kan toch een hoop doen om het even op te schrijven toch?
ook over andermans ervaring lezen helpt merk ik.
veel sterkte
Miriam
Keizersnee
Mama_Mir
#21
Kali
#22
Hay Miriam,
30 maart ben ik bevallen met een spoedkeizersnede. Na 7 dagen enorme huilbuien dacht ik wel dat ik alles eruit gehuild zou hebben. Niet dus.
Vandaag is een vriendin van me thuis bevallen en met haar en haar kindje gaat het gelukkig goed. Ik wens ze echt het beste toe en toch ben ik enorm jaloers…
Bij haar zal de visite de komende dagen wel toestromen, bij mij durven ze maar niet echt langs te komen. Haar gezinnetje is vanaf de geboorte bij elkaar, mijn vriend moest mij elke avond alleen in het ziekenhuis achterlaten met ons kleintje. En ons kleintje heb ik niet zelf kunnen vasthouden. Alle eerste keren, bv verschonen, vasthouden, badje, heb ik niet meegemaakt helaas.
Zo zie je maar weer, verstandelijk gezien heb ik niets om over te klagen, een prachtige zwangerschap en een gezonde zoon, wat doen die 12 uur bevalling er nou toe…emotioneel gezien ligt het toch ietsje anders…
Fijn om alle verschillende verhalen te lezen en te zien dat ik niet alleen sta in mijn gevoel.
Mama_Mir
#24
Ik was ook niet zo’n schrijver maar ben gewoon begonnen en het kwam er uit. Was een hele opluchting en heeft me erg geholpen het te verwerken. Ik ben het nu goed kwijt en heb het een plekje gegeven.
Ondanks dat het heel heftig was, kan ik nu wel weer uitkijken naar een 3de. Dat zal voor het eerste jaar nog wel niet zover zijn, maar we hebben wel een beetje een plan uitgedacht hoe en wanneer ongeveer. Ik wordt niet zomaar zwnager, dus plannen kan je het toch niet, maar het eerste jaar is het beter niet zwanger te worden als je een ks hebt gehad, maar daarna kunnen we weer eens gaan kijken.
Miriam
Me_di
#27
haha, okee
Gewijzigd door - Me_di op 27 Apr 2006 19:40:03
Gewijzigd door - Me_di op 27 Apr 2006 19:41:01
Marielle_en_Joel
#28
Ik heb ook een spoedkeizersnee gehad. Joël is 20 juli 2005 geboren. Om 15.45 kreeg ik ontzettende pijn in m’n buik en dacht als dit weeen zijn dan red ik het niet. Ziekenhuis gebeld en konden daarheen. 16.45 in ziekenhuis. Bleek Hellp-syndroom/zwangerschapsvergiftiging te hebben. Na 2x bloedprikken en veel medicijnen en een onderdruk van inmiddels 130 werd ik om 21.00 de OK binnengereden. En 21.20 had ik een gezonde zoon. Ikzelf heb op het randje van de dood gezweefd en dat vind ik erg moeilijk! Mijn lever bezorgde die enorme pijn. En door die pijn heb ik de eerste 2 dagen gemist. Ik word nog steeds verdrietig als ik eraan denk. Ik had ook heel graag m’n kindje direct op m’n buik gehad, maar toen ik hem voor het eerst bij me kreeg, was hij al in bad geweest en al. Ook zo balen. Al met al een bevalling die ik niet graag nog eens mee wil maken. Ik heb nog steeds psychische klachten en moet het nog een plekje zien te geven allemaal. Hopelijk mag ik ooit nog eens een ‘normale’ bevalling meemaken, want onze wens is toch meer dan 1 kind te mogen krijgen. Wie weet wordt dat dan wel een mooie ervaring. (in zoverre dat kan, qua pijn enzo, maar jullie begrijpen vast wat ik bedoel)
Nou, dat lucht wel op ja.
Groetjes, Mariëlle en Joël
Kali
#29
Hay Miriam
Moet je min. 12 mnd wachten om te proberen weer zwanger te worden?
Gr. Kali
quote:
Ik was ook niet zo'n schrijver maar ben gewoon begonnen en het kwam er uit. Was een hele opluchting en heeft me erg geholpen het te verwerken. Ik ben het nu goed kwijt en heb het een plekje gegeven. Ondanks dat het heel heftig was, kan ik nu wel weer uitkijken naar een 3de. Dat zal voor het eerste jaar nog wel niet zover zijn, maar we hebben wel een beetje een plan uitgedacht hoe en wanneer ongeveer. Ik wordt niet zomaar zwnager, dus plannen kan je het toch niet, maar het eerste jaar is het beter niet zwanger te worden als je een ks hebt gehad, maar daarna kunnen we weer eens gaan kijken.Miriam
Mama_Mir
#30
Hai Kali,
Als je een keizersnee hebt gehad is dat wel verstandiger. Je buik heeft namelijk nog wel tijd nodig om te herstellen, langer dan de 6 weken waarin je niets mag doen. Je zwangerschap zal zwaarder zijn als je voor die tijd zwanger raakt. Het wordt in ieder geval sterk afgeraden.
Ik zelf heb 2 redenen om nog even te wachten anders dan dat het beter is. Ik wil eerst genieten van het geluk wat ik nu heb gekregen, als je weer zwanger raakt, ligt je focus toch weer ergens anders. Daarnaast heb ik een eigen bedrijf en had nog geen arbeidsverzekering, waardoor ik mijn verlof zelf heb betaald. Wat een vrij dure grap is. Als ik me nu ga verzekeren, moet je eerst 2 jaar verzekerd zijn voor je uitgerekende datum wil je dat de verzekering je verlof betaald. Dit is iets waar ik wel mee wil proberen rekening te houden. Maar goed ik wordt niet zomaar zwanger, dus wat dat betreft…
groetjes,
Miriam