Als nooit tevoren mama hebbuh!

[MamavanRico]

Het loopt hier echt een beetje de spuigaten uit.
Dat rico vaak mama roept was al duidelijk maar nu hangt hij ook constant aan me, ik mag werkelijk, NERGENS heen.
hij wil met niemand spelen alleen met mij.
hij huilt om het minste geringste (al wil ik hem zn drinkbeker geven b.v. al echt om niks dus) hij rent constant met speelgoed op me af en laat me geen moment even rustig zitten.
ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan. Ik vind het zielig om hem op deze manier te laten huilen zoals hij dan doet. alsof ie echt overstuur is constant. Ik begrijp ook niet helemaal waarom.
hij is bang voor dingen dat ik denk: tja wat moet ik ermee.
b.v. als hij in bad is geweest dat zn vingertjes rimpelen. daar wordt hij echt hysterisch van! Wil papa met hem spelen rent ie weer naar me toe en zegt: nee!
Echt peuter puberen doet hij dan niet, zo dat dramatische in de winkel en krijsen bijten slaan en noem maar op.
maar hij is zoveel bang! en zoveel mama mama mama! en zoveel huilen om jan doedel.
Ik wordt er zo langzamerhand een beetje moe van.
ik ben blij dat hij niet fysiek agressief is maar ik bedoel… dit is ook niet alles.
ik vind het een eer dat hij mij ziet als zijn bescherm engel, en ik vind het leuk om met hem te spelen…dat zoiezo, alleen op de manier hoe het de laatste dagen gebeurd is echt niet fijn meer.
Veel mensen zeggen: hij/zij hangt zoveel aan papa en niet aan mij. en vinden dat niet fijn… maar geloof me, in de mate hoe een kind aan de ander kan hangen kan ook behoorlijk frustrerend zijn.

We zijn net buiten geweest, en hij rende ineens op vreemde kindjes van 12 af.
die hadden een bal en hij wilde daar mee spelen.
tja ik sta er dan een beetje bij en 1 jongentje wilde met rico spelen, heel leuk natuurlijk. maar toen ze weg gingen was het brullen want ze pakte “zijn” bal af, Hij werd echt verdrietig (niet boos dus dat merk ik wel dat verschil) en probeerde in mij te klimmen als een kleine aap en omdat ik hem niet meteen oppakte huilde hij nog harder.
pff ik ben er moe van vandaag. ik heb in totaal vandaag misschien 10 minuten stil gezeten.
Hij is verder natuurlijk wel ontzettend lief,
van buiten het aan me hangen om aait hij me ook de hele dag en krijg de hele dag kusjes. ook moet ik al zijn knuffels en speelgoed kusjes geven haha.
ja dat is dan wel weer erg grappig

<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://lilypie.com/pic/100127/Fpre.jpg" alt=“Lilypie Tweede Pic” width=“88” height=“80” border=“0” />[img]http://m2.lilypie.com/pmh5p1.png" alt=“Lilypie Tweede Ticker” border=“0” /></a>

Gewijzigd door - MamavanRico op 19 Apr 2010 18:31:40

[Michele1]

Ik weet niet of het in jou peuterboek staat Inge maar in de mijne staat dat als een peuter zijn ontwikkeling ineens heel snel gaat een peuter een time out kan nemen en weer even klein kan worden. Zo doen ze weer genoeg energie op om verder te ontwikkelen. Wij hebben nu hetzelfde euvel met Morgan alleen is het pappa die alles moet en overal mee naar toe moet. Maar ze is ook ineens heel erg met praten bezig geweest dus bij ons klopt het wel.

Groetjes,

Michèle

[MamavanRico]

ja rico is ook veel met “praten” bezig, vooral in zijn eigen taaltje dan he.
maar het is ook meer angst wat ik bij m zie,
niet zoals bij zn sprongen, dat was heel anders.
het is gewoon echt alsof hij voor ALLES bang is misschien lijkt het zo omdat ie kan lopen maar het is eigenlijk begonnen dat ie zoveel afhankelijker werd, van toen hij laatst heel ziek was geworden en niet ik maar papa bij hem was.
ik was niet bij m op het moment dat ie wel wil dat ik er ben en eigenlijk is het toen begonnen. het wordt alleen maar erger en erger. natuurlijk was hij in de sprongentjes tijd niet zo “mobiel” als nu.
ik bedoel nu kan hij lopen en rennen. hij probeerd op me te klimmen de gehele dag
met die sprongentjes was het alleen huilerig zijn
nu is hij huilerig bang en afhankelijker dan daarvoor.
hij was natuurlijk altijd afhankelijk maar nu laat ie het meer merken.ja ik kan het ook niet echt uitleggen

