Wij hadden ook altijd de babyfoon aanstaan, maar ik werd daar af en toe zo zenuwachtig van. Bij een bepaalde kik/zucht of kreun schoot hij dan weer aan. Hierdoor was ik constant gefocused op de babyfoon. Zo van…hoor ik hem nou…zou hij wakker worden…moet ik bij hem kijken…etc etc. Vooral 's nacht deed ik daardoor geen oog meer dicht. Elke keer als de babyfoon aanschiet dan zat ik bijna rechtop in mijn bed en kon ik niet verder slapen.
Volgens mij is mijn zoontje 's nachts wel een aantal keer wakker (niet huilen), maar maakt genoeg geluid om de babyfoon aan te laten slaan. Aangezien wij beneden slapen en ons zoontje boven had ik het gevoel dat het nodig was. Sinds ongeveer een week hebben we 's nachts nu de babyfoon uitstaan. Als hij echt gaat huilen horen we hem en nu word ik niet steeds wakker van elke kik. Ik slaap echt een stuk beter!!
Ook overdag laat ik hem nu af en toe uit en hou dan de kamerdeur open. Dan hoor ik hem ook als hij huilt. Als hij een beetje mekkert dan hoor ik soms wel en soms niet, maar voor mekkeren haal ik hem niet uit zijn bedje of het moet bijna etenstijd zijn. Mij geeft het dus wel rust.
Ik ga trouwens ook niet een paar keer bij hem kijken. Ben dan altijd zo bang dat ik hem dan wakker maak ofzo. Of ik moet het echt niet vertrouwen natuurlijk.
