Ik ben nog maar sinds vier weken mama, maar soms breekt het me nu al op. Mijn man is afgelopen maandag weer aan het werk gegaan en hoewel ik dat niet eens het ergste vind, heb ik nu wel heel sterk het gevoel dat ik Jesse alleen maar kan voeden. Knuffelen zit er bijna niet in. Want als hij slaapt, laat ik hem lekker liggen, maar zodra hij honger heeft en gaat huilen, heeft knuffelen ook niet zoveel zin omdat hij dan mijn melk ruikt en alleen maar dat wil. Hij heeft nog totaal geen logisch ritme, ik snap wel dat dit er allemaal bij hoort, maar heeft iemand tips, hoe ik het voor mezelf makkelijker kan maken? Ik houd echt heel veel van hem. Het lastige vind ik de combinatie met het huishouden. Ergens diep in mij zit het gevoel dat ik wil bewijzen dat ik die combi best aan kan, maar dat maakt wel dat ik tijdens het slapen van Jesse zo’n beetje alleen maar bezig ben met stofzuigen, stoffen, was opvouwen, was strijken, was opruimen etc. Herkennen jullie dit?
Vermoeid
Jazeker herken ik dat. Ik denk dat je het huishouden eens lekker wat meer moet laten, voor zover dat kan. Neem eerst de tijd om je kleine man te leren kennen en samen een weg te vinden in deze nieuwe situatie. Ik snap dat dat makkelijker gezegd dan gedaan is, maar je zult zien dat dit hierdoor vanzelf beter zal gaan. Zelfs als hij slaapt en er niet per se dingen moeten, ga even lekker op de bank met een bakkie en een boekje. Hier kun je echt van opknappen waardoor de rest vanzelf beter gat. Weet nog heel goed hoe hectisch ik het bij de eerste vond, leuk dat zwangerschapsverlof, maar we waren maar met 2 en dan heb je als je thuis zit ineens zeeen van tijd, daardoor lijkt het dan natuurlijk ook extra hectisch als je kleintje er eenmaal is.
Succes !
Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!
Thanx, 't is toch altijd wel fijn om van anderen advies te krijgen en te horen hoe het daar ging. Ik weet dat ik gewoon de knop om moet zetten, maar in de praktijk is dat altijd wat lastiger. Heb Jesse aan mijn schoonzusje meegegeven die met hem aan de wandel is gegaan naar mijn schoonmoeder. Voelt aan de ene kant heel lekker, maar aan de andere kant beetje slecht dat ik hem nu al uitbesteed omdat het me even teveel is. Maar 'k ga de bank denk ik toch maar wat vaker opzoeken en allemaal leesvoer om me heen verzamelen. Ik zal je op de hoogte houden.
PROFICIAT met de kleine vent! alles goed verder met hem?
Zelf ben ik nu sinds 12 weken voor de eerste keer moeder geworden… en och ik was altijd zo’n pietlut in het schoonmaken… kon elke dag wel soppen. Tja je moet eerlijk zijn en als je voelt dat dat niet meer gaat dan gewoon stapje terug! Dan maar iets minder perfect… Onze zoon is een ‘huilbaby’ dus ik deed niks als met hem lopen/troosten etc etc. Sinds 3 weken wordt hij ingebakerd en is rust en regelmaat erg belangrijk dus ligt hij op bed soms te huilen maar is het gelukkig veel minder!! maar die eerste periode dacht ik echt hoe doet iedereen dit… had medelijden met hen die ook zwanger waren van de eerste … (zo erg!) en dacht je weet niet waar je aan begint!! maar gelukkig hier nu stuk beterder en genieten!! deed zelf ook borstvoeding geven (2 weken) maar omdat hij zoveel huilde bleef ik vol lopen en door alle ongemakken (kloven etc) ben ik ermee gestopt. Dat gaf mij al heel veel rust want nu konde we het verdelen (ook de nachtvoeding) … ! Je moet als je zo’n perfecitionist ben het voor jezelf verdelen over de week… en plan daar tussendoor ook je koffie pauze in!! echt dat houdt je op de been… gewoon 10 minuten even zitten, tijdschrift erbij … even voor jezelf! daarna kan je er weer beter en langer tegenaan!!
