4 moeilijke dagen

#1

Ik wilde even zeggen dat ik wel troost put uit de verhalen die ik in deze forum gelezen heb. Zelf zit ik nu in een moeilijke periode. Esmee’s vader en ik zijn net uit elkaar gegaan en ik zorg nu alleen voor haar.
Vorige week dacht ik nog. He lekker, 4 daagjes vrij! Maar de eerste dag was het al alsof een donderwolk boven ons hoofd hing. Esmee wilde niet slapen en had hoogstens 1.5 uur op donderdag geslapen, terwijl ze altijd netjes 5 uur per dag slaapt. Ze is nu 7 maanden en volgens mij zit ze niet in een sprongetje…
De daarop volgende dagen gingen precies hetzelfde. Ze wilde niet slapen, wilde ook niet opgetild worden, wilde niet alleen spelen. Ze lag er op een gegeven moment alleen maar te huilen…en ik ook. Zojuist heb ik haar maar weer huilend in bed gelegd en ze heeft zichzelf in slaap gehuild.
Ik voel me zwaar schuldig als ik zeg dat ik blij ben dat ze morgen weer naar de creche gaat.

MamavanEsmee

#2

Hey meid, welkom op het forum.
Ik kan me voorstellen dat je in een moeilijke periode zit. Uit elkaar gaan is al zwaar en alleen de zorg voor een kleintje lijkt me ook erg heftig.
Het kan heel goed dat Esmee voelt dat mama niet lekker in haar vel zit. Kindjes reageren daar toch vaak ook op, wat het voor jou nog moeilijker maakt.

Je moet je niet schuldig voelen hoor dat je het lekker vindt dat ze weer een dagje naar het KDV is. Dit is bij mij ook zeker voor gekomen hoor. Dat ik dacht “oh lekker weer een paar dagen werken” even niet de zorgen van je kindje, maar gewoon even je eigen ding. Heel normaal!!

Dit zal toch weer even een fase zijn van Esmee waar je doorheen moet, helaas.
Heel veel sterkte en op het forum vind je altijd wel een luisterend oor, dus schrijf maar lekker van je af.

Liefs

#3

jeetje meid wat naar voor je! ik vind het maar knap dat alleenstaande mama’s zo een huilende baby ook nog aan kunnen…dat ik dan nog kan zeuren…

nee hoor voel je maar niet schuldig, ik denk dat iedereen wel eens stiekem hoopt dat het kindje liever de hele dag slaapt, of naar de creche gaat zodat jij weer even bij kan komen. dat is ook helemaal niet slecht dat is gewoon uit onmacht!

hopen dat ze snel weer bij komt en idd zou wel een fase kunnen zijn, jammer dat het dan net in die 4 daagjes gebeurt dat je lekker vrij bent en er van wilt genieten maar het zij zo…ik denk dat de meeste mamas hier wel zwaar hebben alleenstaand of getrouwd maakt soms niet uit allemaal zijn we wel eens radeloos en op van de zenuwen…ik leeef met je mee!

hier een lieve knuffel van Meric en van mama Selma! Sterkte meid!

#4

Hoi, welkom hier
wat een nare tijd maak je mee. Kan me goed voorstellen dat je ff blij bent om bij te kunnen tanken. Niet alleen dat, maar als je baby zo huilt en je weet niet waarom, daar word je ook erg verdrietig van.
Ook ik doe het alleen, en de eerste 3 maanden heeft Sarah non-stop gehuild. Gelukkig had ik 4 maanden verlof, want die laatste maand had ik echt nodig om bij te komen.
Op een gegeven moment had ik zo weinig slaap gehad, dat ik dingen op de muur zag bewegen.
Leuk vond ik het niet, en heel eerlijk, haar (Sarah) ook niet. Tuuuuurlijk houd ik van haar, toen ook, maar van die roze wolk kon ik niets bekennen. Het enige wat me op de been hielp was de gedacht: "het gaat over, ooit, dat moet wel"
En idd, het is overgegaan.
Bij jou zal het ook overgaan. Heus, maar tot die tijd, heel veel succes en sterkte.

Om Sarah maar af en toe niet te horen heb ik in die drie maanden een uurtje voor mezelf gemaakt per dag. Tijdens mijn avondeten. Ik at in de keuken met de deur dicht en de afzuigkap aan. Kon ik haar niet horen en ik kon eten.
Het maakte toch niet uit, of ik er nou bij was of niet, ze huilde toch wel. Dus dan maar even zorgen dat ik niet er helemaal aan onderdoor ging.

