Zodra ze de leeftijd hadden dat ze tegelijk met ons aan tafel zaten voor hun eten, moesten ze ook aan tafel blijven zitten tot wij klaar waren.
In de periode dat ze gingen klimmen en niet op hun billen bleven zitten, hadden we zo’n riempje in de kinderstoel waar we ze me vast konden zetten.
Groetekes, Sje
Eh wij eten nog niet aan tafel. Wij hebben een nogal gammele eettafel. We willen wel een andere en dan is het wel de bedoeling om aan tafel te gaan eten. En ook dat ze wel leert dat ze blijft zitten tot iedereen zijn bord leeg heeft. Overigens is zij altijd het laatste klaar met eten, maar dat komt omdat ze zelf eet.
Goede gesprekken voeren wij als ze in bed ligt.
Groetjes,
Michèle
hier ook gewoon netjes aan tafel blijven zitten totdat iedereen klaar is met eten.
Lindsey vind dat gelukkig (nog) geen probleem, ze is al gelukkig met d´r lepel om mee te spelen en te zwaaien. Nu is het met Lindsey vrij lastig met eten dus zij is wel eerder klaar maar dan nog moet ze gewoon netjes wachten totdat wij ook klaar zijn met eten.
Nu blijven wij ook niet echt langer zitten na het eten, ook hier komen de ´echte´ gesprekken pas wanneer ze op bed ligt. Dus hier is het gewoon eten, dan een toetje en dan van tafel.
liefs,
Rinske
Ok jullie kindjes moeten dus ook gewoon aan tafel blijven tot iedereen klaar is. Zo’n riempje klinkt goed Sje, die kan ik er ook vast bij onze stoel aan vast maken. En wij kunnen Minke ook wel een beetje zoet houden hoor met speelgoed of iets dergelijks maar ik merk toch dat ze zo einde van de dag als ze moe is moeite heeft met stilzitten. Maar dat moet ze dan toch maar leren…
Bij babyspeciaalzaken zijn van die kant-en-klaar-riempjes te koop voor een paar euro. Gaan om het middel en over de schoudertjes heen.
Zoethouden met speelgoed is bij ons nooit een optie geweest. Tijdens het eten geen speelgoed op tafel, niet lezen, geen TV kijken, etc. Dus dat zoethouden met speelgoed zou ik, proberen niet meer te doen.
Ik gaf onze meiden gewoon hun eigen lepeltje terug als ik klaar was met ze eten geven terwijl ik zelf ook zat te eten en dan zaten ze zelf met dat lepeltje wat te spelen en zogenaamd uit hun lege schaaltje te scheppen. Of ze kregen hun lege melkbeker ofzo. Kan weinig mee misgaan.
Groetekes, Sje
Gewijzigd door - Sje op 16 Oct 2009 15:39:53
Sje zijn dat ook van die riempjes die je als bokketuig kunt gebruiken want die zoek ik nog voor Morgan.
Groetjes,
Michèle
Ja, zo’n tuigje! Wij hebben ze alleen maar gebruikt in de kinderstoel, niet om de kinderen uit te laten. Ik vind het geen gezicht als ik kinderen aan een riempje in het winkelcentrum zie lopen, hoewel ik me wel kan voorstellen dat ouders soms geen andere keus hebben.
Groetekes, Sje
Met morgan haar ondernemendheid heb ik denk ik geen keuze zucht Overigens is het ook makkelijk als je naar een recreatieplas gaat met een lang touw om te voorkomen dat je kind als drenkeling op het plaatselijke nieuws eindigd
Maar dan ga ik even bij de prenatal of zo kijken.
Groetjes,
Michèle
Hoi,
Bij ons blijft Jony ook gewoon aan tafel zitten. Misschien dat het ook scheeldt dat wij danken en een stukje lezen en zingen na het eten. Dus zij weet ook waar ze aan toe is na het zingen mag zij van tafel. Onder het stukje lezen krijgt ze van ons een boekje waar zij uit kan lezen dat is het enigste “speelgoed” wat zij heeft aan tafel.
Je zou kunnen zoeken naar iets waar Minke wat aan heeft zo van nu is het klaar nu kan ik van tafel dus na het toetje toetje op van tafel snap je wat ik bedoel iets waar Minke aan heeft zodat het klaar is. Het is maar een idee.
