Ik heb dit ook wel met morgan. Dan zeg ik morgan ik wil dat je je speelgoed opruimt en dan is het nee wil ik niet. En dan prima meid als je het maar doet. En verder zeg ik niks en meestal doet ze het ook wel mopperend, maar volgens mij is het ook een beetje kijken hoe ver kan ik gaan. En hier helpt deze aanpak. Als ik haar op zou pakken en in de hoek zet ben ik verder van huis dan zo. Maar misschien heeft in dit geval elk kind een andere aanpak nodig heeft.
Groetjes,
Michèle
Jada heeft hier ook een handje van; ik reageer hier een beetje afwisselend op, anders zit ze de hele dag op der kamer (echte PP nu) dus als het er echt niet mee door kan doe ik het zoals jij het opschreef als het nog binnen redelijkheid valt, dan negeer ik haar, en dan komt ze vaak naam met toe om te vragen waarom ik niet luister, dan zegt ze vaak zelf al waarom, hahahahah ja doei ben geen gekske!
Ja, Eva kan er ook wat van! Gisteren was ze niet te handelen, zo erg. Papa was met een allochtone vriend een moeilijk Nederlands formulier aan het invullen voor hem en ik wilde Eef naar bed doen. Ik zei: ‘Kom, we gaan slapen, zeg maar dag Mohammed!’ Gilde ze: NEEEEJ! NEEEJ! Ik: ‘Kom op, niet zeuren, we gaan echt slapen. Je bent moe!’ Wierp ze zich op de grond. Ik denk: ‘Ik sleep haar aan haar armen mee’, meestal gaat ze dan lachen en waait de PP-bui over. Deze keer niet. Ze trapte en was rood van woede, dikke tranen en maar ‘schelden’ en doen. Ik tilde haar op en ze gooide haar hoofd naar achteren, zodat ik haar bijna niet kon houden. Eenmaal op haar kamer kneep ik haar echt in haar arm en riep hard: ‘En nu ophouden! Mama is boos!’ Het hielp niet. Ze liet toen ik haar verschoonde van kwaadheid zelfs twee scheetjes! Hahaha. Ik probeerde er nog iets over te zeggen, zo van: ‘Kijk Eef, twee scheetjes’, maar ze zag er de humor niet van in. OPEENS draaide ze om als een blad aan de boom en werd ze lief. Ik zei, net als jij: ‘Ben je weer lief?’ en poeslief zei ze: ‘Jaaaa’, om vervolgens opnieuw in haar duivelse bui te schieten. Toen was ik het zat en ‘pleurde’ ik haar echt in haar slaapzak in bed. Ik heb veel geduld, maar nu was het op! Ik sla haar nooit, maar als er geen land mee te bezeilen is, ben ik ook niet meer lief. Eva wordt ook brutaler en zegt dan NEEEJ op een heel kattige manier. Dan zeg ik: ‘Oh, het kan mama helemaal niks schelen wat jij vindt’ en dan negeer ik haar. Ik laat de troep dan maar even liggen. Ik wacht tot ze weer ‘normaal’ is en vraag haar dan opnieuw om iets op te ruimen. Dan benader ik het positief en zeg ik: ‘Laat maar eens zien hoe supergoed jij kan opruimen!’ en binnen 3 tellen is alles opgeruimd. Ik doe het eigenlijk verder hetzelfde als jij met Minke. Ik zou wel blijven zeggen dat ze moet luisteren en als ze dat niet doet: gewoon negeren en zeggen: ‘Minke, ik luister niet meer…’ Bij Eva werkt dat goed en binnen no-time komt ze weer slijmen en vraagt ze ‘Mama thee?’ Dan gaan we samen thee drinken of dansen en is alles weer goed. Voor even dan, want Eva heeft nu in twee dagen tijd alweer twee driftbuien gehad! En ik schreef laatst nog hier dat het wel meeviel! Succes met je diva. Laat die dames elkaar maar nooit ontmoeten, want dan worden het echt ‘diva’s in crime’. Volgens mij zijn Minke en Eef precies dezelfde meisjes! Lief en grappig, maar supereigenwijs en ook PITTIG!
Groetjes Rainbow, trotse mama
Aangezien Thoby tegenwoordig om elke scheet een woede aanval krijgt probeer ik hem alleen voor de echte stoute dingen op de gang te zetten.
Dus als hij weer eens een potlood in het stopcontact wil steken ofzo.
