meid wat vreselijk zeg, ik had het op fb gelezen en hier dus gelezen wat er was gebeurd. alleen nog geen kans gehad om te reageren…ongelooflijk vreselijk dit.
ontzettend veel sterkte voor jullie allemaal, zeker ook met Dylano. Wat moet dat moeilijk zijn zeg! {{{michelle}}}
liefs,
Rinske
Wat was het mooi, maar ook heel verdrietig natuurlijk. Wat waren de papa en mama sterk.
Mama heeft gesproken aan het grafje, jeetje wat breekt dan je hart zeg. Papa heeft samen met vrienden het mandje gedragen en naderhand ook in e grond laten zakken en zelf het zand er met vrienden over gedaan. Ze hebben er dus echt zelf begraven.
Het was ook mooi om te zien dat 2 geloven samen hetzelfde verdriet delen. Marokaanse papa en nederlandse moeder.
Ben wel blij dat ik Dylano niet meegenomen had want poe wat was het heftig. Ben helmaal gesloopt nu. Nu gaan proberen het een plekje te geven.
Liefs Michelle
Pfffff…
Groetjes,
M
“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”
Ik ben even hier gaan kijken na je fb… lieverd… heb een knoop in mn maag na het lezen van dit topic… dit is zo vreselijk en zo oneerlijk…zo jong… gecondoleerd… heel veel sterkte gewenst voor nu en voor de tijd die nog komt… ik heb geen woorden…{{{ouders/familie van het meisje}}} {{{Miremady en gezin}}}
Neem je tijd meid… Zoiets een plekje geven zal absoluut niet makkelijk zijn! Lucht hier je hart… We leven allemaal met je mee!
Groetjes Manderijn.
Fijn dat het een mooi afscheid was. Logisch dat je gesloopt bent meissie! Dit is niet niks.
Groetekes, Sje
Lees het nu pas nav je fb.
Wat een heftig verhaal zeg. Een ware nachtmerrie.
Heel veel sterkte.
Logisch dat je gesloopt bent, het hakt er nogal in. Het lijkt me verschrikkelijk om op een begrafenis te zijn van zoń klein kindje met zoveel verdriet. Mooi hoe haar ouders het samen gedaan hebben, dat ze het mandje droegen en haar zelf begroeven. Brrr, ik word er echt helemaal rillerig van. Zwaar om zoiets mee te maken…voor ouders, familie, vrienden en voor jou.
Groetjes Rainbow
Vandaag voor het eerst mijn vriendin gezien sinds de begrafenis, Ze kwam naar mij toe. Menn wat had ik een knoop in me maag zeg jeetje, maar wat viel het mee.
We hebben goed kunnen praten erover.
Dylano snapt het toch wel denk ik, die is ziek zoals veel al wel weten en lag bij papa op schoot te slapen, hij word wakker ziet mijn vriendin en kijkt even rond maar vroeg verder niet waar … was. Terwijl mijn vriendin nooit alleen kwam. Vlak daarna moest hij even huilen maar of dat doordat hij net wakker was en niet lekker is kwam of door het andere geen idee.
Liefs Michelle
Fijn dat het uiteindelijk meeviel om je vriendin weer te zien. En fijn ook dat het erop lijkt dat Dylano zich toch wat realiseert wat er eigenlijk aan de hand is.
Beterschap met de kleine man.
Groetekes, Sje
Heftig, maar gelukkig viel het mee.
Groetjes,
M
“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”