Sinds vorige week ben ik weer begonnen met werken (24 uur) nu doen mijn man en ik veel samen schoonmaken… wat geeft het om 's avonds samen te de badkamer te soppen etc. als je maar wel tijd neemt voor koffie etc dat is echt wat ik nodig had!! heb de eerste 8 weken niet gegeten van de spanning/stress … daardoor kon ik het ook niet meer goed aan… en toch wilde ik me ook bewijzen!! toen het echt niet meer ging heb ik dit eerlijk tegen schoonzusje verteld zei heeft toen aangeboden om mijn zoontje 1 dag in de week te willen hebben zodat ik dan iets voor mezelf kan doen… heb er tot nu toe 1 x gebruik van gemaakt en lekker naar sanadome geweest … daarna kon ik er alweer volop tegenaan en … gaat nu alleen maar beterder!!
Sterkte…
en al houdt je nog zoveel van je zoontje … geef je moedergevoel de ruimte om zich in je te ontwikkelen … alles wordt in je leven op zijn kop gegooid… je kan je kind niet meer missen vanaf het moment dat het geboren wordt is het niet meer weg te denken maar… het vraagt wel 24 uur zorg/aandacht van je!! geef alles zijn tijd…
pfft heel verhaal zie ik … hopelijk heb je er iets aan…
haha … ondertussen als ik mijn verhaal tik zaten jullie al te ‘beppen’… NEE GEEN SCHULDGEVOEL is echt niet nodig!! wel heel logisch hoor dat hoort ook bij je moedergevoel en het idee dat je jezelf MOET bewijzen het zelf aan te kunnen … nou meid je moet het gewoon vaker doen zoals je nu doet … geniet hij ook van hoor… en wat merkt hij ervan? als je de stad inga kan je hem beter bij iemand brengen als dat je hem op sleeptouw meeneem in die drukte!! dus GEEN schuldgevoel hoor… juist knap van je!! en als hij straks terug komt kan jij er weer effe tegenaan!! weer met frisse moed… !!
O ik herken je verhaal ook heel erg. Ik weet alleen niet in hoeverre je er echt last van hebt, maar van mijzelf weet ik nu achteraf dat 't een postnatale depressie was. Wordt nooit veel over gesproken, je leest er niet veel over, dus je denkt er niet, je hoort immers toch op een roze wolk te zitten? 't Hoeft ook niet persé ernstig te zijn… ik weet dat 1 op de 10 mama’s er in meerder of mindere mate last van hebben (gehad).
Heb je hier al eens aan gedacht? Hoeft niet zo te zijn natuurlijk , maar dan kan je er wel eens met iemand over praten; man, moeder, huisarts.
Plus die eerste maand/2 maanden zijn idd weinig leuk .
oja herkenbaar hoor!
ik moest ook erg wennen aan het moederschap. En moest mijn dochter echt leren kennen en vondt ook dat het huishouden door moest gaan!
precies wat je schrijft!
Probeer eerst van je kindje te genieten, en huishouden komt op 2de plaats dat is hier nu nog zo hahah.
Ik was ook totaal geen echte baby mama als ik dat mag zeggen. zeker de eerste maanden was het eten/slapen. Als ik haar nu zie ondertussen 16 maanden is het allemaal erg snel gegaan. Nu kan ze meer en loopt etc etc veel meer dingen heb ik nu om van te genieten!
groetjes Gytha
hoi
Helemaalee eens
Met Evy (2 jaar) had ik toendertijd ook moeite alles te kunnen. Maar op een bepaald moment had ik iets van: huishouden hoeft niet meer strak geregeld te zijn. Was vouwen ipv strijken. Toilet en de babykamer schoon vond ik wel belangrijk, maar de rest alleen als er tijd was. En eerst kind dan het huishouden.
