BANG BANG BANG en nog eens BANG

[henriekah]

Mijn zoontje is bijna 5 en is voor alles bang. Vooral als het donker wordt.
Bang om alleen naar de wc te gaan, bang om alleen naar de keuken te lopen ook als de hond in de gang ligt en de lamp in de keuken aan is. Bang om overdag boven wat te halen of op zijn kamertje te spelen. S avonds als hij naar bed gaat moet ik boven blijven tot hij slaapt anders is hij bang. Hij wordt snachts vaak wakker want dan issie bang.
Als hij s nachts wakker wordt en hij echt bang is leg ik zijn matras bij ons.
Soms twijfel ik hoe ik ermee moet omgaan. Ik wil m serieus nemen maar er niet in mee gaan, het niet verergeren. Hoe pak ik het aan. Hij is bang dat er spoken komen, dino’s, boeven etc etc. Tv kijken is al beperkt. Ik probeer ook uit te leggen dat ik begrijp dat hij bang is en dat spoken en monsters verzonnen zijn door mensen om verhaaltjes heel spannend te maken en kinderen een beetje bang te maken omdat veel kindjes spannende dingen leuk vinden. Maar ook dat spoken en monsters alleen in verhaaltjes voorkomen en niet in het echt.Op zijn kamer mag de lamp aan blijven. Als ik s avonds boven blijf roept hij zo’n beetje elke minuut om te checken of ik er nog ben. Soms gaat het zover dat ik moet zeggen;
Mama is hier ik ga echt niet weg dat beloof ik, maar je moet nu wel stoppen met roepen, als je nog een keer roept ga ik naar beneden.
Dat is zon dreigement maar hij stopt dan wel met roepen. Eerst sliep hij vrijwel binnen 15 min in, maar het gaat nu steeds langer duren.
Soms ligt hij tot 9 uur wakker terwijl hij er al om 19.00/19.15 in ligt…
Ik heb al boekjes over angsten geprobeerd, extra veel geluid maken zodat hij alleen mij hoort. K weet het niet meer. Hij hangt de hele dag om me heen en wil nergens even alleen zijn. Zelf als ik ga koken gaat hij op de grond van de keuken zitten om maar niet alleen te zijn.
DAs toch niet normaal?
ik weet dat kleuters fantasie en werkelijkheid nog makkelijk verwarren en dat onrealistische dingen heel echt kunnen zijn in hun beleving maar dit gaat wel heel ver toch?
What to do? Iemand een idee?

blabla

[Lisan]

Hoi,

Goh, wat een verhaal joh!

Ik kan je eigenlijk niet helpen.
Je schrijft al op wat je doet en dat zou ik ook adviseren. heb ik dus niets meer aan toe te voegen.
Ik heb net bij Google bangheid bij kinderen ingetoetst.
Kijk daar maar eens even en dan moet je de bovenst hebben: opvoeden gezondheid en school.
Daar staat een heel verhaal over bange kinderen en dat kinderen die dat hebben in terapie kunnen gaan om de angsten te overwinnen.
Het lijkt me in ieder geval vreselijk zwaar voor jou en je man.
Hoe gaat dat dan als hij naar school moet?
Dan breng en haal je hem en dan wil hij niet dat je weggaat?
Hangt hij alleen aan jou of ook aan jouw man?
Wat zeggen jouw ouders hier van? Die kunnen je ook niet helpen?
Wat een vragen he!

Laat je me nog even wat horen!

Groetjes Lisan

[henriekah]

Helleu Lisan en sannn!! Bedankt voor de reacties, even wat antwoorden op jullie vragen;
Gelukkig heeft hij er geen moeite mee naar school te gaan. Dan gaat hij helemaal op in het spelen met zijn vriendjes en hoort hij me amper als ik dag tegen hem zeg. Ik heb het met de juf erover gehad maar die merkt niets van angst op school verder, gelukkig maar. Ik ben nog niet naar een huisarts geweest want ik wil graag even afwachten of de angst afneemt naar mate het weer langer licht is buiten en de zon veel schijnt, misschien hebben de donkere dagen wel invloed op m. Hij hangt voornamelijk aan mij, maar als ik er niet ben aan mijn man, in principe maakt het hem niet zo uit wie van ons twee er is als er maar iemand is. K heb het er met mijn ouders over gehad en toevallig is mijn moeder therapeute en die zegt ook idd niet in de angst meegaan maar hem wel serieus nemen en doen wat nodig is om veiligheid te creeeren en als dat betekent dat hij voorlopig bij ons op de slaapkamer slaapt dan moet dat zo.
Ik laat m nu inslapen in zijn eigen bed en ik heb nu afgesproken dat ik gewoon naar beneden ga en elke 5 min kom kijken, maar als hij gaat roepen dat ik niet kom. Ik laat de lamp aan en de slaapkamerdeur open zodat hij me kan horen beneden. dat werkt opzich redelijk. Overdag weet ik nog niet wat ik ermee moet. Soms als hij zegt dat de dino’s komen dan zeg ik ooo ? Waar zijn ze dan laat eens kijken, en dan zegt ie dat weet ik niet. En dan vraag ik hem of hij er wel eens een gezien heeft en dan zegt hij nee en dan zeg ik o hoe kan dat dan? En dan zegt hij zelf; omdat ze niet echt zijn maar voor de nep. Dus hij weet zelf ook wel dat het niet echt kan. Maar toch blijft hij bang.
Ik heb m nu ook gedwongen zijn donkere slaapkamer in te lopen om zelf een stoeltje te pakken om zijn licht aan te doen terwijl ik bij de deuropening bleef staan. Uiteindelijk durfde hij onder een luid brullen en deed de lamp aan en heb ik hem heel overdreven en uitbundig staan prijzen en zei zie je wel dat er niks gebeurd. Toen was ie er zelf ook heel blij om en durfde het daarna weer terwijl ik in een andere kamer was. Ik denk dat ik m misschien soms beter met zijn angst kan confronteren en iets harder moet pushen? Zodat hij positieve ervaringen krijgt? Wat vinden jullie daarvan of is dat overantwoord?

