Hallo allemaal…
Afgelopen Kerstnacht hebben wij ons trouwste huisdier Boeffie in moeten laten slapen… Hij is 18 jaar geworden! Een geweldige prestatie, maar ook een enorm gemis als hij er dan niet meer is na zoveel jaren…Onze Robin heeft alles bewust meegemaakt. Jan en Ik hebben hem de hele tijd verteld wat er aan de hand was en wat er ging gebeuren…Het daadwerkelijke inslapen heeft hij niet gezien uiteraard…Dit heb ik alleen gedaan terwijl Jan met Robin in de wachtkamer op mij zaten tewachten…Robin heeft voordat hij met papa wegging zo vertederd afscheid genomen, dat als ik daaraan terug denk,ik helemaal vol schiet…Hij keek de dierenarts aan en zei “Boeffie dokter slapen?” Ja zei de dierenarts en ik zal goed op hem passen! “oke!” zei de schat toen…Hij gaf Boeffie enkele kussen en knuffels en zegt nu elke keer als hij de Maan ziet…“Oeffie bij Luna!” Hij kijkt mij dan aan, met zijn blauwe ogen en vraagt super lief…“Mama verdrietig?” De ene keer zeg ik ja en dan weer nee maar dat maakt voor mijn lieverd niet uit want ik krijg gewoon een hele grote kus wat ik ook antwoord! Ik ben achteraf zo blij dat ik hem alles heb verteld…daardoor kan ik het allemaal een plaats geven! Zeker voor Robin , want dat hij hem mist is een feit!..xxx Daantjuh
Afscheid van Onze kater Boeffie
Achhh jeetje wat zielig, en wat goed van je hem zo afscheid te laten nemen, want ook is dat voor een kind heeeel belangrijk…
Ik zou als hij het er weer over heeft dat boeffie slaapt zeggen dat ie in de hemel is, bij luna ( zeggen wij ook altijd) slapen doen mensen/beesten die leven, ik hoor zo vaak dat kinderen niet meer durven te slapen na het verlies van een dierbare/huisdier…
heel veel sterkte Tries
Liefs Tries
Hoi Tries,
Je hebt gelijk! Toevallig heb ik al na 2 nachtjes inderdaad gezegd dat Boeffie bij Luna is…en dus niet meer gehad over het slapen van boeffie…Tja je moet echt overal aan denken hoor…die kleine zieltjes zijn zo gevoelig! liefs Daantjuh
Inderdaad, normaal gesproken zou ik er ook niet aan denken, maar heb het toen mee gemaakt heeft heel lang geduurt voor het over was niet met mijn eigen kids hoor die zijn nog te klein
Tries
Liefs Tries
Hoi Daantjuh,
Hè, wat vervelend joh, na 18 jaar (!!).
Kan me voorstellen dat het onwijs moeilijk voor jullie is.
En inderdaad goed hoe je Robin erbij betrokken hebt!
Die kleintjes hebben vaak al veel meer door dan dat je denkt.
En wat lief hè, echt vertederend hoe hij je dan kan troosten door te vragen of je verdrietig bent en dat ie je dan een kus geeft etc.
Dat van dat slapen, daar heb ik ook al eens verhalen over gehoord, dat een kind dus echt niet meer durft te slapen omdat hij bang is dat hij dan ook niet meer wakker wordt.
Ja, kinder-logica.
Maar inderdaad…je moet wel overal aan denken met die ukkies!
Heel veel sterkte nog de komende tijd!
Het zal ongetwijfeld erg wennen zijn.
Liefs, Bianca
Goh ik ben er stil van.
Wat een ontroerend verhaal en dat Robin er zo op reageert.
Ja ik weet niet wat ik moet zeggen.
Veel sterkte
Een knuffel van een trotse vader!!
Hoi Daantjuh.
Ach wat vreselijk zielig voor jullie allemaal.
Wij hebben zelf onze twee katten laatst naar mijn ouders moeten brengen(allergie).We kunnen ze dus gelukkig nog wel opzoeken maar het is toch wel heel leeg in huis.
Zijn jullie nog van plan om een nieuwe kat te nemen??
Ik weet ook wel dat Boeffie niet te vervangen is.Maar het helpt wel heel goed tegen het verdriet.En er zijn zoveel katten die een goed thuis kunnen gebruiken.
