Pfff is me dat even een ander weekend dan ik verwacht had.
Nu de vakantie is afgelopen en manlief weer volop, en dan ook echt VOLOP, aan het werk is, keek ik enorm uit naar het weekend. Heb namelijk een ontzettend drukke week achter de rug met een dreumes die verkouden was en behoorlijk uit zijn ritme, manlief elke dag van 4.30uur tot 's avonds een uur of 7,8 aan het werk geweest dus was en ben kapot!
Beetje weekend kon ik dus wel gebruiken!
Maar nu komt ie, springt mn man uit zijn vrachtwagen gisteravond en gaat door zijn enkel heen, gevolg-> dik, blauw en veel pijn. Met moeite thuisgekomen en ja hoor wat bleek na vanmorgen in het zkh te zijn geweest? Enkelbanden gescheurd!
Kan en mag dus helemaal niks totdat de zwelling weg is en het ingetaped kan worden. Pffff… sneu voor hem natuurlijk want hij heeft er ook niet om gevraagd maar ik kan een lichte irritatie niet onderdrukken moet ik zeggen.
Ten eerste al het feit dat ik nu wel gedag kan zeggen tegen mijn weekend omdat ik nu niet 1 maar 2 mensen heb om voor te zorgen en ten tweede omdat als het mij was overkomen ik gewoon door had moeten modderen (moeders hebben kennelijk nooit rust zo ondervond ik toen ik een paar weken geleden zware griep had)
Kortom: ik baal er gewoon van! grrr…
Erg eigenlijk he? Bedoel, ik hou heel veel van hem natuurlijk en vind het hartstikke rot voor hem maar was gewoon zo aan weekend toe, aan dat hij het even over kon nemen van mij met vanalles, het scheelt al zo als je de taken samen kunt doen dan…
If it’s happening now, we’re going to deal with it now!