blabla

[Lisan]

Hoi Henriekah,

Je doet het zo hardstikke goed, zoals je het beschrijft.
Je moet hem inderdaad wat meer pushen.
Hij is bang in het donker, nou dan laat je lekker de deur op een kier en het licht op de overloop aan.
Dus je moeder is therapeute.
Wel handig zeg. Zij kan je dan tips geven.
Misschien ook een keer uit logeren laten gaan bij zijn opa en oma.
Misschien is hij daar helemaal niet bang om te slapen?
Misschien gaat hij al wel eens logeren bij iemand anders.
Toch wel fijn voor jullie dat het nu al de betere kant op gaat.

Succes en houd je ons op de hoogte!

Groetjes lisan.

[Asje]

quote:

---

Soms als hij zegt dat de dino's komen dan zeg ik ooo ? Waar zijn ze dan laat eens kijken, en dan zegt ie dat weet ik niet. En dan vraag ik hem of hij er wel eens een gezien heeft en dan zegt hij nee en dan zeg ik o hoe kan dat dan? En dan zegt hij zelf; omdat ze niet echt zijn maar voor de nep. Dus hij weet zelf ook wel dat het niet echt kan. Maar toch blijft hij bang.

---

Toch gek dan als hij zelf geen ziet. Mijn kinderen beweren ook dat ze bang zijn om boven iets te gaan halen of als ik ze vraag daar eens te gaan spelen. Ik merk nu dat ze het boven niet eng vinden, maar dat ze daar het gevoel hebben alleen thuis te zijn. Ik stimuleer ze nu om ook eens boven te gaan spelen samen, lekker muziekje aan enz enz met de mededeling dat ik beneden ben, in het zelfde huis en dat ze best even kunnen komen kijken wat ik beneden uitspook. Dat begint dan nu ook een beetje te komen.

quote:

---

Ik heb m nu ook gedwongen zijn donkere slaapkamer in te lopen om zelf een stoeltje te pakken om zijn licht aan te doen terwijl ik bij de deuropening bleef staan. Uiteindelijk durfde hij onder een luid brullen en deed de lamp aan en heb ik hem heel overdreven en uitbundig staan prijzen en zei zie je wel dat er niks gebeurd.

---

Tja, deze methode is ieder voor zich. Ik zou dat denk ik niet zo doen, maar denk dan ook dat mijn kinderen anders gereageerd zou hebben hierop. Daarbij is het zo dat die 2 hier verder ook geen problemen hebben met boven slapen. Als hij de monsters nou zou zien, zou je kunnen zeggen verjaag ze samen of laat de dappere ridder die krengen onder zijn bed vandaan zuigen. Maar dat lijkt me nu geen goed plan omdat je dan ook zeker niet zelf iets moet gaan bevestigen van wat hij toch eigenlijk ook al zelf niet ziet. Wellicht dat een zaklampje helemaal het einde voor hem is. Dan is hij er misschien zo mee bezig dat hij zelf vergeet waarom hij het nodig had, of het geeft hem meer zekerheid in het donker. Persoonlijk zou ik hem echter niet meer op mijn kamer laten slapen. Kijk, zijn onze kinders ziek dan mogen ze bij ons slapen. Maar zodra ze beter zijn is het hoppakee terug in eigen nestje. Bij ons is het veel fijner dus dan krijgen we geheid protest met ineens weer buikpijn, bang zijn, " gewoon " niet kunnen slapen smoezen enz als ze terug moeten naar eigen bed. Hou ik echter gewoon even vol dan is dat zo afgelopen. Hier natuurlijk wel makkelijk te doen omdat ze normaal altijd al op eigen kamertje slapen dan he. Wellicht dat heel veel verstoppertje doen zou kunnen helpen om jullie kleine man een zetje te geven.