Sterkte voor jullie allemaal.
Groetjes Eljada
pfff…Ik heb het ff moeilijk…
Vanmiddag om 12uur werd ik gebeld dat vandaag om 13uur onze Boeffie werd gecremeerd! De mevrouw die dat aan mij via de telefoon vertelde was kei lief en begripvol…Ik heb me het hele gesprek goed weten te houden, maar een fatsoenlijk gedag kon ik er niet meer uitbrengen! Gelukkig lag Robin op bed en heb ik in alle stilte aan mijn verdriet uiting kunnen geven…En op het moment van 13uur lagen de andere 2 katten heerlijk bij me…speciaal he? XX Daantjuh
hoi daantjuh
jee wat erg ik zit zelf ook te huilen ik heb dit jaar februarie ook onze kat in moeten laten slapen hij had een tumor in zijn hooft
ja het zijn toch ook je kinderen ik leef erg met je mee wij hebben van onze kater een foto op de schoorsteen maar het blijft moeilijk we hebben zelfs ook nog andere katten maar je mis het toch
he heel veel sterkte
veel liefs marielle trotse mama van tanja
Hoi Daantjuh,
Jemig meis, wat zal dat effe pittig zijn geweest voor je!
Brrr…kippevel hoor.
Heb zelf ook katten gehad, dus weet wat het betekend.
Heb jij gevraagd of je de as mag hebben of niet?
Mijn tante heeft laatst ook haar kat moeten laten inslapen en heeft er toen voor gekozen om later de as te mogen hebben.
De ene persoon wil dat wel, de ander niet. Ieder zijn eigen gevoel en mening daarover.
Maar ik was gewoon benieuwd waar jij voor gekozen had.
Wel fijn dat die mevrouw zo aardig en begripvol was!!
Liefs, Bianca
Hoi Marielle,
Vervelend he, dat we dat zo mee moeten maken, het hoort (helaas) bij het leven…
Zoals ik begrepen heb van je, heb jij nu nog verdriet van het verlies van je kater…Ik denk dat het bij mij ook wel een hele tijd gaat duren…Bedankt voor je lieve woorden…
Liefs Daantjuh
Lieve Bianca,
Het was zeker pittig en vreemd…Hij is nu echt definitief weg… Ik heb ervoor gekozen om niet zijn as te bewaren…Ik heb wel een snorhaar en een beetje haar van hem…daar ben ik zo blij mee…Het idee v.d. as sprak mij niet zo aan…Helaas was begraven in onze tuin ook geen optie omdat we niet hier willen blijven wonen, vandaar… Weetje wat pas ironisch is…vandaag moest ik naar de dierenarts (dezelfde) met mijn andere kat…Ben je dus weer daar! In dezelfde kamer enzovoort…dan realiseer je dat het leven doorgaat…Ik zweer het je…ik dacht dat ik hem zag…onzin natuurlijk, zeker na vanmiddag…heel veel liefs, Daantjuh
Hoi!
Het feit dat je dat zegt dat je niet weet wat je moet zeggen, is al veel zeggend genoeg!
Bedankt…
Liefs Daantjuh
Hoi Daantjuh,
Persoonlijk zou ik er ook niet voor kiezen hoor, om de as te bewaren.
Maar ieder zijn eigen mening daarover.
Wel een goed idee om wat van zijn vacht te bewaren en die snorhaar!
Zo heb je toch nog IETS “tastbaars” niet?
Heel veel sterkte nogmaals!
Liefs, Bianca
P.S. inderdaad ironisch dat je daar nou juist vandaag wéér moest zijn maar nu met je andere kater! Lijkt me niet makkelijk, in zo’n korte tijd weer op dezelfde plek te zijn…
Gelukkig was je er nu niet om zo’n vervelende reden! (neem ik aan)
Gewijzigd door - Bieb op 29 Dec 2003 21:29:03
Hallo Daan,
Heb ik je net een mailtje gestuurd met de vraag hoe de feestdagen waren en nu lees ik hier over het verlies van boeffie. wat akn het leven toch hard zijn maar ook mooi. 18 jaar is een hele leeftijd. en hoe moeilijk het ook is om hem in te moeten laten slapen, waarschijnlijk had je hem geen groter kerstkado kunnen geven.
Nog heel veel sterkte de komende tijd
Liefs Kristel