Baby had ademhalings stilstand

#1

Beste moeders,

vorige week heeft mijn zoontje een ademhalingsstilstand gehad. Wij gebruikten de nanny-care, voor sommingen bekend denk ik maar voor sommigen ook onbekend.
Het registreert de ademhaling/beweging van het kind en na 20 sec geen beweging gaat er een alarm af. Ik mocht hem lenen van een vriendin, er waren geen medische redenen of zo.

Ons kindje is voor 48 uur aan de monitor gelegd in het ziekenhuis, hij is onderzocht op allerlei dingen maar ze kunnen niets vinden. Ze zeiden ook dat er vaker geen oorzaak word gevonden dan wel.

Sinds we thuis zijn loop ik natuurlijk anders door het huis. Bij ieder piepje wat ik hoor op straat of in de omgeving slaat mijn hart 10 x over. Ik ben er zeker van dat de nanny-care zijn werk goed gedaan heeft. De nanny-care kent voor en tegenstanders maar ik ben erg dankbaar voor deze uitvinding.

Er komt bij dat we een hele moeilijke zwangerschap achter de rug hebben, daarna zou het genieten komen maar toen werd ik opgenomen in het ziekenhuis voor een curretage (stuk placenta achtergebleven) en drie weken geleden ontplofte mn baarmoeder bijna omdat ik ongesteld was geworden maar er bleek een stuk littekenweefsel van de curretage voor de uitgang te zitten. Daarbij waren twee familieleden opgenomen in het ziekenhuis (vader van mijn man en mijn moeder).
Alles bij elkaar zorgt dat ik soms wat verdrietig ben. De tijd gaat voorbij, de kleine man word 4 maanden over een paar dagen en tussendoor is er alleen maar ellende. Ik hoop zo dat dit het is geweest voor even en dat er 1 normale week kan volgen zonder stress, spanning of verdriet.

Ik ben weer helemaal aan het werk en het gaat op zich ook prima hoor maar het zijn zware tijden geweest, ik wil genieten van iedere dag, doe ik ook wel, maar er zit een beetje een schaduw overheen. Het vertrouwen is een beetje weg. We zaten aardig op de rails en toen gebeurde de ademhalingsstilstand. Echt je ergste nachtmerrie.

Gelukkig is de kleine man gezond en zo ontzettend lief, dat heeft ons echt op de been gehouden maar ik had me die eerste maanden zo anders voorgesteld.
Ik ben niet zielig hoor, we hebben het zo goed en de medische zorg is in NL zo ontzettend goed, voor hetzelfde geldt woonden we in een land waarin dat niet mogelijk is dus daar putten we onze positiviteit uit. Zijn er meer dames die door de omstandigheden alles even moesten omgooien na de bevalling om er heelhuids uit te komen?

En zijn er moeders die het ook hebben meegemaakt dat hun kindje stopte met ademhalen?

Alvast bedankt voor jullie reacties.
Vr. gr. Eef

#2

Wat een verhaal zeg, heftig. Ik heb wel eens gehoord van de Nanny Care, maar meer ook niet. Fijn dat het bij jullie z’n werk zo goed heeft gedaan. Je moet er niet aan denken wat er anders was gebeurd. Logisch dat alles wat jullie hebben meegemaakt z’n weerslag op jullie heeft, het is nogal niet niks! Ik had ook geen makkelijke bevalling en vond de eerste tijd met Erik ook heel zwaar en dan speelden nog niet eens zulke dingen als bij jullie. Gaat alles weer goed met je schoonvader en moeder?

Hopelijk gaat het vanaf nu alleen maar beter! En af en toe mag je best even verdrietig zijn of klagen hoor, maar ook fijn dat je toch nog positief kan blijven.

Lekker genieten van je zoontje!

Groetjes,
M

<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://b2.lilypie.com/upihp1.png" alt=“Lilypie Tweede Ticker” border=“0” /></a>

Gewijzigd door - Mriek op 09 Feb 2010 19:20:50

#3

Hoi Eef,

Wat een verhaal zeg! Kan me voorstellen dat je even je hart wil luchten op het forum. Ik kan me je angst over het niet doorademen wel voorstellen.

