hallo…
ik moet even m’n verhaal kwijt…
ik weet niet of ik op de goede forum plaats zit…
m’n vriend en ik hebben besloten uit elkaar te gaan daarkomt het op neer…
er is helemaal niks meer tussen ons… en bij hem al een poos niet en ik heb echt gevochten maar omdat hij zo bot en niet lief tegen me deed heb ik uiteindlijk de knoop maar door gehakt… heb t idee dat dat ook z’n plan was…
maar als het dan over is… dan is het is toch meer dan normaal na zo een besluit dat 1 van de 2 weg gaat?
want nu is het over tussen ons en nu woont hij nog steeds hier en ik wil geen ruzie maar ik wil het ook af kunnen sluiten en opnieuw beginnen…
als ik dat dan tegen hem zeg… zegt ie" ik heb geen tijd nodig ik heb het al afgesloten" en dan denk ik weer ja ik weet het… de wereld draait alleen om jou…
terwijl hij makkelijk terug kan naar zijn ouders… en dat voor mij en ons zoontje natuurlijk een stuk moeilijker is… (hij woont pas een maand of negen op zich zelf en ik al 5 jaar! maar dit ter zijde…)
ik wil zo graag doorgaan en een goed paleisje opbouwen voor m’n prinsje en mij…
maar ik ben bang dat hij nog zo een half jaar hier blijft wonen omdat het moeilijk is een huurhuis te vinden maar dat trek ik echt niet…
wat moet ik nou doen? misschien aan z’n ouders vragen of ie tijdelijk terug mag?
of moet ik gwn hem eruit zetten en dan zoekt ie zelf maar een oplossing?
heeft iemand hier ervaring mee? of in een soortgelijke situatie gezeten…?
ik weet het gewoon even niet meer…
Alleenstaande moeder wat nu?
Hebben jullie dingen op papier staan?? En wie is hoofdbewoner?? Ben jij hoofdbewoner kun je hem er niet in een keer uitzetten maar heb je wel meer rechten dan hij. Vraag het na bij de woningbouw en bij een juridisch loket. Realiseer je wel dat je waarschijnlijk een voogdijzaak over je zoontje moet starten. Mits hij zijn kind erkend heeft natuurlijk.
Groetjes,
Michèle
hey michèle
we hebben de alimentatie, bezoek regeling en inboedel verdeling op papier staan…
en ik ben idd hoofdbewoner…
we hebben ook totaal geen ruzie gehad met uit elkaar gaan en zowiezo weinig ruzie maar nu zit ik natuurlijk met een veel groter probleem als die ruzie’tjes hiervoor… want nu gaat t om zijn slaap plek…
en als het om hemzelf gaat dan is hij nog al snel aangebrand… dus dat is m’n angst… ik heb een soort van ‘trauma’ aan ruzie overgehouden ivm m’n vorige relatie…
ben echt alleen in deze situatie… best moeilijk…
maar ik denk maar de hele tijd komt wel weer goed! alles voor Joey!
als hij ook nou eens zo dacht!!
bedankt voor je reactie…
Ten eerste: heftig. Sterkte met alles wat er op je afkomt nu.
Ten tweede: kan je er niet met hem over praten? Over wat hij nu denkt dat er moet gebeuren qua wonen? Misschien kan je hem overtuigen van het belang dat jij met jullie zoontje in jullie huis blijft wonen, met alle vertrouwde spulletjes om hem heen. En aangezien je hoofdbewoner bent … gewoon proberen zou ik zeggen.
Als jullie er niet uitkomen zou ik een mediator inschakelen. Even googelen of er in jullie woonplaats eentje zit. Hij of zij kan jullie helpen om in onderling overleg afspraken te maken. Da’s natuurlijk altijd beter dan een strijd voeren, of het nou over spullen gaat of over jullie zoontje. En een rechtszaak hoeft er helemaal niet te komen, liever niet zelfs. Als jullie afspraken kunnen maken is dat voldoende.
Succes!