Groetjes, XxxBoukje

#5

Ik zit nu werkelijk met tranen in m’n ogen achter de computer na het lezen van jullie berichten. Ik heb mijn gevoelens namelijk nog nooit aan anderen verteld. Ook niet aan familie. Ze maken zich al zorgen dat ik het nu alleen doe en ik schaam me soms dat ik negatieve gevoelens heb voor mijn kleine.
@Saro, volgens mij voelt ze dit inderdaad. Ze ligt nu boven weer te huilen.
De enige oplossing is om er zelf weer bovenop te komen.
@mama Selma, ik heb je berichten gelezen. Je zeurt absoluut niet. Ieder heeft zijn problemen, dat maakt mijn probleem niet zwaarder dan dat van jou. We komen wel door deze zware periode heen. Nog een fijne vakantie.
@Boukje&Sara, ook ik denk dat dit ooit voorbij zal gaan. Wij zijn immers ook ooit baby’s geweest. Een uurtje vrijmaken voor mezelf om te eten doet niemand kwaad. Ik moet alleen nog een balans vinden tussen Esmee, werk en mezelf. Hoe heb jij dit gedaan? Zelf heb ik er veel moeite mee om iemand op haar te laten passen wanneer ik weer thuis zit. Ze gaat immers al 4 dagen naar de creche.

MamavanEsmee

#6

Welkom op het forum. Wat een nare situatioe voor jou en je kindje zeg!
Of er een sprong is rond die tijd weet ik niet, ik ben inmiddels uit de sprongen. Maar wat ik in elk geval zeker weet is dat kindjes erg gevoelig zijn voor sfeer en omgeving. Als jij zelf niet lekker in je vel zit, en dat is natuurlijk helemaal logisch na een relatiebreuk, dan voelt de kleine dat ook aan en wordt er ook niet gelukkiger op. Je kan hier niet veel mee omdat het normaal is dat jij verdrietig bent. Maar ik merk wel dat als ik probeer de rust te bewaren, dat mijn uk zich ook beter voelde/voelt.
Heel veel sterkte meid!

Lilypie - Personal pictureLilypie Third Birthday tickers

#7

Is de vader van Esmee helemaal niet meer in the picture? Zodat hij ook een gedeelte van de zorg kan overnemen?
Of mss kan Esmee wel een keer bij je ouders (of andere familie of vrienden) logeren. Gewoon om even voor jezelf bij te tanken. En daar hoef je je niet schuldig om te voelen hoor. Esmee zal er weinig van merken & jij heb even een momentje voor jezelf. Is ook erg belangrijk.

#8

meid je zou toch een keer tijd voor jezelf moeten maken. is er iemand in de buurt die een hele dag of een halve dag voor haar kunnen zorgen? mis. dat je even weg kan, een dagje uit met je vrienden kan je heel goed doen of naar de kapper/shoppen voor jezelf kan soms ook wonderen doen! ik durfde mijn kleine ook niet uit de handen te geven tot ik een keer besloot om de babyfoon rond een uur of 8 in de avond aan de buren te geven zodat ik even weg kon met mijn man. het was maar voor een half uurtje maar goed het voelde gelijk goed! mijne slaapt dan gelukkig heel erg diep en de nacht door, ook hebben mijn buren de huissleutels dus die gingen toch nog een paar keer voor de zekerheid kijken maar het ging goed! eerste stap naar vrijheid deed mij erg goed hoor moet ik zeggen! 4 dagen naar de creche is voor jou natuurlijk niet een opluchting aangezien je dan weer op werk zit. ik zou zeggen ga er eens een keer lekker op uit! rust is heel belangrijk hoe moeilijk het ook is, uit elkaar gaan is ook niet makkelijk te verwerken maar je moet wel verder met je leven hoe makkelijk ik dit ook zeg het is wel waar! en je bent een sterke meid, goed dat je je verhaal deelt met ons niets om voor te schamen! denk aan je heerlijke dochtertje haar vader weet niet wat hij mist

#9

Hoe ik dat deed, tijd voor mezelf maken als ik niet hoefde te werken bedoel je? Dat deed ik niet, kon niet. Het was en is Sarah en ik. 24 Uur per dag. Mijn moeder woont aan de andere kant van het land, en echte vrienden heb ik hier niet. Ja, er zijn er genoeg die op haar willen passen hier, en dat zou ik wel aandurven, maar ikzelf vind het moeilijk om hulp te vragen.
Soms vraag ik me af hoe ik erdoor ben gekomen, maar het is maar 3 maanden geweest, dus valt wel mee achteraf.
Wel sliep Sarah goed in de wandelwagen, en ik heb haar dan ook na 2 maanden al meegenomen in de trein. Dat was een verademing. Naar Rotterdam, mijn ma, en naar Enschede, goede vrienden. Dat waren tripjes, daar keek ik weken naar uit.

