Bananen in z'n oren

#1

Pffffffff…
ik heb hier een jongetje van net 3 jaar rondlopen met "bananen in zijn oren"
Jemig hé, ik wordt er gewoon even gestoord van.
Hij luisterd werkelijk nergens meer naar, verscheurd gewoon ff de voorkant van de Margriet (van mijn moeder, by the way) etc. etc.
Whaaaaaaaaaaaah!!!
Waar is mijn lieve ventje van een paar weken terug gebleven???
Hoge beloning voor degene die hem vind en terugbezorgd

Oké, moest ff mijn frustratie kwijt.
Wow hé, heerlijk zeg, die peuterpuberteit.
Het is vooral even flink wennen omdat hij normaal dus écht NOOIT zo was
En het is erger geworden na die operatie en nadat Vivien hier is.

Hopelijk is deze periode gauw weer voorbij, want steeds maar boos zijn en terechtwijzen, daar is echt niks aan!! Daar kan ik echt wel van balen. Je doet toch liever gezellig tegen je kind, maar ja, dat gaat regelmatig écht ff niet
Kan hem nou eenmaal niet “ongestraft” zijn gang laten gaan

Uitgezeurd

Groetjes, mamma van (een toch wel erg lieve!) Stephan

#2

Hihihi Bianca…hoe noemen ze dit gedrag bij een 4,5 jarig??Want die van mij heeft het ook

heb ze alle 7 op een rij .ze werken alleen in ploegendienst

#3

HELP!! Hij is net pas 3 jaar geworden.
Duurt dit zoooooooo lang dan

Groetjes, mamma van Stephan

#4

Ja, dat zou heel goed kunnen hoor, dat het o.a. komt doordat Vivien hier opeens 24 uur per dag is.
Dat is hij natuurlijk niet gewend.
En ik heb hem geprobeerd voor te bereiden, maar ja, dat gaat nog vrij lastig bij een kind dat net 3 jaar is geworden (toen nog 2).

Maar ik denk dat er wel meer factoren meespelen.
O.a. die operatie aan zijn neus en keelamandelen.
Sinds die tijd is hij overduidelijk veranderd.
Hij is ook extreem bang om ergens zonder mij te zijn.
Heeft veel last van verlatingsangst.
Zélfs bij zijn opa en oma! (echt uitzonderlijk hoor, haha).

Ik hoor hem ook soms zeggen, tijdens het spelen: “nou ben ik helemaal alleen” (ach gossie!) terwijl hij op dat moment niet alleen is hoor.

Ik hoop dat hij gauw weer wat beter in zijn vel zit.

O ja, jij adviseerde om hem zoveel mogelijk positief te blijven benaderen.
Dat doe ik ook wel hoor, want het is echt niet leuk om de hele dag maar te zeggen: Nee Stephan, luisteren Stephan, laat dat Stephan, wat heb ik nou net gezegd Stephan etc. etc. etc.
Nou ja, jullie weten wel wat ik bedoel.

Maar soms is positief blijven best wel moeilijk.
Zeker als hij de hele dag aan het klieren is en Vivien is ook best druk en zelf ben ik inmiddels best moe (wat natuurlijk ook niet echt meewerkt).
Nou ja, we zien het wel.

Morgen eerst de verjaardag van zijn (half-)broer en (half-)zus vieren.
Dat is natuurlijk altijd wel leuk, met taart en slingers

Groetjes, mamma van Stephan

#5

Ooh, maar ik zie helemaal niet tegen die verjaardag op hoor! Dan ben ik net even verkeerd overgekomen vrees ik.
Het wordt namelijk toch niet echt druk.
Buiten onszelf om komen alleen mijn ouders en mijn tante.

Maar over het algemeen ben ik inderdaad denk ik wel een “regelneef”.
Ik kan regelmatig moeilijk iets uit handen geven.
Nou ja, ooit leer ik het nog wel, haha!
Ik heb in ieder geval al een beetje geleerd om dingen naast me neer te kunnen leggen.
Lukt niet altijd, maar het begin is er
Heb je weleens gehoord van HSP? (hoog sensitief persoon)
Zo één ben ik dus (incl. adhd ).
En dat zit weleens “in de weg” om het maar zo te zeggen.
Maar ja, ook dat heeft zijn voordelen hoor! (adhd en hsp bedoel ik).

Enne…een “oude wijze vrouw”, daar kunnen we nog wel wat van leren hoor!
Het is wel grappig dat er nu ook iemand op de site komt die het opvoeden van kinderen al achter de rug heeft (min of meer dan, haha! Grapje hoor.)

Groetjes, mamma van Stephan

#6

Hoi Elly,

Grappig, dat jullie dat ook hebben.
Ik weet het sinds 2,5 jaar nu (heb destijds een uitgebreid neuropsychologisch en persoonlijkheids onderzoek gehad van 5 uur).
En wat leuk dat die hond zo gek is van Kitty. Grappig dat je zijn aandacht vangt door een woord te zeggen dat op Kitty lijkt, haha!
Mijn moeder en ik kunnen trouwens ook goed met elkaar opschieten.
Wel schijnen we erg op elkaar te lijken qua karakter. Ik zie het zélf ook, haha!
We hebben weleens dat we allebei met de telefoon in ons handen staan om elkaar te bellen enzo. Tegelijkertijd.
Wel grappig hoor.

Groetjes, mamma van Stephan

#7

hoi bieb
ik heb hier ook zijn peuterpubertje ik voel me af en toe net een politie agent nee tanja niet doen tanja hou even op enz maar het zal wel over gaan maar wordt er af en toe wel en dan maak ze me ook nog eens vroeg wakker nou dan is het gezellie hoor .maar we gaan gewoon door
oja nog een plezierig dag vandaag met de kids gefeliciteerd he

veel liefs knuffels marielle mama van tanja

#8

en hier ook hoor 1 van 3 1/2 en 1 van 7 1/2 echt leuk momenteel en dat met de vakantie pfffffffffffff

maar ach het gaat over zegt me moeder steeds dus ja geloof ik haar maar he

maar ze vertel nooit wanneer dat nou is hahaa

sterkte

#9

Haha!!!
Tsja, als ik zie hoe oostindisch doof ze hier nog weleens zijn met (bijna) 9 jaar…dan vraag ik me ook af wanneer het overgaat, haha!
Ach…gelukkig zijn ze ook vaak lief. Maakt een hoop goed hoor!
En we zijn niet voor 1 gat te vangen, toch?

Groetjes, mamma van Stephan

#10

Hallo dames,

Ik wens jullie allemaal veel sterkte toe, want ik weet wat jullie meemaken. Hier een eigenwijze dreumes en peuter!

Hihi, Elly, dat belooft niet veel goeds als het zo lang kan duren!

Groetjes Carola, moeder van Jens 20.03.2001 en Mats 08.02.2003

#11

ow nee he Elly, zolang was ik niet van plan om dr in huis te houden. HAHAHAHA

Groetjes Astrid