Gatverdamme wat erg! Veel sterkte!
Groetjes Natasja
Ik helemaal van slag ben
Mriek
#22
Pfffff…
Knuffel meid.
Groetjes,
M
“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”
Saro
#23
Pff…wat heftig allemaal! Zo’n klein meiske en dan zulke heftige operaties…en die onzekerheid…
Sterkte
<img src=“http://lb3f.lilypie.com/jXGZp1.png”" border=0>
<img src=“http://lb1f.lilypie.com/jNljp2.png”" border=0>
miremady
#25
Ze heeft een goede nacht gehad alleen hadden ze verwacht dat ze nu uit der eigen wakker zou worden maar is niet gebeurd. Op de ct scan zijn grote afwijkingen te zien nav het lange reanimeren. Maar wil nog niets zeggen. Daar kijkt de neuroloog vandaag na en gaat ook testjes doen
Liefs Michelle
Gewijzigd door - miremady op 16 Jun 2012 14:56:47
Rainbow
#26
Meid, wat een schrik…ik vind het niet goed klinken eerlijk gezegd… Ik hoop dat de doktoren haar weer kunnen oplappen. Arm kindje, 3 en dan al zulke heftige operaties moeten ondergaan. Ik hoop dat je ons snel beter nieuws kunt melden. {{Michelle}}
Groetjes Rainbow
gidget
#27
jeetje, kippen vel all over!!
wat heftig!! dat hoop je toch nooit (van dichtbij) mee te hoeven maken!
sterkte!
woezel
#29
drie kwartier is lang… eigenlijk in de meeste gevallen te lang , ook al klinkt dit hard. Ik hoop echt dat ze er weer goed uit komt en zal voor jullie duimen. Hele dikke knuffel!
liefs woezel
miremady
#30
Net mijn vriendin aan de telefoon gehad en ben kapot van verdriet.
De kleine meid heeft geen hersenactiviteit meer. Voor achter en een zijkant is helemaal beschadigd.
Ze brengen haar nu terug op normale temperatuur maar ze denken niet dat het veel uitmaakt.
De artsen gaan morgen als ze op temperatuur is nog prikkels geven en kijken of ze wakker word. Die zeggen als er nog een duizenste procent kans is gaan we ervoor maar mijn vriendin heeft zoiets van is dat nog een leven??
Er is dus feitelijk geen hoop meer.
het is begonnen met dat ze 's avonds over buikpijn klaagde en op een gegeven moment zelf zei ik moet naar de dokter mama.Mijn vriendin heeft toen ook gelijk de ha post gebeld en ze mochten gelijk komen. De pijn werd steeds erger en een klysma hielp niet.Dus was het of een hele ernstige verstopping of iets anders.Toen zijn ze doorgestuurd naar het sofia en daar een zwaardere klysma. Intussen heel veel pijn en constant overgeven. Normaal ga je met een klysma gewoon naar huis maar doordat ze intussen zo verzwakt was wilden ze haar toch een nacht houden. Ze ging naar de ic omdat er verder nergens plek was de arts zei nog daar hoort ze niet maar er is verder geen plek. Intussen bloed geprikt enzo en daaruit bleek dus dat ze dibetes had, ze had 34 en mag 10 zijn bij een kind.
Ze kregen dus te horen dat ze sowieso een paar dagen moest blijven nu om alles op de rails te krijgen en uitleg ed. Er werd ieder uur bloedgeprikt en insuline gespoten en toen ze op een gegeven moment een infuus wilden aanleggen zodat ze niet iedere keer hoefde te prikken viel ze weg en is 48 minuten gereanimeerd.
Toen was ze er weer. Maar de vraag was waardoor is ze weggevallen door de suiker of toch iets in de buik. Buikfoto’s en zo genomen en daar zat dus bloed.
Om een lang verhaal ff wat korter te maken, haar dunne dar mwas acuut in een knoop geraakt, (kun je niet voorkomen) en sterft gelijk af. Ze hadden 70 cm kunnen redden en dat is net genoeg voor ene kindje van 3 jaar. dat is dus allemaal goed verlopen maar ze kwam dus niet bij. En uit de ct scan bleek dus het bovenstaande.
Liefs Michelle
Sje
#31
Oh meissie wat heftig. Zo is er niks aan de hand, zo heeft je kind “alleen maar buikpijn” en zo ligt ze kritiek. Bizar gewoon! pfffffffffff…
Alle liefs en sterkte. Ik kom op je schouder zitten hoor!
Groetekes, Sje
Saro
#32
Oh nee, dit kan toch niet. Tranen in mijn ogen en ben er stil van. Weet niet wat ik tegen je moet zeggen. Dit is zo verschrikkelijk. Wil je een hele dikke knuffel geven en ga een kaarsje branden voor dit kleine meisje!