Bij ons kan ze gelukkig niet uit de tripp trapp klimmen lijkt me lastig om elke x haar weer neer te zetten je bent meer met haar bezig dan met je eten…
Ging het vanavond wel goed?
Groetjes Cora
Ook hier blijft Dylano aan tafel tot iedereen klaar is, hij is meestal zelf de laatste
En ik heb een kinderstoel met 5 punts gordel ideaal, want Dylano is ook een klimmer die zit dus ook met zijn fruit ed vast
Liefs Michelle
Vanaf het moment dat Tim tegelijkertijd met ons mee at aan tafel blijft hij zitten tot we allemaal klaar zijn met eten. Als hij ongeduldig wordt krijgt hij een lepeltje ofzo waar hij mee kan spelen. Maar verder komt er hier tijdens het eten geen speelgoed op tafel. Eten is hier eten, zonder speelgoed of tv aan.
Groetjes,
Sandra
Hey hey
Jens heeft tot ruim 1,5jr in de kinderstoel gezeten, daarna ging hij gewoon op de ‘grote mensen stoel’.
Jens heeft altijd al peper in z’n reet gehad, heeft nooit stil kunnen zitten (letterlijk geen 5 sec.), dus ook niet tijdens het eten, ja om even de grootste honger te stillen en hup, daar ging meneer weer.
Tegenwoordig wil ik dat hij op z’n minst blijft zitten tot hij ZELF klaar is en niet iedere keer terug komt voor af en toe een hapje van z’n bord (grrrrr). Ik kan van hem niet verlangen om 20min aan tafel te zitten. Dat duurt nog even.
Verder komt hier ook geen speelgoed aan tafel, tv gaat uit, even gezellig met z’n drietjes (jaaaa nu viertjes) aan tafel.
Een kindje van bijna 3 moet 20 minuten aan tafel kunnen zitten vind ik hoor, niet om je aan te vallen maar wij zitten vaak een half uur tot 3 kwartier en dan kan iedereen zijn eigen verhaal kwijt, ook Dylano komt dus aan de beurt en dan is het blablabla in zijn eigen taaltje en dan zingen we vaak even een kinderliedje. en indd mocht hij eerder klaar zijn als ons dan een lepeltje ofzo in zijn handen.
En geloof me Dylano is echt geen stilzitter, komt in zijn woordenboek niet voor en hij draait en doet en houdt alles in de gaten. maar blijft wel zitten (kan hij ook wel niet weg natuurlijk met en 5 puntsgordel )
Maar ook madelon heeft altijd aan tafel moeten zitten tot wij klaar waren, alleen als we klaar waren en we bleven nog even zitten dan mocht zij van tafel. Op een gegeven moment kijken ze je het eten wel bijna vanaf je bord in de mond omdat het te lang duurt
Liefs Michelle
Hihihi, niet met mijn stuiterballetje hoor , al zou ik 't wel graag willen. Ik vind 't al heel wat dat hij kan blijven zitten tot hij zelf klaar is! Binnenkort beginnen we er ook mee dat hij langer moet blijven zitten, maar tot op heden is dat met HEM onmogelijk …
En Jens zit natuurlijk niet meer in de kinderstoel en om 'm nou vast te binden op de eetkamerstoel… nee, dat wordt een drama, omdat we dat nog nooit gedaan hebben (behalve toen ie kleiner was in de kinderstoel natuurlijk).
Alles op z’n tijd…
Eva wordt hier ook met zo’n riempje vastgezet, want zij ging stunten en besloot dat het veel leuker was om staand te eten dan zittend. Ze hing laatst ook over de box heen toen ze in haar stoel zat. Gevaarlijk, dus we hebben nu bij Prenatal een ‘hondenriempje’ gekocht voor 3,95 geloof ik. Overigens hebben ze daar dacht ik ook van die tuigjes voor in het winkelcentrum…
Ze is ook druk en geen stilzitter, maar toch wil ik dat ze blijft zitten tot wij allemaal klaar zijn. We eten alledrie tegelijk. Om beurten geven mijn vriend en ik haar hapjes. Echt fijn is dat niet, maar alleen eten kan ze nog niet, ze kan niet eens iets op haar lepel scheppen. Het is geen optie om haar éérst haar eten te geven en al helemaal niet om dat ná ons te doen, want ze gaat gillen zodra ze eten ziet en dan wil ze natuurlijk ook. We doen het nu dus zo. Ze is vaak iets eerder klaar dan wij en gaat, ondanks dat ze een vol maagje heeft, vrolijk bij ons het eten van het bord af kijken. Terwijl ze nooit klaagde toen we haar nog potjes gaven en ze tevreden was met die hoeveelheid. We geven haar dan niet veel meer, want ze krijgt genoeg en ze moet ook niet volgepropt worden. Ze schooit dan echt en daar heb ik best een hekel aan. Dat deed ze ook als we haar even uit de stoel lieten, dan ging ze aan je been staan met open mondje. Maar genoeg is gewoon genoeg. Toch?