De rest probeer ik te negeren…is zo moeilijk btw!
@ Rainbow,
Ik heb echt dubbel gelegen om jouw verhaal! Helemaal niet verkeerd bedoeld hoor meid. Maar ik weet zoooooooo goed hoe die kleine draken het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen. En dan die twee scheetjes van woede! haha! ik zie het helemaal voor me!
Van de week deed ik iets waar ik zelf van stond te kijken,
Ik zat op de bank en Thoby stond voor me. Hij wilde mama een ‘kusje op neusje’ geven…Lief toch? NOT…!
Ik kreeg inderdaad een heel lief kusje en vervolgens kneep hij mijn neus er zowat af!
Om mijn reactie moet ik nu stiekem nog lachen!
Ik gaf hem een duw!! Zoals een klein kind een anders kindje om duwt!
Hij kwam op zijn bips terecht en rolde toen op zijn zij.
Je had zijn gezicht moeten zien! helemaal verbaasd!..gelukkig kon hij er wel om lachen want voelde me wel even de slechtste moeder van het jaar om het maar zo te zeggen! hihi!
Dus, herinnering aan mezelf: Geen kleine kindjes duwen! (schaamschaam)
Groetjes,
Margot
Hahahaha Margot, het ging echt zo van: waaaaaaah, krijs, gil en toen opeens PPPPRT, PRRRRT! Ik vond het ook grappig, maar Eva was NOT AMUSED. En ik zou precies zo gereageerd hebben zoals jij, als Eva in mijn neus zou knijpen. Ja, dat is een reflex…Ik heb het ook weleens gehad. Ze was kwaad en maakte zichzelf heel zwaar, zodat ik haar moeilijk kan houden. Ze gooide haar hoofd naar achteren en trok helemaal krom. Toen moest ik haar wel hardhandig rechttrekken, anders zou ze vallen en ik moest haar echt even knijpen. Ik voelde me niet schuldig hoor, zolang je je kind maar niet slaat of heel bewust pijn doet. Soms doe je iets gewoon in een reflex, wat ik net zeg, omdat ze je pijn doen en dat vind ik dan toch wat anders! Al dacht ik daarna ook wel: ‘Oe, wat slecht van mezelf!’ Maar we zijn ook mensen he!
Groetjes Rainbow, trotse mama
Lindsey valt nu ontzettend mee gelukkig maar ook zij heeft nog steeds haar buien hoor. idd het achterover gooien zoals Eva is van Lindsey ook een favoriet iets, echt vreselijk zeker wanneer ik op de trap loop, heb het idee dat ik dan zo van de trap af kan kukelen. Ik vind jou aanpak niet verkeerd, ja je geeft wel aandacht maar ik denk dat dat in dit geval niet anders is. en het werkt dus dat is dan het voornaamste. succes met de diva.
wel knap trouwens hoor dat ze al zo goed praat, heeft ook z’n leuke kanten gelukkig.
liefs,
Rinske
Het komt me allemaal heel bekend voor van Nikki en op het moment lijkt het wel of de PPT zich herhaald bij haar, ze wordt 5 december 8 jaar… Ze wordt ineens weer heel koppig, eigenwijs, geeft weerwoord, wil vooral het laatste woord hebben en is brutaal bij het leven. Gelukkig niet continu, maar redelijk vaak… En o ja, brullen, janken, stampvoeten en discussiëren als iets niet mag! Ik deed het precies hetzelfde als jullie Linette en Rainbow en na de PPT heb ik er nooit meer een kind aan gehad, tot nu hihi!
Hoi hoi,
Ik heb een moppie van net 1 jaar dus ik kan nog niet echt meepraten hoor maar er ging mij door het hoofd toen ik jouw verhaal las Rainbow over het naar bed gaan of je Eva er niet mee overviel? Had je van te voren al een keer gezegd dat ze nog even mocht spelen en dat ze dan naar bed gaat? Ik kan mij nl. voorstellen dat het anders zo overvalt, zeker als er spannend visite is enzo…
en die scheetjes! HAHA!
