Joey heeft het helemaal uitgevonden hoor, tijd rekken rond bedtijd. Nog niet eens beneden, maar zodra ik zijn kamer verlaat roept hij me om de haverklap om iets onbenulligs te zeggen… Kom ik dus boven en vraag wat er is, zegt 'ie dat zijn bed blauw is… Of dat hij een jongetje is… Dan zeg ik ja dat klopt, en dan komen er 1000 vragen, waarom mijn bed bruin is, en waarom ik een meisje ben, hoe dat dan komt, of ik dat leuk vind, etc etc… Een keertje is leuk, en ik wil zijn vragen met alle liefde beantwoorden (ik doe de hele dag niks anders momenteel) maar bedtijd is bed tijd. Ik kan hem dat blijven zeggen, maar hij blijft ook gewoon roepen, ook als ik niet meer kom… En dan steeds harder tot hij overstuur huilt, en zusje ook helemaal over de rooie raakt, want die was al net in slaap gevallen…
Kortom elke dag een ellenlang bedritueel dus! Hebben jullie dit ook? En hoe ga je er mee om?
Groetjes Anouk