Nu ben ik 5 maand geleden weer moeder geworden en weer vond ik het moeilijk. Ik dacht: Hoe doen die moeders dat toch allemaal. Met baby je peuter naar de opvang brengen en terug. Voeden, kolven, knuffelen huishouden en een peuter in de peuterpubertijd
Maar het ritme zit er nu eindelijk lekker in.
Komt allemaal vanzelf wel goed
Sterkte
Luna
Wat gaaf al meteen zoveel reacties. Van een postnatale depressie heb ik ook wel gehoord Marlala, maar zo erg is het nou ook weer niet bij mij. Wel naar dat jij daarlast van had. Ben jeer inmiddels al overheen?
Ik ga echt mijn best proberen tedoen om wat minder perfectionistisch tezijn watde huishouding betreft en meer van Jessete gaan genieten
Nog iets anders, hoe krijgen jullie dat leuke balkje onderaan die bijhoudt hoe oud je kindje is?
haha oh daar ben ik ook al mee aan het vogelen geweest … geen idee! moet je ergens een banner maken via google en dan copieren naar alles waar je het bij wil hebben… Is mij niet gelukt! Dus als je tijd over heb wens ik je succes met uitvogelen!
Ja hoor, gelukkig ben ik er wel al overheen, was alleen wel jammer dat 't pas bekend werd (bij mij zelf notabene, anderen lieten me maar gaan) toen ik al 14 mnd heen was… Ben heel even aan de antidepressiva geweest, gewoon om de ‘normale’ draad weer op te kunnen pakken, en tijdens 't afbouwen ervan ben ik zelfs weer zwanger geraakt, kan je nagaan!
Maar dat dipje wat jij nu even hebt is gelukkig heel herkenbaar, heel veel hebben herkenning en willen je er in steunen. Da’s altijd wel een fijn gevoel. Het gevoel dat je er niet alleen voor staat .
quote:
Thanx, 't is toch altijd wel fijn om van anderen advies te krijgen en te horen hoe het daar ging. Ik weet dat ik gewoon de knop om moet zetten, maar in de praktijk is dat altijd wat lastiger. Heb Jesse aan mijn schoonzusje meegegeven die met hem aan de wandel is gegaan naar mijn schoonmoeder. Voelt aan de ene kant heel lekker, maar aan de andere kant beetje slecht dat ik hem nu al uitbesteed omdat het me even teveel is. Maar 'k ga de bank denk ik toch maar wat vaker opzoeken en allemaal leesvoer om me heen verzamelen. Ik zal je op de hoogte houden.
Goede actie! en knap dat je dat nu al kunt!!
Je weet dat hij in goede handen is, dat geeft natuurlijk ook al wat rust.
En natuurlijk gefeliciteerd met de kleine vent.
Geniet er van!
Wat al dat huishouden betreft: je kunt nu niet alles zelf doen.
Moet je helemaal niet willen.
Je hele leven is nu compleet anders dan tot 4 weken geleden.
Neem de tijd om er aan te wennen.
En een TE schoon huis is ook niet goed hoor.
(en strijken gebeurt hier hooguit twee keer per jaar…)
quote:
haha ... ondertussen als ik mijn verhaal tik zaten jullie al te 'beppen'... NEE GEEN SCHULDGEVOEL is echt niet nodig!! wel heel logisch hoor dat hoort ook bij je moedergevoel en het idee dat je jezelf MOET bewijzen het zelf aan te kunnen ... nou meid je moet het gewoon vaker doen zoals je nu doet ... geniet hij ook van hoor... en wat merkt hij ervan? als je de stad inga kan je hem beter bij iemand brengen als dat je hem op sleeptouw meeneem in die drukte!! dus GEEN schuldgevoel hoor... juist knap van je!! en als hij straks terug komt kan jij er weer effe tegenaan!! weer met frisse moed... !!
Nou, lekker de stad in: hij in de wandelwagen, lekker slapen. En jij lekker shoppen. Krijgt hij meteen ook z’n frisse neus.
quote:
... Nog iets anders, hoe krijgen jullie dat leuke balkje onderaan die bijhoudt hoe oud je kindje is?
