Ik was een week over tijd. 24 november 2008 ik had die dag wel wat buikpijn, maar niets duide op weeen. S `avonds ging ik gewoon naar bed. Om 4.00 uur werd ik wakker omdat ik naar de wc moest niets aan de hand. Toen ik terug kwam van de wc en op bed ging zitten kreeg ik krampen.
Ze kwamen binnen de minuut en waren binnen 15 sec weer over. ( tja geen standaart weeen) Manlief wakker gemaakt en de verloskundige gebeld. De verloskundige kwam heel snel en constateerde maar liefst 2 cm onstluiting. Maar de weeen waren heftig en kort. Ik mocht naar het ziekenhuis voor een ruggenprik of thuis blijven want volens de vk kon het nog uren duren want het was mijn eerste kind.
Toch besloten naar het zkh te gaan. Daar aangekomen had ik al 5 cm ontsluiting. Het was toen 6.15 uur. voor de ruggenprik was het te laat. Ik kreeg een prik om de scherpe kantjes er van af te halen. Om half 7 werden mijn vliezen gebroken en om half 8 had ik 9 cm onstsluiting en mocht ik gaan persen. Wel moest ik tijdens de persweeen telkens mijn adem inhouden vanwege de hartslag van de baby die daalde. nadat ik ingeknipt was (lees: omdat ze vonden dat ik hard genoeg gewerkt had, zelf had ik het ook gekund zeiden ze) is mijn dochter om 9.03 geboren. 5 uur later.
Door de prik verkeerde ik in een roes en was een beetje van de wereld, de pijn voelde ik wel maar vond het wel meevallen. uiteindelijk was het me erg meegevallen en had ik het idee dat het 20 minuten duurde.