Jasper heeft zijn eerste twee schooldagen erop zitten, op zich goed gegaan hoor, maar dat afscheid nemen, vreselijk… en dat drama lijkt steeds groter te worden.
Het gekke is dat hij als ik hem van school haal hij vrolijk is en ook zegt dat het leuk was, maar als ik hem vervolgens s’middags weer naar school breng dan zegt hij niet meer te willen. Eenmaal in de klas lezen de ouders met hun kind nog even een verhaaltje voor en dan gaan de ouders weg, dan begint het. Jasper rent me achterna, klampt me vast, begint te huilen met enorme krokodillentranen. Heb het nu nog maar 4 keer meegemaakt hoor, maar het wordt eigenlijk steeds erger, vanmiddag begon hij er zelfs overstuur bij te gillen…Het zal wel de reactie op alle veranderingen zijn, maar leuk is het niet.
Dit is vast herkenbaar voor anderen, ben benieuwd hoe jullie hiermee om gegaan zijn, merk dat ik het zelf best moeilijk vind en me naar voel als ik van de school weg loop, de tranen prikken dan ook bij mij… Ik weet best dat het ook weer over is binnen 5 minuten nadat ik weg ben maar toch. Als het dan de ochtend leuk geweest is zou ik verwachten dat het s’middags beter gaat, maar dan is het juist nog erger.
Ik twijfel of ik het even op zn beloop zal laten en de drama’s deze week maar gewoon laat gebeuren of dat ik meteen met een soort stickersysteem ofzo zal beginnen (sticker als ie niet gehuild heeft. En dan b.v. een extra verhaaltje voor het slapen lezen als hij 2 stickers op een dag heeft?) Ik wil hem natuurlijk ook niet het gevoel geven dat hij niet mag huilen. Wat zouden jullie doen?
Groetjes Carolien.