[Michele1]

Je moet het ook niet meer als sprongen zien. Rico is aan het ontdekken en dat kan soms heel eng zijn en jij bent nu even zijn veilige haven. Morgan gaat nergens heen zonder paddington. Das haar houvast nu.

Groetjes,

Michèle

[MamavanRico]

ja goed maar wat moet ik dan doen
moet ik er aandacht aan geven of niet
of een midden weg?
want nu ben ik dus echt de HELE dag met m bezig. soms een minuut (hooguit) dat ie me effe laat. maar dan komt ie weer huilend aan.
zo was ie eerst nooit

Niet dat hij nooit meer lacht trouwens he
anders krijg je een vertekend beeld van de situatie.
maar het is zowel lachend als huilend aan me hangen. en als er iets is zegt ie ook echt op een andere manier mama, dan is het “mohhmohh” hiuj wil gewoon nde hele tijd aandacht en geknuffeld worden, en ik voel me schuldig als ik daar niet constant tijd voor heb

<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://lilypie.com/pic/100127/Fpre.jpg" alt=“Lilypie Tweede Pic” width=“88” height=“80” border=“0” />[img]http://m2.lilypie.com/pmh5p1.png" alt=“Lilypie Tweede Ticker” border=“0” /></a>

Gewijzigd door - MamavanRico op 19 Apr 2010 19:11:32

[Michele1]

Ik zou toch inderdaad soms even zeggen dat Mamma nu even geen tijd heeft. Heel naar misschien en waarschijnlijk moet je het heel veel herhalen, maar hij moet ook weten dat je soms even geen tijd hebt om met hem te spelen en zo. Straks op de PSZ kan hij ook niet alle aandacht krijgen. Je hoeft hem niet af te wijzen, vertel hem waarom je geen tijd hebt maar dat je later wel weer met hem gaat spelen of zo.

Groetjes,

Michèle

[MamavanRico]

Nee dat zoiezo maar dan speelt ie wel met andere kinderen, ik heb de laatste tijd wel gemerkt dat hij dat goed kan. Zijn regelmatig naar de kinderboerderij/speeltuin geweest en daar waren ook kindjes van zijn leeftijd.
merk toch wel dat hij dat erg leuk vind.
maargoed… wat je zegt dat ik dat uitleg dat doe ik wel al.
Ik leg hem gewoon uit dat mama even geen zin meer heeft om met blokken te spelen en dat ik even moe ben en wil rusten., dat Rico ook zelf mag gaan bouwen. Ik ben wel eerlijk natuurlijk.
maar hij snapt daar natuurlijk nog vrij weinig van dus ik vraag me af of het uithaalt…
maar ik begrijp ook niet waar zijn angsten ineens vandaan komen en hoe ik daarmee om moet gaan.
als hij al dingen goed zou begrijpen kon ik hem bepaalde dingen uitleggen natuurlijk.
nu is het van: tja ik kan wel uitleggen hoe het zit en dat hij niet mag hoeft te zijn en dat we het oplossen, maar goed als ie niet begrijpt wat ik eigenlijk uitkraam… hoe ga je er dan nog mee om?

[Michele1]

Ik heb mijn boekje al bijna uit (1 middagje) en dat zegt heel veel herhalen, pas na 3 weken (!) blijft het hangen. Het is vermoeiend maar hij doet het niet expres. Blijkbaar is rico gevoeliger voor angsten. Neem ze serieus en probeer ze met hem op te lossen.

Groetjes,

Michèle

[miremady]

Sluit me aa nbij Michèle, en begin met het alleen spelen weer rustig op te bouwen. Je negeert hem gewoon een minuutje (is voor hun al lang). Dus je zegt je gaat nu even alleen spelen en dan ga jij ook daadwerkelijk wat doen, dus niet in de bank blijven zitten.