Spelen mag ze ook niet, hooguit met een lepel even in haar lege bakje scheppen. Ze doet dan alsof ze nog eet. Maar zo’n zuignapje lijkt mij verder geen probleem, blokken ofzo vind ik wat anders! Eten is eten, slapen is slapen en spelen is spelen!
Groetjes Rainbow, trotse mama
Nanik mag van tafel als wij vinden dat ze genoeg gegeten heeft.
Anders wordt het er echt niet gezelliger op en we hebben geen zin in een hoop heisa en gezanik tijdens het eten. Dus wij maken er geen probleem van als ze klaar is mag ze blijven zitten maar ze mag ook spelen als ze dat wilt.
Komt allemaal vanzelf als ze groter worden. Hebben we bij Dewi ook zo gedaan en die is mega netjes en beleefd (al zeg ik het zelf hihih) en vraag netjes of ze van tafel mag als we weer eens te lang zitten na te tafelen. Maar geloof dat wij daar gewoon erg makkelijk in zijn.
Maar Linette ik vind jou oplossing een hele goede hoor. Ik zou het gewoon zo gaan doen tot ze er geen moeite meer mee heeft om te blijven zitten
Bianca
Over bedelen gesproken, Morgan ging in de kantine van het zwembad vanmiddag even kijken of ze ook een patatje kon krijgen bij het tafeltje verderop… Zo Genant.
Groetjes,
Michèle
Hoi
Hier moet Emma blijven zitten tot iedereen zijn bord leeg heeft, vaak is ze zelf de laatste. Dan, als wij natafelen (gebeurd niet vaak) mag zij van tafel.
Ik vind dat zij niet hoeft te blijven zitten als wij zitten te kletsen, of nog een kopje koffie drinken aan tafel. Maar ik wil wel graag dat ze blijft zitten totdat iedereen klaar is, zo ben in ook opgevoed. Hier geldt ook tijdens het eten, niet lezen, niet computeren en geen tv kijken! even de andacht voor elkaar.
Groetjes Gidget
quote:
Over bedelen gesproken, Morgan ging in de kantine van het zwembad vanmiddag even kijken of ze ook een patatje kon krijgen bij het tafeltje verderop..... Zo Genant.
Voor jullie misschien genant, voor mij heeeeeel erg grappig! Wat een boef! Ik dacht er meteen ook weer aan dat ze weg was en dat ze toen onder de tafel stukjes brood zat te eten die andere kindjes hadden laten vallen! Snaaiertje!
Groetjes Rainbow, trotse mama
Ik kan er ook wel om lachen hoor maar op zo’n moment niet. Vorige keer deed ze het ook en toen konden die mensen er ook om lachen. Kreeg nog als geintje dat ik haar wel eten moest geven. De moeder van vandaag was not amused en keek heel beledigd en vies alsof ze een bedelende kwijlende hond was. De man die er werkt kent haar ondertussen wel een beetje en die vond het wel grappig.
Ik snap dat niet dat mensen zo naar reageren op zo’n kleintje. Net als met zwaaien dan doet ze heel erg de best en lacht er heel lief bij en dan wordt ze totaal genegeerd en dan kijkt ze mij aan van waarom zwaaien ze niet mamma. Ik heb dan zoiets van kleine moeite om even te zwaaien. En niet dat ze nou een patatje moest krijgen vanmiddag, maar even hoi (geloof me dan is ze al helemaal blij) is al genoeg en dan komt ze vaak ook weer terug. Naast eten is aandacht heel belangrijk hier. Nu keek ze mij een beetje verbouwereerd aan van mamma ben ik niet lief. Ik hou niet van dat soort mensen. Je eigen kinderen zijn toch ook klein geweest.
Groetjes,
Michèle