Groetjes,
M
Geloof me bij elke man die gedumpt is is eigenbelang een brandpunt. Ik zei het laatst nog tegen een vriendin, als een man een vrouw dumpt dan heeft ze het maar te accepteren en als een vrouw een man dumpt is ze een harteloos kreng en is hij zielig.
Ik zou zeker proberen er met hem uit te komen ook voor het belang van je zoontje. Dat wat Mriek zegt jij daar kan blijven met hem maar ook dat hij snel gaat om de rust weer in huis te krijgen. Zeg hem maar dat het belang voor zijn zoon voor zijn eigenbelang moet gaan.
Groetjes,
Michèle
Gat, wat een rot situatie.
Helaas kan ik echt niets hierop verzinnen, ik heb nooit in die situatie gezeten. En om te zeggen, ga op je strepen staan, houd je rug recht…bla bla bla, daar heb je denk ik ook niets aan. Als je zelf in die situatie zit is het toch heel anders dan een buitenstaander.
De vader van Sarah en ik zijn ook niet meer samen, maar gelukkig hebben we nooit samengewoond. Dat was idd ook lastig geweest.
Nu komt hij vaak langs, de laatste tijd wat vaker, en ook al haalt hij soms t bloed onder mijn nagels vandaan, en zou ik als ik een buitenstaander was geweest ook anders gereageerd hebben, je hebt toch een kind samen.
Je wilt geen ruzie, hij is toch de vader…etc etc.
En je wilt het goed doen, dat jij niet de boosdoener bent aan het eind van de rit. Je wilt dat je kind en de vader elkaar gewoon kunnen zien.
Maar ik vind wel dat je gelijk hebt dat het zo niet kan. Jij kan niet verder met je leven. Ook al ziet hij dat anders. Wat ik trouwens niet geloof hoor, dat hij geen tijd nodig heeft en alles al heeft afgesloten. Als dat zo is was hij al weg geweest, of had hij al stappen ondernomen. (of heeft hij zich al ingeschreven en reageert hij al trouw elke week op woningen?)
Als je het nu zo leest is het wel makkelijk voor hem.
Je bent helemaal alleen in deze situatie, zeg je, en wat Mriek zegt is een goeie. Maar als je geen mediator kunt vinden, kan je ook naar maatschappelijk werk. Dat heb ik ook gedaan tijdens mijn zwangerschap. Die vrouw heeft me zo geholpen. Het kost niets, en soms is het al goed om tegen een vreemde (met beroepsgeheim) alles te vertellen, al is het alleen maar om het jezelf te horen zeggen.
In ieder geval, heel veel succes en sterkte met wélke keuze je ook gaat maken.
Groetjes, Boukje
Ik snap een beetje het idee en het is inderdaad een rotsituatie,
ik woonde het eerste half jaar van dim bij een jongen in, omdat ik geen woning kon vinden en die zette me er ook uit, aangezien het zijn huis was kon het niet andersom ben toen ook een keer langs maatschappelijkwerk geweest en die kunnen heel goed helpen en ze kunnen je ook meer vertellen over je rechten, er is zelfs een mogelijkheid voor gesprekken samen met je partner erbij als je er niet meer uitkomt, je kunt er zo naar binnenlopen!
Het is jouwn huis dus je kan hem idd zo op straat zetten, maar zo wil je natuurlijk voor Joey je relatie niet eindigen. Maar er moet wel iets gebeuren! Als ik iets ondertussen heb geleerd is dat je mannen iets zo duidelijk moet zeggen dat ze er niet omheen kunnen, ze hebben echt een blad voor hun kop ^^. Dat kwartje moet soms van heel hoog vallen. Wil hij dan niet luisteren en onderneemt hij geen stappen, dan moet jij die ondernemen. Het is misschien niet leuk, maar als jij er aan onderdoor gaat, dan werkt dat ook weer uit op Joey en dat is weer het laatste waar je op zit te wachten.
Ik hoop voor je dat deze situatie snel oplost, zodat je rustig je paleisje kan opbouwen voor Joey want dat is wat Joey nodig heeft, een rustig en prettig leefbaar huis, dus geen stress, ruzies en een huilende moeder.