Verder herken ik het in zoverre dat Dylano speelt waar ik of papa bezig is. Zijn wij in de keuken dan hij ook. Ga ik me wassen in de douche dan is hij daar ook. Ga ik naar de wc wordt ik gevolgd zucht
Eeen boek lezen wat is dat??? ja 'savonds in me bed
Achter de pc geen optie met Dylano in de buurt.

Verder laat ik Dylano overal mee helpen, was in en uit de droger en in de kasten leggen. stoffen etc.

Liefs Michelle

[MamavanRico]

Ja ik wil het dus wel serieus nemen, en ik wil hem zeker niet negeren in zijn angsten.
maar ik moet wel kunnen begrijpen waar die angsten vandaan komen.
en of het dat alleen is weet ik ook niet.
hij probeerd b.v. op me te klimmen, als ik m er even later af zet is het niet goed.
dan klimt ie weer terug en wil dan niet blijven zitten maar er weer vanaf.
hij weet zelf ook niet goed wat hij wil. dan gaat hij weer links en beseft dat ie dan eigenlijk rechts wil gaan. ohnee rechtdoor… ofnee terug trouwens

Ik weet dat hij het niet expres doet michele. Ik snap ook wel dat hij er niet op uit is mij te pesten
het is alleen zo: als je reageerd en je merkt dat het gelijk effect heeft weet je: oke dit is de goede manier van aanpakken in deze situatie.
maar bij kindjes van deze leeftijd is het vaak een tijdje uitproberen en dan weer wat anders als dat ene niet helpt.
maar ik vraag me ook af: wanneer weet ik wat wel en wat niet werkt.
hoelang ga je door met op een bepaalde manier reageren.
Ik kets hem natuurlijk niet af, als hij ineens aan komt lopen en meteen zijn hoofd op mijn schoot gaat leggen ga ik m niet weg duwen.
dan knuffel ik m ook lekker.
maar op den duur moet ik wat gaan doen en dan loopt hij me brullend achterna.
dan negeer ik het wel even en zeg dat ik zo terug kom.
soms zeg ik ook dat ik niet kan vliegen (omdat ik dan weer niet snel genoeg ben)
als ik dan weg ben is het wel even goed.
maar als ik dan terug ben wordt ie lastig en gaat huilen.
zovan: even laten zien hoe verdrietig ik ben geweest zonder jou

[Freubeltje]

Ik sluit me een beetje aan bij de anderen. Blijven herhalen. Die kleintjes begrijpen meer dan jij denkt Kindjes moeten soms woorden eerst 9 keer gehoord hebben voor ze weten wat het betekent, dus herhalen is hier wel het toverwoord denk ik.

Het kan ook maar zo zijn dat Rico even een terugval heeft door het ziekzijn. Ken je het woord regressie? Een sprongetje terug in de ontwikkeling wat vaak ontstaat na een ingrijpende gebeurtenis. Even doorheen bijten???

En ja, Julian laat mij ook niet met rust als ik op de bank ga zitten of op de stoel . Maar als ik bezig ben, speelt hij wel of helpt mij. Als ik een krantje ga lezen, krijgt hij van mij een tijdschrift, vaak de Kampioen (wat hij natuurlijk aan flarden scheurt, no problemo - het is zijn spel…en zijn eigen tijdschrift scheurt hij echt niet aan flarden dus hij weet het verschil )

[Benick]

goh, mag ik eigenlijk blij zijn dat Nick papa gericht is. Gisteren was ik wel een beetje pissed. Papa was werken en Nick was gelijk smorgens al aan het zeuren om papa. En huilen. Ik zei mama is thuis. Zegt ie, doei mama en zwaait. Nou ja zeg. Kan ik niet echt leuk vinden. Hopelijk trekt hij gauw weer naar mij toe als hij niet meer zo hangerig is…

Groetjes Bianca

[miremady]

@Bianca

Ik moest er vreselijk om lachen, al kan ik me voorstellen dat het niet leuk is, maar had toch wel heel graag jou gezicht gezien

Liefs Michelle

[Benick]

Michelle. Ik was eerst verbaasd geloof ik…
Maar dat gezicht van mij stond later op onweer toen hij na al mijn knuffelpogingen DOEI MAMA zei. Echt, ik was het ineens zat! Maar ja, later op de dag kreeg ik weer dikke knuffels van hem.
Dan denk ik van, ja je moet wel want papa is nog lang niet thuis

Het zou wel prettig zijn inderdaad als hij weer een beetje meer naar mij toetrekt. Voel me af en toe net een invaloppas voor papa op dit moment.

