De eerste twee keren moest hij wel wennen zonder mij, maar ging hij niet zo huilen als ik weg ging.
Vanaf die tijd verder dus wel elke keer.
Vanmorgen dus ook. Helaas.
Ik heb geen idee of er wat gebeurd is (zoals sam vroeg) maar volgens mij niet. De 2 juffen zeggen in ieder geval van niet.
Verder is het HELAAS niet mogelijk om te kijken op een afstandje zonder dat hij me ziet.
De deur van de klas is namelijk gewoon dicht en ik kan ook niet bij het raam gaan staan kijken natuurlijk, dan ziet hij me geheid.
Ik moet dus echt af gaan op wat de juffen zeggen.
En die zeggen dus elke keer dat hij maar heel even huilt en verder gewoon speelt.
Vandaag zei ze bijv. dat hij met de auto’s op het kleed had liggen spelen en als ik vraag of hij ook met andere kinderen speelt zegt ze: ja.
Graag had ik wel wat verder willen praten, maar heb ook geen zin om als die zeikerige moeder over te komen als je snapt wat ik bedoel.
Ik moet maar gewoon aannemen dat hij inderdaad daarna stopt met huilen en lekker gaat spelen.
Hij had wel weer twee tekeningen gemaakt waar hij erg trots op was.
Maar als hij me ziet weet hij weer niet hoe snel hij naar huis moet.
Nou, we wachten maar weer af.
Kan alleen maar hopen dat het binnenkort over is!!!
Groetjes Bianca, mamma van Stephan.
P.S. bedankt voor jullie adviezen!!