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

[henriekah]

Helleu ben ik weer, k zal weer even reageren op jullie berichten, thanks voor de tips tot zover.

quote:

---

---

Misschien ook een keer uit logeren laten gaan bij zijn opa en oma. Misschien is hij daar helemaal niet bang om te slapen? Misschien gaat hij al wel eens logeren bij iemand anders.

quote:

---

---

Logeren deed hij eerst regelmatig, maar nu wil hij niet meer, zelfs niet bij opa en oma terwijl dat altijd groot feest was…

quote:

---

---

Mijn kinderen beweren ook dat ze bang zijn om boven iets te gaan halen of als ik ze vraag daar eens te gaan spelen.

quote:

---

---

Ik denk dat het ook wel verschil uit zou maken als hij iemand had om mee te spelen, zijn broertje is nog te klein en het helpt ook niet als ik die boven leg. En de hond mag niet bovenkomen…Als er een vriendje speelt gaat hij zonder problemen idd naar boven.

quote:

---

---

Persoonlijk zou ik hem echter niet meer op mijn kamer laten slapen.

quote:

---

---

Ïk begrijp je achterliggende gedachten wel hoor, k wil ook niet dat het een gewenning wordt maar ik vind het wel belangrijk die veiligheid te blijven creeeren. Nu is het niet zo dat hij elke nacht bij ons ligt hoor en ik leg m ALTIJD op bed in zijn eigen kamertje en in zijn eigen bedje. En als hij dan wakker wordt en bang is mag hij naar ons. Ik kan wel honderd keer heen en weer lopen om m gerust te stellen maar dat haalt niet uit. We laten m dan op zijn eigen matrasje slapen naast mij op de grond. Hij slaapt dan gelijk in!
In bed bij ons wil hij gelukkig niet en wij ook niet want dat is een en al geduw en gewoel en dan slaapt niemand. Ik vind het idd ook belangrijk dat hij eerst probeert op zijn eigen kamertje. En dat vind hij ook niet erg, hij vraagt verder ook niet of hij bij ons mag gaan slapen, alleen dus als hij s nachts wakker wordt.

Verstoppertje doen met hem is zielig maar ook hilarisch, hij durft namelijk niet te gaan zoeken, hij gaat dan bleren dat hij niet durft te zoeken en roept waar ben je dan waar ben je dan, en als je dan zegt zoek dan dan wordt ie boos en gaat huilen maar als je dan tevoorschijn komt en hard boe roept stikt ie van de lach. En als hij moet verstoppen verstopt hij zich altijd onder de tafel en als je dan gaat zoeken springt ie zelf tevoorschijn en lacht dan heel hard hahahahahah ik zat hier dat wist je niet he, ik zat onder de tafel!! en roept dan nog een keer!!! Ogen dicht dan ga ik verstoppen. Hij snapt ut hele spel niet hoevaak we het ook uitleggen, maar hilarisch is het wel. En wij elke keer maar verbaasd doen over zijn verstopplek. Gut dat had ik nou nooit gedacht dat je onder de tafel zat …hahhahah

[henriekah]

Een zaklamp is wel een goed idee, misschien probeer ik dat wel eens.
Ik denk echter wel dat zijn angst echt is snachts, ik kan dat wel aan m zien of ie er misbruik van maakt of niet. Zoals vanmorgen ging hij met schoenen gooien en 1 ervan kwam terecht in douche. Ik zie dat hij m moest pakken en toen zei hij dat durf ik niet omdat het donker is in de douche. Ja daaaaaaaaaag ik stond naast m, ja dan maakt ie er misbruik van. Ik voel dat dan ook echt wel aan. Maar snachts is het wel anders. Hij is een echte diepslaper, er moet dan ook wel heel wat zijn voor hij uit zijn slaap komt, ik zie aan zijn gezicht wel of het nodig is of niet dat hij bij ons komt slapen. Hij heeft vaak nachtmerries en daar blijft hij in hangen en is dan bang om weer te gaan slapen. Dus snachts is het wel echt serieus…
Verder is het niet zo dat hij heel graag uit zijn bedje wil ofzo, als ik m bij ons neer leg issie gelijk weer vertrokken omdat hij dan naast me ligt. Hij vind het het ook oke als ik zeg dattie in zijn bed moet blijven en dat ik dan bij m blijf even, vaak valt hij dan wel in slaap maar is gauw weer wakker. Hij komt dan op mijn voorstel naar ons, hij vraagt er niet zelf om. Ik leg m bij ons omdat ik niet heen en weer wil blijven lopen, ik heb er nog 1 van 6 maanden en die is ook vaak wakker snachts, mama moet nog wel wat slapen. Ik kan wel een matras bij hem neerleggen, maar wat is dan het verschil? Dat hij naast mij ligt of ik naast hem, dat is dan hetzelfde voor mijn idee. Hij maakt er geen feestje van of zo. Zoals ik al zei hij houdt van slapen ik moet m dan tegenwoordig smorgens ook vaak wakker maken om eruit te komen en het liefst blijft hij dan nog even soezen.
Maar dat zaklamp idee is dan wel wat voor het inslapen!!!
Thanks

[henriekah]

by the way sannn las dat je ook gelooft, altijd leuk om te weten dat je niet de enige bent op zo’n forum!