Maareh, ik ben nog maar een groentje hoor en zal jullie nog vaak genoeg " lastig vallen" met onze PP!
groetjes,
Wendy
quote:
Hmmmmm, ik zou nooit na het straffen aan mijn kind vragen 'Vind je mama nu weer lief?' Echt nooit!! Dat maakt jou een mindere! Het kan mij niets verschelen of mijn kind mij lief vind of niet! Als ie luistert vinden ze me lief en bij een grote mond ben ik een 'brom-mama' (zoals ze dat hier 's avonds aan tafel tegen papa vertellen hihihi) En..... als je zulk gezag uitstraalt, dan zeggen ze het uit zichzelf wel; mama, ik vind je lief! Of bij het slapen gaan; Mama ik hou van je.
Bakmama, er is volgens mij niemand hier dat aan haar kind vraagt of mama lief is hoor. Wij vragen of Minke/Eva lief is. Het lijkt me inderdaad niet logisch als je zelf aan je kind vraagt of JIJ lief bent! Dat zou wel de omgekeerde wereld zijn! Het boeit mij helemaal niks als Eva mij een rotmens vindt als ik kwaad op haar ben, na een paar minuten ben ik weer de liefst van de wereld! Maar ik denk dat je dat dus verkeerd hebt gelezen??
Groetjes Rainbow, trotse mama
Ik zou het ongeveer zo aanpakken als jijomschrijft. Dit is wel heel herkenbaar namelijk.
Je kunt er ook voor kiezen om inderdaad niet elk wissewasje de gang te gebruiken omdat je dan bezig blijft, maar ik zou er wel wat van zeggen als jij zo wordt aangesproken.
Voorbeeld: Nora zei toen ze net kon praten nog weleens jahaa en neeheee ipv ja en nee. Om te beginnen wel schattig, maar zodra ze zich iets beter verstaanbaar kon maken, ben ik haar gaan corrigeren. Dus dan zeg ik: Zeg dat eens lief, zeg maar ja, mama. Als ik nu vraag ‘hoe zeg je dat?’ of ‘vraag dat eens lief’ dan doet ze dat ook. Zo voorkom je echt strijd, maar je laat wel weten dat je niet gediend bent van weerwoord op deze manier. We hebben dat met haar leeftijd en ontwikkeling mee opgebouwd hoor. Ze moet wel een alternatief weten voordat je zegt dat ze het anders moet zeggen natuurlijk.
En belangrijk hiermee dat je echt even haar volle aandacht hebt. Ik laat haar dan naar me toekomen en zeg bijvoorbeeld dat ze niet mag schreeuwen tegen mama, dat dat stout is van Nora. Ik zorg dat ze me echt aankijkt en ze ziet dat het menes is. Dat geldt dan als waarschuwing. gaat ze door of is ze weer zo bijdehand en schreeuwt ze tegen me, dan is het tegen de deur.
Maar goed, je leest het… ook ik heb ervaring met dit soort gedrag, ook al is Nora echt een engeltje over het algemeen, er zitten dagen tussen… grrrrrrr!
Liefs!
Rainbow@ hihi ja Minke en Eva moeten maar geen vriendinnetjes worden dan zijn ze helemaaaal niet meer te houden haha! Gisteren was Minke de hele ochtend erg stout, ik was zelf ook doodop en blij toen ze om 12.30 allebei hun middagtuk gingen doen. Ik lag zelf ook binnen 5 min te slapen op de bank…! Gisteren heeft ze het zelfs gepresteerd Neeltje keihard met haar paraplu op haar hoofd te slaan terwijl Neeltje helemaal niets deed… Voor het eerst sinds ik kinderen heb had ik HEEEEL veel moeite om haar geen tik te geven zo kwaad was ik. Uiteindelijk heb ik haar stevig vastgepakt en op de gang gekwakt ( dat wel…zucht). Ik merk dat ik soms echt zo boos wordt! dat ken ik echt niet van mezelf! Kinderen halen echt van alles naar boven bij je .
gelukkig is ze sinds gistermiddag weer een beetje bedaard, pff.
groetjes
Gewijzigd door - Linette1 op 11 Nov 2010 10:07:09
Ik kan me erg goed voorstellen dat je heel erg boos was op Minke! Arme Neeltje! Minke ziet er op de foto zo lief uit, met haar blonde haartjes! Net als Eva… Maar ik snap wel wat je bedoelt met dat heel boos kunnen worden. Normaal heb ik daar eigenlijk zelden last van, maar sinds ik kindjes heb (of eigenlijk sinds ik Eva heb) kan ik ook echt boos op haar worden. Dat herken ik ook niet van mezelf. Maar het is soms toch echt nodig om haar in het gareel te houden! Ik denk dat het ook prima is om even boos te worden als het nodig is, dan weet je kindje ook waar het staat. Er moeten nu eenmaal regels zijn en straks zal een juf ook best eens boos worden…Zolang je het daarna maar weer samen goed maakt met een dikke knuffel is er niks aan de hand!
