikt worden)?
Groetjes Carola, moeder van Jens 20.03.2001 en Mats 08.02.2003