Hallo allemaal,
Ik ben een meisje van zestien die al anderhalf jaar een kind wil krijgen. Klinkt raar en dat weet ik, maar ik ben zelf opgegroeid in een gezin waar mijn oma 17 was en mijn vader zijn eerste kind op zijn 16e kreeg. Maar het gevoel dat ik er één wil ebt niet weg. Het is niet zo dat ik het kind wil maken voor aandacht, geld of omdat zij/hij zo schattig uitziet, maar het geeft mij een gevoel dat ik dan eindelijk iets goeds in mijn leven wil bereiken.
Anderhalf jaar geleden kreeg ik een relatie met mijn vriend en hij is ook degene die mij onmaagd heeft. Maar als ik met hem probeer te praten over een kind (voor hem wil ik het best uitstellen tot mijn 24ste) dan haakt die af. Volgens hem doet hij alleen zo enthousiast over kinderen om mij blij te maken en gelukkig. Ik snap het dat hij nu nog niet wil etc. maar om te spreken in de taal van nooit doet gewoon pijn.
Het gevoel om zwanger te raken wordt steeds groter, wordt ook in een babywinkel emotioneel. Soms gaat mijn vriend mee en zie ik hem kijken van wat doe jij nou? Ik zeg het gewoon eerlijk… geen idee wat ik moet doen, omdat mijn vriend en ik om dit onderwerp zo hard ruziën dat we elkaar dagen negeren.
Hoop dat iemand zich raad weet met dit probleem.