Nu gaat ze naar een gastouder, en ik ben met mn neus in de boter gevallen wat betreft gast ouder moeder. Zo een geweldige vrouw. Word bijna jaloers op Sarah
De eerste keer werken viel me 100% mee, was er echt aan toe.

En idd, baby’s voelen donders goed aan dat er iets niet goed zit.
Sarah kreeg de eerste 3 maanden borstvoeding, maar ik bleek niet genoeg te hebben. Op het laatst deed het zo’n pijn, het was een gevecht met haar aan het worden. Ik in de stress, zij huilen, schoppen, krassen in mijn borsten. Het was een wisselwerking.
Met pijn in mijn hart ben ik overgegaan op de fles. Want IK wilde rust (egoist, of niet?), en ik dacht: als IK rust heb, krijgt zij het ook.
En dat klopte.
Er speelde wel meer dingen hoor, maar wat ik bedoel te zeggen, denk erg aan jezelf, dan denk je direct en in-direct ook aan je dochter.

#10

Eindelijk heb ik er even de tijd voor om te reageren.
Esmee is nog even opstandig als altijd, maar ik moet toegeven dat ik er nu wel beter mee om kan gaan. Wanneer ze eindelijk een beetje slaapt, dan neem ik gewoon een lange douche om te ontspannen.
Haar vader ziet haar niet vaak. Hij komt weleens langs om haar even te zien, maar neemt haar nooit mee. Hij was er denk ik niet aan toe om vader te zijn.
En zoals anderen op deze forum heb ik een onwijs leuke oma totdat het op de voeding aankomt. Haar oma probeert echt alles in haar mond te stoppen. Ik heb al een goed gesprek met haar hierover gehad, maar ze probeert het nog steeds wanneer ik er op visite ga. Daarom durf ik haar ook nooit op te laten passen.
Het is op dit moment wel pittig, maar ik kom er wel.
Bedankt voor jullie steun.

Louisa (mama van Esmee)

#11

mama van Esmee, ik snap dat je je zorgen maakt over oma die alles in haar mond wil stoppen, hier ook veel stress meegemaakt wat dat betreft, maar laat je niet gek maken door zulke dingen. het is goed dat je haar vertelt wat wel en niet mag maar als ze op haar kan passen dan waarom niet? thuis kun je dan weer alles volgens je eigen regels doen…ik heb mezelf ook zo gek gemaakt tot ik er helemaal doorheen was! op een dag besloot ik mijn kleine toch nog bij zijn oma achter te laten zodat mijn man en ik even de deur uit konden en toen we terug kwamen bleek dat mijn kleine al die tijd had liggen slapen…

ik snap je zorgen volkomen maar denk ook aan jezelf meid. zij zou er heus geen letsel aan overhouden als ze iets zoetigs of iets wat zij niet mag van oma krijgt hooguit zou oma er van genieten en de kleine ook voor een moment. het is ten slotte haar oma en niet haar vijand neem ik aan…ik heb me hier ook bij neergelegd soms zijn we ook te overbezorgd maar intussen worden we gesloopt…denk aan je zelf meid laat je woede niet beheersen en geef je kleine al is het voor een uur uit de handen hier heeft het echt wonderen gedaan en ik moet zeggen ik betrap mezelf ook wel eens als ik aan het snoepen ben dat ik dan denk zal ik een heel piep klein stukje aan hem laten proeven? toch doe ik het niet dat is een ander verhaal hahahaha maar zo denken omas niet die doen het gewoon omdat ze toch weten dat het niet mag ook van mijn eigen moeder had ik dat niet verwacht als je eens wist voor wat voor verassingen ik kwam te staan! ze wilde hem wiegen met een kussentje op haar voeten! nou dat heeft ze bij ons nooit gedaan maar het is gewoon verboden en daarom is het leuk!

denk daar goed over na meid het is echt beter voor jezelf als je het niet te moeilijk voor jezelf maakt…en jammer voor de papa die is idd nog niet aan toe om papa te worden maar intussen weet hij niet wat hij mist! kop op meid je komt er echt wel doorheen als je verder tips nodig hebt hoe je een beetje rust kunt creeeren in het huis qua slapen enzo vraag het raak hier dames genoeg die je hiermee kunnen helpen!

gr.Selma