Ken je “I always get my sin” ?
Groetjes,
Michèle
Gootsteen verpest?
Sje
#22
Ja, da’s een boek wat over dat soort letterlijk vertaald Engels gaat he? Schijnt heel leuk te zijn.
Groetekes, Sje
Michele1
#23
Klopt het is geschreven door een man die bij Heineken gewerkt heeft in een heel hoge positie. En hij moest dus ook de hele wereld over en elke keer verbaasde hij zich er weer over dat de Nederlanders, die er zelf prat op gaan dat ze zo ontzettend goed Engels spreken, eigenlijk heel slecht engels spreken, dat ze inderdaad woorden verkeerd gebruiken en in de verkeerde context. Zo had hij een collega die standaard zei: How do you do and how do you do your wife? Tja dan krabbel je je wel even achter je oren als je hem wel begrijpt en dat heeft hij inderdaad vast gelegd. Hilarisch.
Groetjes,
Michèle
Michele1
#25
Ja maar hij schijnt gewoon heel veel gebruikt te worden. Net als i fok horses. Die bestaat dus ook echt. Nederlanders zijn ook heel goed om Nederlandse worden te verbuitenlanden zeg maar.
Groetjes,
Michèle
moon1983
#26
Heeft er iemand enig idee of er ook een middeltje bestaat tegen krassen op rvs? Heb geen last van aanslag in onze spoelbak maar helaas komen er wel erg snel krasjes op. Onze keuken is net een jaar oud dus dat vind ik eiegnlijk wel zonde.
groetjes ramona
Sje
#27
Krassen in een rvs gootsteen kom je niet onderuit. Serviesgoed is vaak ruw aan de onderzijde, dus als je dat erin zet, loop je al kans op krasjes.
Wat je evt. kunt doen om die krasjes te verminderen is behandelen met autowas.
Groetekes, Sje
Sje
#30
En heeft manlief er nu wat van geleerd dat-ie niet moet denken dat-ie het zomaar tegen een blondine op kan nemen?
Groetekes, Sje
Mama_van_Jasper
#31
Hij is het er geloof ik nog steeds niet helemaal mee eens… hihi!
Eigenwijze man
Groetjes Carolien.
Sje
#32
Ze kunnen er gewoon slecht tegen om te verliezen van een vrouw! Zal het oer-instinct wel zijn!
Groetekes, Sje
Judith_en_Anna
#33
Een beetje off-topic, maar ik wilde jullie deze niet onthouden…
Little Thumbie:
There was once a poor woodchopper. This woodchopper said one day to his woman: “There sits no dry bread in it. I work myself an accident the whole day, but you and the twelve children have not to eaten. I see the future dark in.” His woman agreed. “We must try to fit a sleeve to it”, the woodchopper said, “I have a plan. Tomorrow we shall go on step with the children and then in the middle of the wood, we’ll leave them to their fate over.” His woman almost went off her little stick when she heard this. “What is there on the hand with you ?” she said, “Aren’t you good sob ?” But the woodchopper wasn’t brought off his piece. “There sits nothing else on”, he said. Little Thumpie, the youngest son, had listened off his parents.
The next morning before day and dew he went out filled his pockets with little stones. During the walk in the wood he dropped them one by one unmarked-up. Then the parents told the children to sprockle some wood and shined the plate. Then the parents didn’t come for the day anymore, the children knew they had been left in the stitch. Soon the waterlanders appeared. But Thumpie said: “Don’t sit down by the packages, we can go home, we follow the stones.” The parents said as they turned up: “How have you lapped him that ?” “No art on”, said Thumpie, and he explained. “If you want to be rid of us you will have to stand up a little bit earlier.”
This is just what the parents did. This time there came no pebbles on to pass, all Thumpie had was a piece of dry bread. This bread must believe on it and he left a trail of breadcrumbs, but didn’t have it in the holes that they were made into soldiers by the birds. His parents departed with the northern sun as on the day before and Thumpie couldn’t help. What now ? The sun was already under, it was raining pipestems and the crying stood him nearer than the laughing.
At last he saw a little light through the trees and it was a house. The lady who stood him to word was a giantess. She was him what to eat but little Thumpie got the feeling that something wasn’t knocking. He had understood that giantess’ man, the giant, was a people-eater, who loved the flesh of little children. If we don’t pass up, he thought, we shall be the cigar. As soon as he saw his chance clean he took the legs and smeared him. Then the giant came home, he sniffed the air and bellowed: “I smell people flesh! Woman, why have you let them go there from through ? Bring me my seven-milesboots. I go them behind after!”
He was about to haul the children in, but wonder above wonder, just then he decided to lie down to snap a little owl. “Shoot up and help me,” little Thumpie said to his brothers and sisters as soon as the giant lay there pipping, “we must see to make him the seven-milesboots off-handy !” He squeezed him like an old thief but then went ahead and knew him to draw his boots out. “Now we must make that we come away,” little Thumpie said. He put on the boots and quickly made himself out of the feet. Carrying his brothers and sisters along. Also he’d seen chance to roll the giant’s pockets and pick in all his goldpieces.
Altijd leuk, dat Nederlandse Engels!
Mamma van:
Anna geboren op 2 juli 2007
Nora geboren op 4 juni 2009
Judith_en_Anna
#34
Nou vooruit, deze nog en dan houd ik op!
Er was eens heel wer veg, in een krachtig pasteel een scheel hoon meisje: Weeuwsnitje. Maar Weeuwsnitje had een miefstoeder. De moze biefstoeder van Weeuwsnitje.
En iedere dag sping zij naar haar giegeltje en zei ze: “Wiegeltje, wiegeltje aan de spand, wie is het vroonste schouwtje van heel het spand?” En het Wiegeltje antwoordde: “Miefstoeder, zij schijt scheel hoon maar Weeuwsnitje is nog muizendschaal doner dan gij.” En toen werd zij kweel haad.
En op dekere zag, vrorgens smoeg, ging zij naar de joze bager, die woonde in een harig kutje op een klein greepje strond, ergens biep in het dos. Ze popte aan het kloortje. Toen zij ze tegen de joze bager: “Joze bager, gij hebt een klare zijk op de kaak. Gij moet Weeuwsnitje nidkappen.”
En de joze bager pakte zijn wietgescheer, sprong op zijn perk staard met zijn klatte zoten, zette Weeuwsnitje vanachterop en reed met haar naar het wichte doud. Daar smeet hij haar in het wuikgestras. Het zat er vol woute stolven. En toen kwamen daar uit het heupelkrout de zweven dergjes. Zij zat te schruilen van de hik! Ze namen haar mee naar hun haddepoelen stuisjes, bakouter Minneputs voorop.
Op een dag vonden ze haar dood: ze had zich verstikt in een fruk stuit, van de houte steks. Ze legden haar in een kazen glist en weenden tritere banen
Toen kwam daar de prone schins, op zijn pimmelzaard gescheten. Hij zag Weeuwsnitje liggen en werd natuurlijk zapelstot op haar. Hij streek de kak in haar ogen en muste haar op de kond. Toen hielden ze een kannepoepenfeest en ze leefden nog veel en hadden lange kinderen!
Sorry als er een faaltoutje in deze tekst geslopen is.
Mamma van:
Anna geboren op 2 juli 2007
Nora geboren op 4 juni 2009