Vandaag ging Veronica voor het eerst naar school. Aanvankelijk leek het mee te vallen, tot het middag werd…
Tijdje geleden, dat ik weer een column schreef, maar ik heb er weer tijd voor! Zomervakantie is voorbij, net als het oppassen op mijn neven en nicht: ik heb verteld, dat ik er mee stop, nu Veronica ook naar school toe gaat, ze zal haar rust hard nodig hebben in de vakantie’s!
Ja ja, vandaag was het zover, madammeke ging naar school. Groep 1A bij juf Yvonne. Een hele jonge juf nog, die net haar eigen 1e jaar achter de rug heeft. 1 meisje uit de klas, kenden we al. Door het boodschappen doen en het gekletst tussen haar moeder en moi. Uiteraard deden we dit lichtelijk bewust, zodat de dametjes alvast iemand kennen.
Gisteravond kon Veronica niet slapen van spanning, kwam vaak dr bedje uit, waardoor ze pas om 23.00 uur sliep. Om 7 uur vanochtend moest ze op en om kwart over 8 lopen we naar de overkant, waar haar school staat. Op het schoolplein staat dat meisje al op dr te wachten en zwaait enthousiast :"Veronicaaaaaa", wij blij! Stoeltje vrij houden voor dr, Veronica was nog wat verlegen, maar het ging best heel goed. Wat waren we daar gelukkig mee!
Van 12.00 tot 13.00 heeft ze pauze. Met zijn drietjes (papa, ik en Lucas) haalden we haar weer op. Toen Marcel zei, dat het een beetje feest was vandaag, zei ze al boos (en moe):"Nee hoor, het is geen feest!", oei oei, als dat maar goed gaat!
Om kwart voor 1 breng ik dr weer naar school. En och och wat een tranen zeg. Helemaal overstuur, het liefst nam ik dr weer mee. Juf opperde ook nog, dat ze best mee mocht naar huis, intussen proberend Veronica met speelgoed over te halen, het toch een beetje leuk te vinden. Het viel mijn meisje echt vies tegen, dat ze na de pauze weer terug moest naar school. "Ik ga dáár nu niet meer heen hoor!", zei ze onderweg, terwijl ze naar dr school wees. Ze wilde liever maar naar de speelzaal. Wat is dat erg zeg, als je kind zo huilt, maar ja, ik heb liever dat we nu doorzetten, dus ze moest van mij blijven. Bij de juf op schoot en maar roepen:"Mamaaaa, mamaaaa ik wil met je meeeeeee", slik slik slik hoor. Juf zou bellen, als het niet ging. Er werd niet gebeld.
Om 10 voor 3 stond ik voor het plein te wachten. Daar speelde ze, tussen alle andere kinderen in. Helemaal in dr uppie. Grote kinderen voetbalden en Veronica zat met een beetje zand te kliederen. Wat trouwens aan dr schoenen weer te merken was (ze kiept ze altijd verbaasd, in de huiskamer om!), maar dat mag de pret niet drukken. Hoewel pret..Ze moesten weer naar binnen allemaal, om jasjes e.d. te pakken. Andere kindjes verdrongen zich bij de deur en ze werd echt meegesleurd naar binnen. Boehoeeeee, het liefst was ik er heen gerend, kom hier mijn kind.. Maar ja...lijkt me niet echt een gunstig begin, zo'n overbezorgde moeder haha.
Toen ze dan eindelijk weer naar buiten kwam, mij zag staan, was ze blij. Ze lachtte, al zag ik heel goed, dat het geen echte lach was, maar een "ik-houd-mij-groot-anders-ga-ik-huilen"- lach.
Om kwart voor 6 vanavond sliep ze als een blok op de bank..
Wat een enorm verschil met dr 1e dag op de psz zeg! Ze zal er toch wel over heen komen en ik ook wel, maar voorlopig hebben we allebei spontaan geen zin meer in school, ook al zeg ik nog zo vaak, hoe héérlijk het is...
Morgen, morgen gaan we weer, met frisse moed, van 8.30 tot 12.00 en van 13.00 tot 15.00.. Gelukkig is ze woensdag middag en vrijdag de hele dag vrij!
Ik snap nu de moeders, die bijna huilen hoor, als ze hun kind naar school brengen.