Wat kan het leven toch onmenselijk hard zijn
<img src=“http://lb3f.lilypie.com/jXGZp1.png”" border=0>
<img src=“http://lb1f.lilypie.com/jNljp2.png”" border=0>
Mriek
#33
Wat verschrikkelijk…geen woorden voor…
Groetjes,
M
“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”
miremady
#34
Dank je allemaal.
Iemand enig idee hoe ik dit aan Dylano moet vertellen, ben 44 maar nu weet ik het even niet.
Ze speelden zoveel samen.
Liefs Michelle
Saro
#35
Dat lijkt me ook iets heel lastigs. Hoe kan het duidelijk genoeg vertellen, zonder hem onnodig angstig te maken etc.
Ik weet natuurlijk ook niet wat het beste is. Hij zal mss nu al aan je merken dat je erg verdietig bent. Ik zou dan eerlijk vertellen dat zijn vriendin nu ziek is en dat je dat heel naar vindt. Als hij er nog niet naar vraagt zou ik denk ik nog niets zeggen voordat je nog meer nieuws hoort.
Ik durf nog even niet aan het ergste te denken…
<img src=“http://lb3f.lilypie.com/jXGZp1.png”" border=0>
<img src=“http://lb1f.lilypie.com/jNljp2.png”" border=0>
Simzoe
#36
Gewoon een hele dikke knuffel voor jou omdat ik verder echt niet weet wat ik moet zeggen…
Rainbow
#37
Ik wilde toch even weten hoe het nu met haar was en nu lees ik dit…Echt verschrikkelijk! Ik stond vanmiddag de was op te hangen en dacht er aan hoe ik me zou voelen als Eva of Max daar zo zou liggen…ik kreeg meteen tranen in mijn ogen en wilde er niet meer aan denken. Terwijl de ouders van dat meisje echt in deze situatie zitten…zo oneerlijk! Ik vind het een heel akelig idee dat Dylano’s vriendinnetje er eerst nog was en nu zo vecht voor haar leven. Moeilijk om dat aan hem uit te leggen…dat blijft moeilijk als moeder zijnde. Ik denk dat ik toch op zijn niveau uit zou liggen wat er met dat meisje aan de hand is en dat ze misschien dood zal gaan, dat ook jonge mensen kunnen doodgaan…misschien gaat hij dan zelf vragen stellen en daar zou ik eerlijk op antwoorden. Vraagt hij niks, dan laat je het zo. Dan komt het vanzelf wel denk ik. Het is echt een drama, ik kan hier zelf echt verdrietig van worden. Het leven is soms ongrijpbaar en oneerlijk!
Groetjes Rainbow
woezel
#38
Ik heb hier geen woorden voor, wat vershrikkelijk dit… ik moest er gisteren avond nog aan denken toen ik op een verjaardag zat, en nu lees ik dit…
Wat moeilijk dat je dit straks aan Dylano moet vertellen, ontzettend moeilijk.
As hij vadnaag merkt dat je verdrietig bent, zou ik in eerste instantie vertellen dat zijn vriendinnentje heel erg ziek is en nu in het ziekenhuis is, als hij dan vraagt of de dokters haar dan beter maken, dan zou ik eerlijk zeggen dat je dat niet weet omdat ze wel heel erg ziek is, en dat je daarom verdrietig bent.
Pas op het moment dat ze daadwerkelijk overleden is , dat mensen soms heel erg ziek worden, zo ziek dat de dokters ze niet meer beter kunnen maken, en dat dit meestal bij hele oude mensen gebeurt, maar heel soms , echt heel soms ook bij kindjes kan gebeuren , en dat dit nu ook bij zijn vriendinnetje is gebeurt, en dan zeggen dat ze nu een sterretje is, en dat elke keer als hij naar buiten kijkt sávonds en de sterretjes ziet, daar zijn vriendinnetje bij zit en naar hem zal lachen en kijken…
liefs woezel
miremady
#39
We hebben besloten vandaag nog niets te zeggen, ik kan mijn gevoel wel onder controle houden met Dylano erbij en René is heel de dag werken. En dan wil ik het er morgenvroeg even met zijn peuterjuf over hebben(ook al ouder iemand) en kijken of ik boeken gevonden krijg die ik kan gebruiken. Wat ik tot nu toe veel op internet tegen kom is tot nu toe over oudere en opa’sen oma’s.
@Saro wij gaan wel van het ergste uit want dat doen ze zelf ook. Er zou zo’n groot wonder moeten gebeuren.
Ze ligt aan de beademing en krijgt medicijnen voor de hart en noem maar op.het enige wat haar ouders hopen is dat ze er zelf tussen uit glijd want hun willen de beslissing niet nemen. Zou ik ook niet kunnen.
Liefs Michelle