hai ik ben babeth en 21 jaar, net voordat ik 18 werd was ik zwanger. ik was al 2 weken overijd en liep nog op de meikermis rond, dat was wel grappig iedereen vroeg:wanneer ben je uitgerekend? ik zei ja eigenlijk 2 week geleden haha. Eenmaal thuis was ik lekker aan het eten maken, een iraans gerecht dat wel 1 en een half uur duurd. toen voelde ik de weeen, ik had gehoord dat het best lang zou duren dus ik ging gewoon verder met eten maken, toen kwam mijn man (toen nog vriend) thuis. we gingen eten maar ik had helemaal nergens zin in terwijl ik toch zo mn best had gedaan, ben toen maar gaan opschrijven wanneer de weeen kwamen. dan weer 2 minuter ertussen daarna weer een kwartier niks enz. Het begon om 4 uur. Om 9 uur dacht ik even bellen naar de dokter, ik kon gewoon gaan slapen het is nog lang niet zo ver, hele nacht wakker de volgende dag de hele dag weeen het werd nu toch een beetje irritant en werd zelfs een beetje bang, weer bellen ik kon langs komen het was nu al 8 uur in de avond. De dokter even kijken nou je hebt nog geen centimeter ontsluiting hoor hier heb je een tabletje kun je slapen en naar huis. ik zakte echt door de grond nee he nog zon nacht, de volgende dag werd het heel heftig maar ik dacht niet te snel bellen dan is het weer zon teleurstelling, het is weer avond paar dagen niet geslapen en niet gegeten , het werd nu toch wel erg ik hield het niet meer vol. weer gebeld en ik kon weer komen, weer alle tasjes pakken, taxi bellen. Ja u heeft een centimeter, ik dacht waaaaaat nog maar een centimeter al die pijn voor niks? Ik kreeg weenopwekkers via infuus, dat doen ze in standjes en bij mij bleven ze bij stand 1, toen begon het echt los te komen. ik kreeg nu zoveel weeen ik werd er raar van, kon bijna geen lucht happen zo snel kwamen ze, mijn vruchtwater hebben ze gebroken ik lag nog maar een minuut op bed, mochten ze gelijk het bed verschonen, het water was groen dus het kindje had gepoept in et vruchtwater. Ik kreeg een ruggenprik voor mijn gevoel lag ik op die afdeling maar een paar minuten maar ik heb er uren gelegen nou ja beter dan andersom. toen weer terug naar de afdeling, ik heb iedereen de kamer uitgestuurd ik wou rust dat had ik immers al 3 dagen niet gehad. ik viel bijna in slaap toen er allemaal dokter en zusters binnen kwamen u heeft nu 10 centimeter, ik schrok en was klaar wakker. het babytje werd geboren met een pomp, zon ijzeren buisje op het hoofdje, ben de naam vergeten. het hoofdje was er al uit moesten wachten op een wee dan kun de rest ook eruit, de zuster kwam al om het babytje te pakken maar de dokter zei even wachten hij is re nog niet uit iedereen lachen en ik lachte het hardst, iedereen keek me aan van goh kun jij nog lachen? toen werd sam geboren hij was gezond alleen een beetje hoofdpijm van het buisje en misselijk van het vruchtwater echt een prachtzoontje, ik ben nu al voor de helft vergeten hoeveel pijn het heeft geadaan......