Ik heb wel gehoord van de Nanny care en even overwogen om er zelf een aan te schaffen maar uiteindelijk besloten om dat niet te doen. Onze zoon is met 33 weken geboren, de ademhalingsprikkel die de hersenen aansturen was nog helemaal voldoende aanwezig. Wat betekende dat onze zoon zo nu en dan ‘vergat’ om adem te halen. Hij werd in het ziekenhuis 24 uur aan de monitor in de gaten gehouden, dat was onze veiligheid, maar toen hij na ruim 5 weken naar huis mocht moesten wij ook het vertrouwen vinden dat hij vanuit zichzelf zou blijven doorademen. Ik was denk ik van de nanny care helemaal zenuwachtig geworden, dus heb er voor gekozen om dat niet te doen, we hebben in het ziekenhuis genoeg toeters en bellen gehoord. Ik steunde mezelf met de gedachte dat het ziekenhuis hem echt niet met ontslag had laten gaan als het niet goed was.
Al met al liep mijn zwangerschap en de eerste maanden met onze zoon ook totaal niet zoals we ons hadden voorgesteld, en tja, die roze wolk…die kan dan flink grijs zijn!

Hopelijk gaat het gauw allemaal een beetje beter bij jullie!
Zorg niet alleen goed voor je kleine en de familie, maar ook voor jezelf!

Groetjes Carolien.

#4

Hoi Eef!

Wat moeilijk allemaal zeg! Wat een hoop ellende achter elkaar. Ik leefde helemaal met je mee, toen ik je verhaal las.

Ik zou inderdaad ook helemaal gek worden van zo’n nanny care. Moet je t echt hebben, ik bedoel, is t noodzakelijk?! Zo niet(dat hoop ik dan), is t dan niet beter om t gewoon weg te doen. Daar wordt je anders gek van, lijkt mij.

Ik had ook geen makkelijke zwangerschap en bevalling en met alles eromheen wordt t dan inderdaad nog moeilijker. Ik woon met mijn man in Egypte(heb wel de bevalling enzo in NL gehad) en ja je mag inderdaad wel blij zijn met NL wat betreft de zorg. Het is hier ook zo moeilijk. Ten eerste is niks geregeld hier zoals in NL en ten tweede, alles kost geld en dus zijn heeeeel veel dokters niet
te vertrouwen, geldklopperij enz.
Vorige maand was mijn zoontje ziek, althans hij had hoge koorts, maar verder niks raars. Wij naar een kinderarts, hij checkte mijn zoon en zei, dat hij oorontsteking had en dus absoluut antibiotica moest hebben. Ik weigerde antibiotica, want ik vond t vreemd, hij had nl. totaal geen last van pijn of greep niet naar zijn oor ofzo. Ik vroeg of hij iets anders evt. kon geven, en dat kon dan ineens wel. Ik kreeg druppels voor zijn oren en zijn mond???, met tegenzin toch maar die druppels gegeven voor 1,5 dag(na 1 dag had hij al geen koorts meer trouwens) en ineens zag ik dat hij zijn 1e tandje kreeg en wist ik meteen, dat die koorts daardoor kwam. Wij de volgende dag naar een ander dokter(die ik als enige vertrouw, maar zij was met vakantie 2 dagen daarvoor) om toch voor de zekerheid zijn oren weer te laten checken, want de druppels gaf ik niet.
Ze zei meteen, dat hij helemaal niks had, dus geen ontsteking ofzo, het kwam door zijn tandje die doorkwam. Ze zei, dat als de dokters hier bij koorts niks kunnen vinden, dan zeggen ze dat t kind een ontsteking ergens heeft en dat moet je dan maar geloven. Dit is toch te gek voor woorden!!!

Dit is nog maar iets heel kleins, er zijn nog veel ergere dingen, waardoor je t allemaal wat zorg in andere landen betreft, zoals in dit geval Egypte, totaal niet kunt vertrouwen.

Hoop, dat verder alles ok is met je zoon, je moeder en je schoonvader, en t komt goed, echt…
Hou je haaks