Groetjes Bianca

[Michele1]

Als ik zeg pappa is werken pakt ze de sleutels zegt dag schatje en gaat proberen de tuindeur open te doen. Daar is ze zo een 15 tot 30 min zoet mee en heb ik weer even mijn handen vrij. Als om pappa roept zeg ik pappa is werken, je moet het helaas met mij doen en dan lacht ze wel gelukkig en van de week zei ze ja met een zucht dus ik denk dat ik wel een beetje leuk ben op het moment

Groetjes,

Michèle

[MamavanRico]

Nou Michele, je raad nooit wat rico sinds gisterenavond ineens deed… ja wel hoor MIJ papa noemen!
hahaha.
ik negeerde het ook gewoon.
maar sinds vandaag hangt ie ook wat aan papa… gelukkig.
maar verlegen is ie nog steeds.
behalve bij kindjes want daar brabbelt hij op los

[Rainbow]

Hier roept Eva constant papa of mama, alles door elkaar! Ze noemt mij ook weleens papa, of een andere man. Zodra papa de deur uit gaat, is het keihard gillen. Dat vindt ze echt niet tof! Bij mij zwaait ze gewoon en zegt ze ‘daaaa’! Niks aan de hand als IK weg ga. Maar ze is bij mij dan wel weer veel minder huilerig dan bij papa, juist omdat ik meer grenzen stel. Volgens mij is ze gewoon bij ons allebei wel graag, al heeft ze wel een voorkeur voor papa geloof ik. Maar als ik dan weer thuis kom, rent ze ook weer op mij af en gilt ze ‘Jaaaaa!’ Dus het zal wel goed zijn!

Trouwens, Eva heeft nu een hele eenkenningheidsfase. Of beter een soort verlatingsangst. Oh wee, als papa of ik weg gaat…brullen! Laatst sliep ze bij mijn zus, maar ze gilde toen ik weg ging. Dat trok binnen een minuut bij, maar toch. Ze heeft het opeens? Raar he, al die fases?

@INge, RUIG dat Rico al wilde spelen met die grote knullen!

Groetjes Rainbow, trotse mama

[miremady]

@Bianca heerlijke knul heb je

Hier ook brullen als een van ons tweeen weggaat, maar dat is dan niet omdat wij weggaan maar omdat hij mee wil

Liefs Michelle

[Liske]

Ja, over fases gesproken…

Waar Nora al die tijd zo’n engeltje is geweest, is dat nu wel weer een beetje over ben ik ben. Als iets een beetje naar nee neigt, dan wordt ze rooood en dan brult ze het uit. Het lijkt echt verdriet, maar we blijven heel consequent in haar niet haar zin geven. Het is soms wel moeilijk want ze vindt zichzelf enorm zielig!

Is nu sinds een week ofzo, Op de creche en bij oma gedraagt ze zich nog steeds voorbeeldig. Alleen papa en mama zijn het haasje…

Ze trekt altijd redekijk naar ons allebei, soms iets meer naar mij. Gister kreeg ze van mij een nee te horen en toen was het ineens papaaaaaaaaaaaa!!! met twee armen uitgestrekt rende ze naar mn man. Ach… hadden we ook nog even een lachmomentje…

Denk toch dat de pp eraan zit te komen en dat ieder pubertje weer iets anders erop raegeert. Ben benieuwd hoe lang dit aanhoudt!

@Inge, denk dat je het goed aanpakt hoor! Alleen even volhouden…

Liefs!

[mini-boy]

Toch met plezier deze topic gelezen…

Wat een boefjes allemaal…

Inge: zwaar soms hé dat claimen … maar ook wel weer lief. Dat ze ook het verschil weten jij bent er voor mij en niemand anders …

Het rare is dat onze boef ook altijd maar naar papa wil of als eerste papa roept als hij wakker is. Want papa is maar zelden thuis … Is denk de dank dat mama er zoveel is dat hij beetje uitgekeken is bij mama