De aller ergste nachtmerrie van iedere ouder, is deze mensen in werkelijkheid overkomen. Daar zijn helaas geen woorden voor, hoe graag ik dat zou willen.
Inmiddels heb ik net wel de persconferentie gekeken en daar alleen al word ik akelig van.
Het meiske zegt “bel me zo terug er staat een buurman voor de deur”, vervolgens geen enkel spoor meer. Dezelfde avond staat er 2 deuren verderop een buurman in het donker te graven en niemand die dit merkt of een politie die dit vreemd vind in een hutje mutje wijk ? En dan kan ik me nog meer ergeren als er een vraag gesteld word waarin men wil weten of een speurhond niet meteen ingezet had moeten worden en dan daarop het antwoord komt dat dit pas een volgende stap zou zijn geweest in het onderzoek. Ben ik nu dom dan ? Een buurman natabene, hoe snel was een goede speurhond daarbij uitgekomen, als ze hem hadden ingezet? Zeer snel dus naar mijn mening, maar toch is dit niet meteen gedaan omdat men dit nu eenmaal niet doet in het begin van een onderzoek.
Het spijt me zeer, maar ik rijm dit alles niet.
Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!
