Ja, het begon op 9 november 's nachts. Ik dacht dat ik in bed had geplast. Naar de w.c. toe en iets heeft mij doen besluiten om een maandverband in te doen. Terug naar bed en toen begon het echt. Het stroomde langs mijn benen en billen op bed. Ik mijn man wakker gemaakt en gelijk de verloskundige gebeld. Die was er met 30 minuten. Ik was nog maar 1 cm ver. Om 4 uur had Ad weer gebeld dat het steeds meer werd de pijn. Ja, dat kon nog wel even aanhouden de pijn, dat hoort nu eenmaal bij de bevalling. Dit was 3 uur nadat zij voor de eerste keer was geweest. Kwart voor vijf gaat de voordeurbel. Wie staat er voor de deur??? De verloskundige, ze vertrouwde het toch niet echt. Toen vertelde ze dat ik al 5 cm ontsluiting had en dat er nu toch een kraamhulp moest komen.
Gebeld en met een goedhalf uur was zij er ook. Toen bleek ik dus al 8 cm tehebben. Ongeveer 10 voor 6 had ik volledige ontsluiting en had…nou had ik kreeg even rust van mijn lichaam. Dit was voor tien miniuten lang. Oh wat was dat even lekker. Even rustig op mijn rugliggen voor het echte werk ging beginnen. Iets na zessen begon het, ik mocht het echte werk gaan leveren. Dit duurde na mijn verbazing maar 13 minuten en toen waren Ad en ik de ouders van Rick geworden. De verloskundige vroeg nog aan ons weten jullie al wat het is… nou het was geboren en toen begon het gelijk 2 keer te plassen met een boogje en toen wisten wij genoeg…een jongen. Alles bij elkaar heeft het nog geen 6 1/2 uur geduurd. Van 10 voor twaalf t/m 18 over 6. Mensen wat een ervaring was dat. Het eerst wat ik zei toen ze aan mij vroegen en hoe vond je het… Ik zal het zo weer doen. Er werdt gelachen en ook gelijk gezegd dat ze de volgende keer voor de deur gaan liggen als mijn vliezen breken. Het zou zo maar eens kunnen dat het dan nog sneller gaat.
Groetjes Renate