Nou, over dat Dyspraxie ben ik nu de vierde keer maar niet meer begonnen. Dat weet ze naar mijn idee toch niet. En zou ze er niet eens zélf mee kunnen komen als ik het al zo vaak gevraagd heb???
Ik ga alleen nog omdat we voor Steef het beste willen. Anders was ik daar weg.
En ja…ik ben zo trots als een pauw!
Vanavond tijdens Sint maarten lopen zei hij ook een aantal keren hard: Jajaaaa… en toen wilde ik wel tegen iedereen zeggen: hé joh,luister eens wat mijn kind kan!!! Hahaha!!
Zoiets kan je alleen niet maken natuurlijk (helaas, haha).
Maar het geeft denk ik wel aan hoe onwijs trots je kan zijn op je kind.
Jemig hé, ik zou zoiets nou wel van de daken kunnen schreeuwen hoor!!
Maar ja, voor ons is het heel “bijzonder” en voor een ander heel “gewoon”.
Groetjes van de trotste mamma van de wereld (haha!!!)