Ga naar: http://nl.lilypie.com/index.html
en volg de instructies
M.
MarselenDiana, thanx! Ik ben gelijk even naar die site gegaan, weet niet of ik er helemaal uit ben, maar heb het wel geprobeerd.
Tjonge Marlala wat zonde dat het pas na 14 maanden werd ontdekt. Lijkt me dat je dan helemaal niet echt van je kraamperiode hebt kunnen genieten. Naar hoor. Maar wel fijn dat het nu weer goed met je gaat. En zo’n forum is inderdaad echt een uitkomst. Het is wel fijn om te weten dat je er niet alleen voor staat.
Hoi,
Ik plande op een geven moment gewoon een uur in voor mijzelf of twee als dat kon. Ik heb gewoon tegen mezelf gezegd als iets niet heel smerig is is of hygienisch belangrijk is laat ik alles liggen op bij het na de tweede ochtenvoeding en dan ging ik een boek lezen tijdschriften of tv kijken soms een extra keer zelf naar bed.
En heb met mijn man afgesproken dat ik 1 keer in de week een zaterdag of zondagmorgen voormezelf had. Ik kolfde dan die voedingen af. En dan ging ik ook echt weg of sliep uit of deed echt op mijn gemak de boodschappen dronk dan nog een kop koffie ofzo nog even op het winkelcentrum en dan was ik best wel weer opgeladen. Later heb ik dat omgezet naar 1 dag per maand echt voor mij zelf.
groetjes
lon106
Zo herkenbaar!! Ik ben sinds vier maanden moeder van een eerste en wat had ik in het begin het gevoel van “waar ben ik aan begonnen.” En ook dat als iedereen zou weten wat het zou inhouden om een kind te hebben, dat de wereldbevolking dan al uitgestorven zou zijn…haha. Maar mijn bevalling was ook superheftig en dat speelde denk ik nu ook mee in hoe ik het moederschap beleefde. Ik had ook veel moeite met het feit dat je zelf voor je gevoel totaal niet meer bestaat en alles om je kind draait. Hoezo boekje lezen of uitslapen (twee voormalige hobby’s, haha). M’n vriend en ik hebben vrij snel (na zes weken) de kleine eens per week een middag of hele dag naar oma en opa gebracht, zodat we even samen iets leuks konden doen. Dat voelde de eerste keer een beetje naar, maar het was zo fijn om even eruit te zijn! Ook het leren kennen van je kindje dat niet kan praten vond ik heel lastig. Nu zijn we vier maanden verder en kan ik pas zeggen dat we zijn gewend en een ritme hebben gevonden. We blijven ook zonder onze kleine dingen ondernemen (samen of apart) en dat is heel goed voor je hoor! Gewoon doen! En dat huishouden, ook daarin was ik een perfectionist. Ik hou het nog steeds wel bij, maar ben daar een stuk makkelijker in geworden. Je moet ook wel, anders hou je het niet vol.
Heel veel succes ermee, het wordt met de tijd alleen maar beter en leuker!
Groetjes!
Wat herkenbaar ik was ook echt helemaal op bij de tweede was het echt nog erger omdat de oudste ontzettend druk was.
de oorzaak weten we nu mijn moeder heeft kevin op een gegeven moment in huis genomen omdat we echt op waren allebei.
kevin was zelfs een huilbaby tot aan 4 maanden.
bij de oudste destijds sliep ik ook als hij op bed lag
Gisteravond heeft mijn man na het eten Jesse een flesje afgekolfde melk gegeven. Ik mocht van hem naar bed en heb even heerlijk 1,5 -2 uur geslapen. Ik zei al tegen hem dat als ik niet wakker had hoeven worden ik tot vanmorgen vroeg had kunnen blijven slapen, maar 't heeft me wel goed gedaan. En ook alle reacties van jullie doen me erg goed. Krijg ik gewoon weer wat nieuwe energie van.
Kijk aan! Da’s hartstikke mooi!! Vergeet idd jezelf niet, even een tukkie op z’n tijd is héérlijk !!