Groetjes Rainbow, trotse mama
Precies, zo redeneer ik ook altijd! En mijn ouders waren vroeger ook wel eens heel boos op mij en ik heb er ook geen trauma aan overgehouden
Maar ben wel bij dat jij dat ook hebt hoor, dat je ZO boos kan zijn soms. Ik moet echt vaak tot 10 tellen op dit soort dagen. Gelukkig gaat het ook vaak weer weken allemaal prima. Ik hoop wel een beetje dat dit de "top"is van haar PP-tijd (anders heb ik straks nog Nanny Jo nodig ) !
Gewijzigd door - Linette1 op 11 Nov 2010 16:25:39
ook ik reageer wel eens boos op rico, ik ben dan eigenlijk niet eens echt boos ofzo, heel raar is dat.
vroeger was ik als ik boos was ook echt boos en dan liet ik het merken.
nu doe ik wel boos maar ben ik het niet (niet op hem) ik heb zoiets van: tja hoort erbij, maar als ik niet boos doe tegen hem leert hij niets.
inwendig moetik vaak zelfs lachen om wat hij doet, maar het mag gewoon niet.
Mama van Rico@ geloof mij maar, je zou vast ook ECHT boos worden als je oudste kind je jongste keihard met een paraplu-tje slaat… maar wat je schrijft is wel zo hoor, boos worden helpt niets. ( dat vind ik ook)Maar ja zoals Rainbow al schreef mama’s zijn ook maar mensen…
ja tuurlijk maar het verschil van hoe je dan boos wordt op je kind, en als je man het bloed onder je nagels vandaan haalt, dat is toch anders.
je bent dan wel boos maar het freet niet echt aan je zoals je dat doet bij een ander.
snapje wat ik bedoel?
Enne idd mama’s zijn ook mensen, tuurlijk, wij hebben ook gevoel, misschien nog wel erger dan een vrouw die niet mama is,
hormonen he die komen er extra bij lijkt wel af en toe wens je man te kunnen zijn (not!)
@Linette: tja… haha!
@Bakmama: ik vind de 2 niet zo vreselijk, ik moet zeggen dat ik het tot nu toe de leukste leeftijd vind. de leukste fase…oke ja ze kunnen soms heel vervelend doen, maar dat is het ene uiterste. het andere uiterste is het onwijs lief zijn.
misschien ervaart niet elke mama dit bij de leeftijd van 2… maar ik eigenlijk wel. Rico is knuffeliger dan ooit. maarja ook wel is vervelender dan ooit… maar het positieve overheerst, omdat dat zo mooi is! ik denk dat ik daarom de vervelende kanten die rico af en toe laat zien beter aankan.
ik wordt eigenlijk niet zo snel boos, ben ook best geduldig. En rico een tik geven heb ik 1 keer gedaan maar wel zo zacht dat hij me uitlachte ik kan dat gewoon niet. ik zet hem eerder in de hoek en ga ervoor staan zodat hij niet weg kan. DAAR heb ik hem vreselijk hard mee. dan gilt hij de boel bij elkaar. en als ik daarna weer weg stap en zeg dat hij echt moet blijven staan weet hij niet hoe gauw hij moet luisteren.
ik krijg daarna ook veel kusjes en knuffels. dan is het ook weer goed. eigenlijk is hij vrij makkelijk en sociaal, maar ik denk al zou hij dat niet zijn ik ook wel vaker boos zou zijn.
quote:
Ik vind dat af en toe een tik voor de billen mag, gewoon voor de schrik natuurlijk!
Waarom wil je dat je kind van je schrikt, dan wordt het toch bang van je? Dat zou ik dus echt niet willen. M’n kind moet luisteren simpelweg omdat ik mama ben en (samen met papa) de regels bepaal, maar niet omdat het bang is anders een tik van me te krijgen.
Groetjes,
M
@bakmama; ik ben het eigenlijk met Mriek eens… Ik vind het eigenlijk wel belangrijker dat Rico luisterd uit respect dan uit angst…maar ik neem aan dat jij dat ook wel bedoelde?